"เพื่อนๆคนไหนคิดถึงบ้านบางยกมือขึ้น"

จำความได้ผมตั้งเเต่เรียนจบมัธยมมา นับเวลาก็ 12 ปีเเล้ว ไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านเลย ผมคิดถึงบ้าน คิดถึงทุ่งหญ้าป่าเขา คิดถึงผู้คนทางนูน คิดถึงๆ เเต่ก็ต้องมาทำงาน กทม เพื่อหาเงิน ต้องฝ่ารถติดไปทำงาน ต้องฝ่าหมอกควันอากาศเสีย ต้องเจอเเต่กำเเพงคอนกรีตรอบตัว วันๆก็เฝ้าเเต่ตั้งคำถามกับตัวเองเสมอว่าเรามีความสุขจิงป่าว เราจะอยู่ต่อหรือจะถอยกลับ จะเดินหน้าตามหาฝัน หรือจะกับไปเเบบมือป่าว -_-