กระทู้นี้ขอระบายความอึดอัดที่มีออกมาให้หมด ถึงมันจะไม่หายอึดอัดก็ตาม
ถ้าคุณมาเจอแบบเราคุณจะรู้สึกยังไง
เราพึ่งคลอดลูกได้ไม่ถึงเดือนเลย ตอนนี้เลี้ยงคนเดียวมาอยู่บ้านแฟน เหนื่อยมาก เราเพิ่งอายุ19 เลี้ยงลูกอยู่บ้านคนเดียวเราว่าเราโคตรเก่งเลยนะ
เพราะพ่อกับแม่แฟนก็อยู่ ต่างประเทศ แม่เราก็ทำงานอยู่กทม. ส่วนตายาย ปู่ย่า แก่กันหมดล่ะ
แฟนเราไม่เคยเลี้ยงช่วยเราเลยสักวัน เพราะเขาทำงานๆๆๆๆๆๆ ทำงานบ้าบอคอแตกของเขา
งานที่เขารักยิ่งชีพ คือ หมอลำ
เขาไปลำทุกๆวัน ทุกๆคืน กว่าจะกลับก็ ตี3 ตี4 กว่าจะตื่นก็ถึงเวลาไปงานพอดี วันไหนที่ไม่มีงานเขาจะมีธุระออกไปข้างนอกทุกครั้ง และเราก็ไม่ได้ไปด้วย
วันนึงเราเห็นเขาคุยกับหางเครื่องคนนึง เราก็ไม่ๆด้เอะใจอะไร ก็แค่คุย แต่มันไม่แค่คุยนี่สิ
วันนึงมันไปลำไม่มาสักทีเราก็โทรตามๆอยู่ไหนๆ ไม่รับไม่ตอบแชท มาถึงบ้านตี5 ทั้งๆที่งานเลิกตั้งแต่ 5 ทุ่ม เราถามไปอยู่ไหนมา มันบอกนอนหลับที่ ปั้มเราไม่เชื่อเลย แฮคเฟสมันดูแชทที่มันคุยกับหางเครื่อง โป๊ะ!! มันไปนอนด้วยกันมาและมีไรกันด้วย ตอนนั้นคือเราอยากเอาปืนมายิงมันทิ้งมาก แต่ด้วยความที่เราต้องอดทนๆ เพื่อใคร? เพื่อลูก
และที่สำคัญอิหางเครื่องคนที่มันคุยด้วย รับรู้ทุกอย่างว่ามันมีเมียมีลูกแล้ว แต่ก็ยังด้านมาคุยกันแฟนเราก็เลวเกินคำบรรยาย
เราจับได้เราบอกพ่อกับแม่มันที่ ตปท. ท่านโทรมาด่ามัน ด่าแบบ ทำทำไม ไม่สงสารลูกหรอ อย่าทำอีกนะ แบบนี้อ่ะ มันโกรธที่เราบอกแม่มัน มันขี่รถหนีออกจากบ้านไปตั้งแต่ 2 ทุ่ม คนที่บ้านวุ่นวายบอกมันกลับบ้านมาหาลูกหาเมีย มันไม่กลับ พอโกหกว่ายายป่วยบอกกำลังจะกลับๆตั้งแต่ 4 ทุ่ม มันถึงบ้าน 9 โมงเช้า
คืนนั้นมันก็ไปหาหางเครื่องคนนั้นเหมือนเดิม
ที่ผ่านมามันหลายครั้งทากที่เราไม่ได้เล่า มันเริ่มนอกใจตั้งแต่เราท้องได้ 2 เดือน
เราอดทนมาตลอดๆคิดว่าเห็นหน้าลูกแล้วคงจะติดได้ที่ไหนได้มันแย่กว่าเดิม แย่กว่าทุกๆครั้ง
เราอยากเลิกอยากหนัจากมันมาก เราบอกแม่เราให้มารับเราเถาะ เหนื่อยมากแล้ว ไม่อยากทนอยู่แบบนี้
แม่เราบอกว่า อดทนให้ถึงสงกรานก่อน อีกตั้ง3เดือนกว่าจะถึงเราว่าเราเป็นประสาทตายก่อนพอดี
พอบอกพ่อกับแม่มันที่ ตปท. ว่าเราไม่ทนแล้วนะ ไม่อยากอยู่แล้ว พ่อกับแม่มันบอกให้เราอดทนไปก่อน เดี่ยวกลางปีท่านก็กลับแล้ว เราหันไปหาใครทุกๆคนบอกให้เราอดทน แต่ไม่เคยคิดถึงจิตใจเราเลย ว่าเราไหวไหม บางคนถามไม่สงสารลูกหรอ โตขค้นจะไม่มีพ่ออ่ะ เราว่าไม่จำเป็นเลยสักนิดเด็กที่ดีโตมาในครอบครัวที่มีความสุขเท่านั่น ไม่ใช่เด็กที่โตมาในครอบครัวที่มีพ่อแม่ทะเลาะกัน
แฟนเราเขาทำให้เราเห็นชัดเจนแล้วทุกอย่างว่าเขาเลือกหางเครื่องคนนั่น แต่เขาไม่ดคยที่จะปล่อยเราก็ลูกไปเลย ทรมานเราอยู่แบบนี้จนถึงวันไหนก็ไม่รุ่
ในใจมันอยากให้เราไปให้พ้นๆ แต่มันยังไม่แต่งเราไงถ้ามันไล้เราพ่อกับแม่มันก็ต้องหาเงิน2แสนมา แต่นี่จะใช้หนี้ยังไม่มี
มันไม่กล้าบอกแม่เราว่ามันไม่เอาเราแล้ว เราบอกมันซ้ำๆว่าไปบอกแม่ให้เถาะว่าไม่เอาเราแล้ว แม่เราจะได้มารับเราสักที มันก็บอกเดี่ยวจะบอกๆแต่ไม่เคยบอกสักที
จนทุกวันนี้เราได้แต่มองหน้าลูกแล้วบอกว่า เวรกรรมอะไรของเราสองคน เราไม่รู้เราต้องอยู่กับคำว่าอดทนนี้ไปถึงเมื่อไหร่ เราอยากหนีไปๆ ไกลๆ
อย่างน้อยเราก็แค่ร้องไห้คิดถึงมันไม่เกิน1เดือน ดีกว่ามาร้องไห้เพราะคำว่าทนอีกไม่รุ้กี่เดือน 😭😭😭
ขอระบายมันออกมาให้หมด ฉันเหนื่อย ฉันท้อ
ถ้าคุณมาเจอแบบเราคุณจะรู้สึกยังไง
เราพึ่งคลอดลูกได้ไม่ถึงเดือนเลย ตอนนี้เลี้ยงคนเดียวมาอยู่บ้านแฟน เหนื่อยมาก เราเพิ่งอายุ19 เลี้ยงลูกอยู่บ้านคนเดียวเราว่าเราโคตรเก่งเลยนะ
เพราะพ่อกับแม่แฟนก็อยู่ ต่างประเทศ แม่เราก็ทำงานอยู่กทม. ส่วนตายาย ปู่ย่า แก่กันหมดล่ะ
แฟนเราไม่เคยเลี้ยงช่วยเราเลยสักวัน เพราะเขาทำงานๆๆๆๆๆๆ ทำงานบ้าบอคอแตกของเขา
งานที่เขารักยิ่งชีพ คือ หมอลำ
เขาไปลำทุกๆวัน ทุกๆคืน กว่าจะกลับก็ ตี3 ตี4 กว่าจะตื่นก็ถึงเวลาไปงานพอดี วันไหนที่ไม่มีงานเขาจะมีธุระออกไปข้างนอกทุกครั้ง และเราก็ไม่ได้ไปด้วย
วันนึงเราเห็นเขาคุยกับหางเครื่องคนนึง เราก็ไม่ๆด้เอะใจอะไร ก็แค่คุย แต่มันไม่แค่คุยนี่สิ
วันนึงมันไปลำไม่มาสักทีเราก็โทรตามๆอยู่ไหนๆ ไม่รับไม่ตอบแชท มาถึงบ้านตี5 ทั้งๆที่งานเลิกตั้งแต่ 5 ทุ่ม เราถามไปอยู่ไหนมา มันบอกนอนหลับที่ ปั้มเราไม่เชื่อเลย แฮคเฟสมันดูแชทที่มันคุยกับหางเครื่อง โป๊ะ!! มันไปนอนด้วยกันมาและมีไรกันด้วย ตอนนั้นคือเราอยากเอาปืนมายิงมันทิ้งมาก แต่ด้วยความที่เราต้องอดทนๆ เพื่อใคร? เพื่อลูก
และที่สำคัญอิหางเครื่องคนที่มันคุยด้วย รับรู้ทุกอย่างว่ามันมีเมียมีลูกแล้ว แต่ก็ยังด้านมาคุยกันแฟนเราก็เลวเกินคำบรรยาย
เราจับได้เราบอกพ่อกับแม่มันที่ ตปท. ท่านโทรมาด่ามัน ด่าแบบ ทำทำไม ไม่สงสารลูกหรอ อย่าทำอีกนะ แบบนี้อ่ะ มันโกรธที่เราบอกแม่มัน มันขี่รถหนีออกจากบ้านไปตั้งแต่ 2 ทุ่ม คนที่บ้านวุ่นวายบอกมันกลับบ้านมาหาลูกหาเมีย มันไม่กลับ พอโกหกว่ายายป่วยบอกกำลังจะกลับๆตั้งแต่ 4 ทุ่ม มันถึงบ้าน 9 โมงเช้า
คืนนั้นมันก็ไปหาหางเครื่องคนนั้นเหมือนเดิม
ที่ผ่านมามันหลายครั้งทากที่เราไม่ได้เล่า มันเริ่มนอกใจตั้งแต่เราท้องได้ 2 เดือน
เราอดทนมาตลอดๆคิดว่าเห็นหน้าลูกแล้วคงจะติดได้ที่ไหนได้มันแย่กว่าเดิม แย่กว่าทุกๆครั้ง
เราอยากเลิกอยากหนัจากมันมาก เราบอกแม่เราให้มารับเราเถาะ เหนื่อยมากแล้ว ไม่อยากทนอยู่แบบนี้
แม่เราบอกว่า อดทนให้ถึงสงกรานก่อน อีกตั้ง3เดือนกว่าจะถึงเราว่าเราเป็นประสาทตายก่อนพอดี
พอบอกพ่อกับแม่มันที่ ตปท. ว่าเราไม่ทนแล้วนะ ไม่อยากอยู่แล้ว พ่อกับแม่มันบอกให้เราอดทนไปก่อน เดี่ยวกลางปีท่านก็กลับแล้ว เราหันไปหาใครทุกๆคนบอกให้เราอดทน แต่ไม่เคยคิดถึงจิตใจเราเลย ว่าเราไหวไหม บางคนถามไม่สงสารลูกหรอ โตขค้นจะไม่มีพ่ออ่ะ เราว่าไม่จำเป็นเลยสักนิดเด็กที่ดีโตมาในครอบครัวที่มีความสุขเท่านั่น ไม่ใช่เด็กที่โตมาในครอบครัวที่มีพ่อแม่ทะเลาะกัน
แฟนเราเขาทำให้เราเห็นชัดเจนแล้วทุกอย่างว่าเขาเลือกหางเครื่องคนนั่น แต่เขาไม่ดคยที่จะปล่อยเราก็ลูกไปเลย ทรมานเราอยู่แบบนี้จนถึงวันไหนก็ไม่รุ่
ในใจมันอยากให้เราไปให้พ้นๆ แต่มันยังไม่แต่งเราไงถ้ามันไล้เราพ่อกับแม่มันก็ต้องหาเงิน2แสนมา แต่นี่จะใช้หนี้ยังไม่มี
มันไม่กล้าบอกแม่เราว่ามันไม่เอาเราแล้ว เราบอกมันซ้ำๆว่าไปบอกแม่ให้เถาะว่าไม่เอาเราแล้ว แม่เราจะได้มารับเราสักที มันก็บอกเดี่ยวจะบอกๆแต่ไม่เคยบอกสักที
จนทุกวันนี้เราได้แต่มองหน้าลูกแล้วบอกว่า เวรกรรมอะไรของเราสองคน เราไม่รู้เราต้องอยู่กับคำว่าอดทนนี้ไปถึงเมื่อไหร่ เราอยากหนีไปๆ ไกลๆ
อย่างน้อยเราก็แค่ร้องไห้คิดถึงมันไม่เกิน1เดือน ดีกว่ามาร้องไห้เพราะคำว่าทนอีกไม่รุ้กี่เดือน 😭😭😭