ไปถ่ายเครื่องบินในงานวันเด็กมาอีกครั้งครับ ครั้งนี้พก Sony A7ii+Tamron 150-600 และอีกตัว A6300+ 70-200 F4G, เก้าอี้พับได้เพื่อใช่ยืนถ่ายในบางช่วง ภาพส่วนใหญ่ได้มาจาก A6300+ 70-200 F4G
โดยไปจอดรถที่อาคารคลังสินค้า และขึ้นรถ Shuttle bus ของกองทัพอากาศเข้างาน ตั้งแต่ 06.50 ขอขอบคุณกรมการขนส่งทหารอากาศที่อำนวยความสดวกผู้เข้าร่วมงานโดยจัดรถรับส่งด้วยครับ
ในครั้งนี้ตั้งความหวังจะถ่ายให้ได้ใน 3-4 มุม และวางแผนดังนี้ คือ
1.มุมบินผ่านกลุ่มผู้ชมหลักที่งาน มุ่งหวังถ่ายให้ติดนักบินให้ได้ไม่มากก็น้อย ดังนั้น จึง
2.มุมเครื่องบินกำลังพลิกตะแคงตีวง ซึ่งจะทำให้เห็นส่วนด้านหลังส่วนบนของเครื่องบิน (ปกติจะไม่เห็นเวลาเครื่องบินบินผ่าน) มุมนี้เป็นมุมยอดนิยมมุมหนึ่งของคนที่ชอบถ่ายเครื่องบินครับ แต่ถ่ายยาก เพราะเครื่องบินมักจะพลิกตะแคงตีวงให้เห็นส่วนบน ก็เมื่อบินห่างออกจากลุ่มผู้ชมไปไกลแล้ว ทำให้ต้องใช้ระยะเทเลขนาดไกลมาก และมีเมฆหมอกมาขวางกันได้มาก
3.ภาพตอนเครื่องแลนดิ้งหรือกำลังเทกออฟ โดยถ่ายแบบแพนกล้องตามเครื่อง เพื่อให้เห็นเครื่องนิ่งแต่แบคกราวนด์พลิ้ว
การถ่ายแบบที่ 1 และ 2 ผมใช่แผนถอยระยะการถ่ายออกมาไม่ไปยืนประชิดรันเวย์ เพื่อให้ได้มุมด้านข้างของเครื่องบินมากที่สุด โดยถอยมายืนด้านไกลจากรันเวย์ และห่างจากด้านหน้าเครื่องบินที่ตั้งโชว์เพื่อไม่ให้บังเครื่องบิน และทำให้มีโอกาสถ่ายติดนักบินด้านข้างในมุมเสยมากขึ้น (ถ้ายืนประชิดรันเวย์ โอกาสจะถ่ายติดท้องเครื่องบินจะมีมากกว่าถ่ายติดด้านข้างนักบิน) การถ่ายแบบ 1 และ 2 นี้ใช้วิธีเปิดรูหน้ากล้องกว้างที่สุด ตั้งความเร็วชัตเตอร์ 1/2000 วินาทีเป็นอย่างน้อยเพื่อหยุดการเคลื่อนไหวเครื่องบิน ใช้ ISO ในระดับที่ทำให้ภาพไม่จ้าไปหรือมืดไป
ส่วนการถ่ายแบบที่ 3 จะต้องถ่ายประชิดรันเวย์ เมื่อถึงช่วงที่ใกล้หมดรอบการแสดงและเราเห็นเครื่องบินเริ่มกางล้อ ก็จะวิ่งจากจุดที่เราถ่ายแบบ 1 และ 2 ไปแนวรันเวย์ ซึ่งจะมีผู้ชมจำนวนมากยืนประชิดอยู่ ดังนั้น เก้าอี้พับได้จึงมีความสำคัญ เพราะจะได้ใช้ยืนถ่ายคร่อมผ่านแนวผู้ชมได้ครับ ...ส่วนการตั้งกล้องก้ต่างกัน เพราะการถ่ายแบบแพนนั้น เราต้องการให้แบคกราวนด์เบลอในขณะที่เราแพนกล้ง ดังนั้นรูหน้ากล้องต้องเปิดนานขึ้น ผมจึงตั้งไว้ที่ 1/70-1/80 และต้องหรี่รูหน้ากล้องลงเพื่อไม่ให้แสงเข้ามาจนโอเวอร์ และให้เกิดชัดลึกในระดับหนึ่ง
ได้ภาพมาบ้าง เสียดายที่ต้องกลับมาธุระ ไม่มีโอกาสได้เก็ยภาพทั้งวัน จึงขอนำเสนอภาพที่ถ่านมาได้บางส่วนดังนี้ครับ
-✿✿✿✿❤.......ภาพการบิน ในงานวันเด็กแห่งชาติ ที่กองบิน 6 ดอนเมือง 2561.............❤✿✿✿✿-
โดยไปจอดรถที่อาคารคลังสินค้า และขึ้นรถ Shuttle bus ของกองทัพอากาศเข้างาน ตั้งแต่ 06.50 ขอขอบคุณกรมการขนส่งทหารอากาศที่อำนวยความสดวกผู้เข้าร่วมงานโดยจัดรถรับส่งด้วยครับ
ในครั้งนี้ตั้งความหวังจะถ่ายให้ได้ใน 3-4 มุม และวางแผนดังนี้ คือ
1.มุมบินผ่านกลุ่มผู้ชมหลักที่งาน มุ่งหวังถ่ายให้ติดนักบินให้ได้ไม่มากก็น้อย ดังนั้น จึง
2.มุมเครื่องบินกำลังพลิกตะแคงตีวง ซึ่งจะทำให้เห็นส่วนด้านหลังส่วนบนของเครื่องบิน (ปกติจะไม่เห็นเวลาเครื่องบินบินผ่าน) มุมนี้เป็นมุมยอดนิยมมุมหนึ่งของคนที่ชอบถ่ายเครื่องบินครับ แต่ถ่ายยาก เพราะเครื่องบินมักจะพลิกตะแคงตีวงให้เห็นส่วนบน ก็เมื่อบินห่างออกจากลุ่มผู้ชมไปไกลแล้ว ทำให้ต้องใช้ระยะเทเลขนาดไกลมาก และมีเมฆหมอกมาขวางกันได้มาก
3.ภาพตอนเครื่องแลนดิ้งหรือกำลังเทกออฟ โดยถ่ายแบบแพนกล้องตามเครื่อง เพื่อให้เห็นเครื่องนิ่งแต่แบคกราวนด์พลิ้ว
การถ่ายแบบที่ 1 และ 2 ผมใช่แผนถอยระยะการถ่ายออกมาไม่ไปยืนประชิดรันเวย์ เพื่อให้ได้มุมด้านข้างของเครื่องบินมากที่สุด โดยถอยมายืนด้านไกลจากรันเวย์ และห่างจากด้านหน้าเครื่องบินที่ตั้งโชว์เพื่อไม่ให้บังเครื่องบิน และทำให้มีโอกาสถ่ายติดนักบินด้านข้างในมุมเสยมากขึ้น (ถ้ายืนประชิดรันเวย์ โอกาสจะถ่ายติดท้องเครื่องบินจะมีมากกว่าถ่ายติดด้านข้างนักบิน) การถ่ายแบบ 1 และ 2 นี้ใช้วิธีเปิดรูหน้ากล้องกว้างที่สุด ตั้งความเร็วชัตเตอร์ 1/2000 วินาทีเป็นอย่างน้อยเพื่อหยุดการเคลื่อนไหวเครื่องบิน ใช้ ISO ในระดับที่ทำให้ภาพไม่จ้าไปหรือมืดไป
ส่วนการถ่ายแบบที่ 3 จะต้องถ่ายประชิดรันเวย์ เมื่อถึงช่วงที่ใกล้หมดรอบการแสดงและเราเห็นเครื่องบินเริ่มกางล้อ ก็จะวิ่งจากจุดที่เราถ่ายแบบ 1 และ 2 ไปแนวรันเวย์ ซึ่งจะมีผู้ชมจำนวนมากยืนประชิดอยู่ ดังนั้น เก้าอี้พับได้จึงมีความสำคัญ เพราะจะได้ใช้ยืนถ่ายคร่อมผ่านแนวผู้ชมได้ครับ ...ส่วนการตั้งกล้องก้ต่างกัน เพราะการถ่ายแบบแพนนั้น เราต้องการให้แบคกราวนด์เบลอในขณะที่เราแพนกล้ง ดังนั้นรูหน้ากล้องต้องเปิดนานขึ้น ผมจึงตั้งไว้ที่ 1/70-1/80 และต้องหรี่รูหน้ากล้องลงเพื่อไม่ให้แสงเข้ามาจนโอเวอร์ และให้เกิดชัดลึกในระดับหนึ่ง
ได้ภาพมาบ้าง เสียดายที่ต้องกลับมาธุระ ไม่มีโอกาสได้เก็ยภาพทั้งวัน จึงขอนำเสนอภาพที่ถ่านมาได้บางส่วนดังนี้ครับ