คือ อดีตเรารักคนๆนึงมาก ทีนี้พอรักมากเราเลยไม่เผื่อใจ เชื่อใจเค้ามาก ไว้ใจเค้ามาตลอด คบกันอยู่จะ2ปี พอใกล้จะถึงวันครบรอบปีที่2 เค้ากลับไปมีคนอื่น พอเลิกกันไป มันเหมือนกับว่าเราไม่อยากที่จะทุ่มเทหรือว่ารักใครอีก ประมาณว่าคบได้นะ ชอบได้นะ แต่เราก็จะไม่สนใจเค้าเท่าที่ควร บางทีเราเบื่อแล้ว เราไม่สนใจ เราละเลยเลยก็มี จนบางทีเป็นเค้าเองที่ทนไม่ไหวแล้วทำประชดเราบ้าง พอเค้าทำประชดเรา ช่วงแรกๆเราก็ตงิดๆ แต่พอนานๆไปเราก็เฉยๆ แล้วสุดท้ายเค้าก็เป็นฝ่ายจากไปอีกด้วยเหตผลเดิมๆคือการมีคนใหม่ แล้วเราก็เริ่มรู้สึกว่า ความรักมันคือการหลอกลวง ความน่าสมเพช แล้วเราก็ไม่กล้ารักใคร ได้แต่ชอบอยู่แบบนั้น ไม่กล้าที่จะเป็นแฟนกับใคร ใครเค้าเข้ามาเราก็ปฏิเสธไปหมด เรารู้สึกว่าความรักมันน่าเบื่อ ซ้ำๆซากๆ แต่ถ้าถามว่าเราอิจฉาคนที่เค้ามีแฟนมั้ย มันก็เป็นแค่บางคู่ แต่คู่ไหนที่มีความรักแบบเด็กๆเราจะรำคาญมากๆ เราไม่กล้าที่จะชอบคนวัยเดียวกัน รุ่นน้องก็ไม่กล้า แล้วถึงตอนนี้คือไม่กล้าที่จะชอบ แล้วก็ไม่ชอบใคร เราเลยสงสัยว่าสิ่งที่เราเป็นอยู่มันคืออะไร เราทำผิดอะไรหรือเปล่า
นี่เรียกว่ากลัวความรักไหมคะ?