ความรัก

ความรักไม่ใช่การ  “ครอบครอง”  แต่เป็นสิ่งที่เราอยากได้มา หลายคนอาจคิดว่าการที่เรา “รัก”  ใครซักคน เราต้องสมหวังกับคนที่เราปรารถนา และเราจะไขว้คว้ามันมาให้ได้ แต่ในความจริงมันไม่ใช่ ความรักเป็นสิ่งที่เข้าใจยากกว่าอะไร เรารู้ว่ารัก แต่เรารักเค้าเพราะอะไรละ? เพราะเค้า หล่อ รวย  สวย หรือ มีเสน่ห์ นี่คือเหตุผลที่เราสามารถตอบได้ แต่ลึกๆนั้น เรารักเค้าจริงๆ หรือเพราะเรา “หลง” เค้าเพียงชั่วขนาดหรือป่าวคำถามเหล่านี้ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นคนตอบ คนที่ตอบคือ “เรา” นั่นเอง ว่าลึกๆแล้วเรานั้นรักเค้าเพราะ “อะไร”
      เมื่อพูดถึงความรัก แน่นอนเสมอต้องมี  “ความรักที่สมหวัง”  และ “ความรักที่ผิดหวัง”  และแน่นอนทุกคนต้องการให้มัน  “สมหวัง” มันคงไม่มีใครอยากให้ผิดหวัง เพราะทุกคนต่างมีความหวังที่จะได้สมปรารถนากับคนที่ตั้งใจไว้ ด้วยเหตุผลนี้จึงนำไปสู่การหลงมัวเมาจนไม่มีสติยั้งคิดและไม่เผื่อใจว่าจะผิดหวังมานั่งร้องไห้ฟูมฟายบางที เอามีดกรีดแขนตัวเองประชดรัก นานาสารพัดที่จะทำได้ แต่ถ้าเรารักละหวังอย่างพอดี รู้จักเผื่อใจไว้บ้างแล้ว เราก็จะได้ไม่ต้องมานั่งร้องไห้ฟูมฟาย นี่คือเหตุของคำว่า  “ความรักไม่ใช่การครอบครอง”
  แต่ถ้าความรักนั้นสมหวัง หน้าที่ของเราต่อไปก็คือ การเข้าใจซึ่งกันและกัน ไว้ใจ และการสร้างความรักที่พอดีกับตัวเรานั่นเอง ความเข้าใจและความไว้ใจนั้นเป็นสิ่งที่ค้ำยันให้ความรักของเรามีความมั่นคง แต่ถ้าเราไม่มีความเข้าใจเชื่อใจกัน ความรักนั้นอาจจะจบลงในไม่ช้า ไม่ว่าแต่ก่อนจะเริ่มมาดียังไงก็ตาม คนที่คบกันได้นานหลายเดือน หลายปีนั้น ความเข้าใจและความเชื่อใจกันนี่แหละที่เป็นตัวสร้างและเป็นพื้นฐานของความรักของพวกเขา เพราะฉะนั้น “ความเข้า” และ “ความเชื่อใจ” จึงสำคัญมากของความรัก ในความรักของบางคู่อาจมี ทะเลาะ เบื่อ เหงาบ้าง อยู่ที่คุณทั้งสองคนนั่นแหละ ที่จะร่วมใจกันผ่านพ้นไปได้ป่าว มันไม่มีคู่ไหนหรอกที่จะไม่มีสถานการณ์พวกนี้เกิดขึ้น “กาลเวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยน” หรือป่าว?

ปล.ผิดพลาดประการใดขอทษด้วยค่ะ