ต้องทำอย่างไงกับสถานการณืเเบบนี้คะ

เราเเอบชอบเพื่อนสนิทในกลุ่มเดียวกัน ช่วงนั้นสับสนมากคะ อึดอัดมาก อยากบอกความรู้สึกตัวเองมาก เเต่ก็ต้องถอยออกมาคะ เพราะกลัวหลายๆอย่าง ถอยออกมาประมาณ 4 ปี ถอยเเบบเงียบหายไปเลย ซึ่งเราคิดว่าเขาคงมีคำถามที่อยากจะถามเรามากมายเลยคะ จนมีอยู่ช่วงหนึ่งที่เรากลับมาคะ กลับมาเริ่มคุยกับเขา ทักทายเขา  เริ่มคุยกันทุกวัน กลับมาสนิทกันอีกครั้ง คุยกันทุกเรื่อง บอกเรื่องราวทุกๆอย่าง รวมทั้งบอกว่าเราชอบ ผญ.บอกแม้กระทั่งว่าเราเคยชอบเขาและรู้สึกอย่างไร บอกทุกๆ อย่างที่เราอยากบอก เพราะมั่นใจว่าเขาจะไม่หายไปไหน เพราะเขาสัญญากับเราไว้เเล้ว  เราคุยกันทุกวันคะ จนบางครั้งถ้าวันนึงเราไม่คุยกันเรารู้สึกคิดถึงเขานะ เเต่ก็ต้องรักษาระยะ พยายามห้ามใจ ไม่คุยมาก เอาเเต่พอดี เพราะเรากลัวใจคะ ยอมรับนะคะตอลดเวลาที่เราเงียบหายไป เรากลับไปทำใจ ทำใจให้รู้สึกว่ารักเขาเเบบเพื่อน อยากจะรักษามิตรภาพดีดีเเบบนี้ตลอดไป ไม่อยากเป็นสถานะไหน ไม่รู้นะว่าเราเป็นอะไรไป เราตั้งใจทำมันให้ได้ เเละก็คิดว่าตัวเองทำได้จริงๆคะ  การกลับมาคุยกันใหม่ครั้งนี้ มันถูกย้ำเตือนตลอดเวลาคะ ว่าเราจะไม่คิดไปเกินเพื่อน จนวันนึงเราเริ่มรู้สึกแปลกๆในตัวเขา เขาเริ่มเปลี่ยนไปคะ ไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะเหมือนกับว่าเขากำลังคิดกะเราแบบที่เราเคยคิด เราเลยย้ำกลับเขาอีกว่า เราไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้ว ที่คุยกันอยู่ทุกวันนี้ไม่อยากให้เขาคิดเกินกว่าเพื่อน ที่รู้ว่าเราเป็นบ้าไรนะ ทั้งที่เขากับเราก็คิดเหมือนกัน แต่เรากลับปฏิเสธความรักครั้งนี้ หลังจากวันนั้นเขาก็หายไปเลยคะ ไม่ตอบไลน์ ไม่ตอบแชทอะไรทั้งนั้น มีแต่เรานี่แหละที่รู้สึกเสียใจ กังวลใจ กังวล ว่าถ้าวันนึงเราเจอกัน มันจะเป็นอย่างไร? ที่เป็นแบบนี้ อาจเป็นเพราะเราเตรียมใจไว้แล้วมั้งคะ คือเราไม่ได้คาดหวังกับคำตอบของเขา มันจึงทำให้เราเป็นแบบนี้