เข้าเรื่องกันดีกว่าครับ ผมเป็นคนกรุงแต่กำเนิด มีแฟนแล้วแต่ยังไม่ได้แต่งงานกัน โชคชะตาทำให้ผมได้ไปรู้จักกับสาวชาวดอยคนหนึ่ง เธอทำงานอยู่จังหวัดที่ไม่ไกลจาก กทม. มากนัก โดยเป็นเด็กนั่งดื่มในบาร์ เธอเป็นเด็กน่ารัก อัธยาศัยดี เวลาผมไปจังหวัดนั้น ผมก็จะแวะไปดื่มกับเธอ ให้ทิปเธอบ้าง(จริงๆก็คืออยากช่วยเหลือเธอ) แล้วก็มีติดต่อกันบ้างเป็นบางครั้ง แต่ก็ไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่านี้ เพราะผมก็มีแฟนแล้ว (แต่ยังไม่เคยบอกเธอ) จนกระทั่งช่วงก่อนปีใหม่นี้เอง ผมได้มีโอกาศไปยังภาคเหนือและได้ไปพบเข้ากับเธอโดยบังเอิญ โดยเธออาสาเป็นคนนำเที่ยว แล้วผมก็เป็นพลขับ ไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ ผมรู้สึกว่า เวลามันช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วนัก มีทั้งความสนุกและความสุขที่ได้อยู่กับเธอ โดยเฉพาะสายตาและรอยยิ้มของเธอนั้น ผมรู้สึกเลยว่า ช่างบริสุทธิ์และไร้ซึ่งมารยาต่างๆ อนิจจาผมตกหลุมรักเธอเข้าเสียแล้ว แล้วเธอเองก็คงจะรู้สึกไม่ต่างอะไรไปกับผมเลย ผมใช้เวลาสั้นๆเพียงแค่สองวันอยู่เที่ยวกันกับเธอ (ไม่มีอะไรเกินเลย) ก่อนที่จะกลับ กทม. วันสุดท้ายที่ต้องจาก ทั้งคู่ต่างก็มีน้ำตาซึมแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่า "เดินทางปลอดภัย" ผมเดินทางกลับมาถึง กทม แล้วแต่ไม่รู้ทำไม ใจและหัวสมองผม ถึงคิดถึงแต่เวลาที่เราอยู่ด้วยกันเท่านั้น ผมนี่ช่างทำผิดมหันต์กับแฟนของผมเหลือเกิน แล้วผมควรจะทำตัวอย่างไรต่อไปดี???? ปัญหาติดตรงที่ว่า เธอเป็นเด็กชาวเผ่า ไม่มีวุฒิการศึกษา แล้วก็ทำงานตามคลับบาร์ แล้วผมเองก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว
ผมหลงรักสาวดอย ควรทำอย่างไรดี