ผม อายุ 22 อีกเทอมเดียวก็จบ ปญ.ตรี บัญชีแล้ว คิดว่ายังไงก็คงต้องให้จบแหละเหลืออีกเทอมเดียว
แต่พักหลังๆ เหมือนผมเริ่มรู้สึกอยากมีเป้าหมายในชีวิตอะไรสักอย่าง ซึ่งตอนแรกผมยอมรับเลยไม่ได้คิดจะเรียนบัญชีหรอก เพราะตอนม.6ไม่รู้จะเรียนอะไรต่อ ก็เคยมีความฝันที่คิดว่าอยากเป็นนักเขียนการ์ตูน วาดการ์ตูน หรือ ที่ชอบอีกอย่างก็เป็น นักจิตวิทยา เพราะชอบอ่านหนังสือพวกนี้มาก แต่ตอนเรียนม.ปลายไม่ได้ตั้งใจอะไรมากมายเรียนก็ไม่ค่อยเรียน อาศัยพอสอบๆไปได้ สมัยนั้นเคยไปสอบ มศว.จิตวิทยาก็ไม่ติด เลยไม่พยายามต่อ คิดว่าอยู่ไปวันๆเรียนไรก็ได้ มีงาน ทำๆไปมีเงินกินข้าวก็พอแล้ว แต่พอมาในวันนี้ เริ่มรู้สึกตัวว่าตัวเองไร้ค่า อยู่ไปวันๆ ความฝันก็ไม่มี สมัยก่อนใช้คำพูดหลอกตัวเองมาเสมอว่า เราเก่งทุกอย่างอยู่แล้วนี่ จะทำอะไรถ้าตั้งใจก็เป็นเร็วไปหมด ไว้เจออะไรน่าสนใจค่อยทำ ค่อยทำตอนนั้นละกัน แต่เมื่อโตขึ้นก็รู้ว่าแต่ละด้านผู้คนก็มีคนเก่งมากมาย เรามัวแต่คิดว่าเราจะเก่งกว่าใครก็ได้หลงตัวเองไปเรื่อย จนความคิดข้างต้นมันพังไปหมด รู้ตัวขึ้นมาเลยว่า ตัวเองไร้เป้าหมาย จากนั้นก็เหมือนจะซึมเศร้าไป รู้สึกไร้ค่า เลยตั้งเป้าว่า จะทำอะไรสักอย่างให้มันเป็นชิ้นเป็นอัน ถ้าดีก็อยากเป็นนักจิตวิทยาให้ได้คงมีความสุขที่สุดในชีวิตเลย แต่กว่าจะรู้ตัวผมก็ 22 แล้วจะเรียนจบบัญชีซะแล้ว ถ้าจบแล้วไปเรียนจิตวิทยาจะไหวไหมนะ ทั้งๆที่ทำงานไปด้วย แต่ก็อยากสร้างเนื้อสร้างตัวด้วยในวัยจบใหม่ๆแบบนี้ เพราะทางบ้านก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ก็อยากจะดูแลท่านบ้าง อยากจะซื้อบ้านซักหลังในกรุงเทพ เพราะครอบครัวเราเป็นคนต่างจังหวัด ผมเรียนจบพวกท่านคงไปใช้ชีวิตบั้นปลายที่นั่น ผมคงเผชิญชอบในเมืองเพียงลำพังไร้ต้นทุน แต่ผมก็อยากหาเป้าหมายหรืออยากทำสิ่งต่างๆมากมายในกรุงเทพ ลำพังตัวผมคนเดียวควรทำอย่างไรในเมืองแห่งนี้กันครับ
เรียนจะจบปญ.ตรีแล้วแต่อยากจะอย่างอื่นที่ชอบอยากเรียนที่ชอบจะไหวไหม
แต่พักหลังๆ เหมือนผมเริ่มรู้สึกอยากมีเป้าหมายในชีวิตอะไรสักอย่าง ซึ่งตอนแรกผมยอมรับเลยไม่ได้คิดจะเรียนบัญชีหรอก เพราะตอนม.6ไม่รู้จะเรียนอะไรต่อ ก็เคยมีความฝันที่คิดว่าอยากเป็นนักเขียนการ์ตูน วาดการ์ตูน หรือ ที่ชอบอีกอย่างก็เป็น นักจิตวิทยา เพราะชอบอ่านหนังสือพวกนี้มาก แต่ตอนเรียนม.ปลายไม่ได้ตั้งใจอะไรมากมายเรียนก็ไม่ค่อยเรียน อาศัยพอสอบๆไปได้ สมัยนั้นเคยไปสอบ มศว.จิตวิทยาก็ไม่ติด เลยไม่พยายามต่อ คิดว่าอยู่ไปวันๆเรียนไรก็ได้ มีงาน ทำๆไปมีเงินกินข้าวก็พอแล้ว แต่พอมาในวันนี้ เริ่มรู้สึกตัวว่าตัวเองไร้ค่า อยู่ไปวันๆ ความฝันก็ไม่มี สมัยก่อนใช้คำพูดหลอกตัวเองมาเสมอว่า เราเก่งทุกอย่างอยู่แล้วนี่ จะทำอะไรถ้าตั้งใจก็เป็นเร็วไปหมด ไว้เจออะไรน่าสนใจค่อยทำ ค่อยทำตอนนั้นละกัน แต่เมื่อโตขึ้นก็รู้ว่าแต่ละด้านผู้คนก็มีคนเก่งมากมาย เรามัวแต่คิดว่าเราจะเก่งกว่าใครก็ได้หลงตัวเองไปเรื่อย จนความคิดข้างต้นมันพังไปหมด รู้ตัวขึ้นมาเลยว่า ตัวเองไร้เป้าหมาย จากนั้นก็เหมือนจะซึมเศร้าไป รู้สึกไร้ค่า เลยตั้งเป้าว่า จะทำอะไรสักอย่างให้มันเป็นชิ้นเป็นอัน ถ้าดีก็อยากเป็นนักจิตวิทยาให้ได้คงมีความสุขที่สุดในชีวิตเลย แต่กว่าจะรู้ตัวผมก็ 22 แล้วจะเรียนจบบัญชีซะแล้ว ถ้าจบแล้วไปเรียนจิตวิทยาจะไหวไหมนะ ทั้งๆที่ทำงานไปด้วย แต่ก็อยากสร้างเนื้อสร้างตัวด้วยในวัยจบใหม่ๆแบบนี้ เพราะทางบ้านก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ก็อยากจะดูแลท่านบ้าง อยากจะซื้อบ้านซักหลังในกรุงเทพ เพราะครอบครัวเราเป็นคนต่างจังหวัด ผมเรียนจบพวกท่านคงไปใช้ชีวิตบั้นปลายที่นั่น ผมคงเผชิญชอบในเมืองเพียงลำพังไร้ต้นทุน แต่ผมก็อยากหาเป้าหมายหรืออยากทำสิ่งต่างๆมากมายในกรุงเทพ ลำพังตัวผมคนเดียวควรทำอย่างไรในเมืองแห่งนี้กันครับ