น่าจะมีอีกหลายคนที่มีความรู้สึกคล้ายเรากับวันเวลาที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วเกินกว่าใจนึก...แม้ว่าชีวิตในช่วงเวลาเกินกว่าสามปีที่ผ่านมาต่างก็เป็นไปด้วยความรู้สึกหดหู่ของใครต่อใครที่มีชีวิตที่เต็มไปด้วยความงงงวยและคำถามที่กว่าจะได้เอ่ยปากก็ถูกถึกถักและแอบอ้าง (อย่างไร้ยางอาย) ว่าเป็นส่วนหนึ่งของประชาชนชาวไทย (ทั้งประเทศ....เหรอ!!!) ที่เรียกร้องให้มีการปกครองด้วยรัฐบาลที่เป่าประกาศว่าไม่ใช่นักการเมือง....เพื่อสร้างอภิสิทธิความชอบธรรมให้กับฝ่ายตนอย่างที่ไม่น่าเชื่อว่าลูกผู้ชาย....ชายชาติทหารเขาจะปฏิบัติกัน...หนำซ้ำยังแอบอ้างผลงานเหนือกว่ารัฐบาลใดๆในอดีตด้วยมาตรา 44 และนโยบาย 4.0 ที่ตั้งเป็นฉายาได้ว่ารัฐบาล สี่สี่สี่ ภายใต้การนำของนายก (ขี้) ตู่......นี่!!! หากไม่มีรัฐบาลชุดนี้เราก็คงไม่มีประสบการณ์ได้ว่า พวกผู้ใหญ่เขาสามารถ “พูดอย่างนี้กันได้ด้วย” เหรอ....เสมือนการแข่งกีฬาที่ผู้จัดการแข่งขันสร้างกติกาที่เป็นประโยชน์ให้กับตนแล้วก็ลงแข่งขันเอง....แถมยังเป็นกรรมการเองซะด้วย......เรื่องแบบนี้เคยเห็นก็แต่ในหนังตลกที่ดูพอขำๆ...แต่พอเกิดเป็นจริงโดยเฉพาะกับประเทศชาตินี่สิ....ก็อดอับอายชาวโลกด้วยกันไม่ได้ แถมยังอวดอ้างวางมาตรการปราบโกงแต่ใช้วิธีการกลับขั้วอย่างน่าอาย(ซะไม่มีเหลือ)....เมื่อเกิดปัญหากับพวกพร้องฝ่ายตน
ความน่าเลวร้ายจากความไม่มั่นคงและไม่แน่นอนกับกลไกเฉพาะกาลที่ใช้มาตราสี่สี่ที่เอาระบบทหารครอบงำการเมืองและสังคมความเป็นอยู่ของประชาชนอย่างปราศจากความเข้าใจและเข้าถึงทั้งที่รู้แก่ใจว่าไม่ใช่นักการเมืองแต่ยังสอดเสลือกพวกพ้องฝ่ายตนมาทำให้ประเทศชาติเป็นไปอย่างไร้อนาคตและต้องวนเวียนกลับไปตั้งต้นใหม่ กลายเป็นภาระของประเทศชาติในอนาคตในหลายๆบริบท.....
การนำประเทศไปสู่นโยบาย 4.0 โดยไม่ให้ความรู้ประชาชนอย่างครอบคลุมและรอบด้านจะทำให้ยากต่อการปรับตัวของประชาชนและการรักษาสมดุลย์ของสังคมในอนาคต....แต่เราก็เข้าใจว่าคงเป็นเรื่องยากที่ท่านจะถ่ายทอดความรู้และข้อมูลเพราะท่านก็อาจไม่มีความกระจ่างชัดในนโยบายเฉกเช่นเดียวกับการที่เสลือกเข้ามาบริหารประเทศที่มาด้วยอารมณ์ขึ้นๆลงๆ...เดี่ยวไม่นาน...แล้วต่อมาก็ไม่สั่น..แล้วก็อาจไปยาว....
การบริหารประเทศชาติต้องมีความชัดเจนในนโยบาย ไม่ใช่การใช้อารมณ์...ไม่ใช่การปกครองประเทศด้วยระบบและความคุ้นเคยแบบทหาร เพราะในที่สุด... “สี่สี่สี่” ก็คงไม่ใช่แค่ถูกผันวรรณยุกต์เป็น... “ซี้ซี้ซี้” แต่จะเป็นจริงกับประเทศชาติต่อไปในอนาคต…ซะกะมั้ง
แค่เสียงวรรณยุกต์เหรอ
ความน่าเลวร้ายจากความไม่มั่นคงและไม่แน่นอนกับกลไกเฉพาะกาลที่ใช้มาตราสี่สี่ที่เอาระบบทหารครอบงำการเมืองและสังคมความเป็นอยู่ของประชาชนอย่างปราศจากความเข้าใจและเข้าถึงทั้งที่รู้แก่ใจว่าไม่ใช่นักการเมืองแต่ยังสอดเสลือกพวกพ้องฝ่ายตนมาทำให้ประเทศชาติเป็นไปอย่างไร้อนาคตและต้องวนเวียนกลับไปตั้งต้นใหม่ กลายเป็นภาระของประเทศชาติในอนาคตในหลายๆบริบท.....
การนำประเทศไปสู่นโยบาย 4.0 โดยไม่ให้ความรู้ประชาชนอย่างครอบคลุมและรอบด้านจะทำให้ยากต่อการปรับตัวของประชาชนและการรักษาสมดุลย์ของสังคมในอนาคต....แต่เราก็เข้าใจว่าคงเป็นเรื่องยากที่ท่านจะถ่ายทอดความรู้และข้อมูลเพราะท่านก็อาจไม่มีความกระจ่างชัดในนโยบายเฉกเช่นเดียวกับการที่เสลือกเข้ามาบริหารประเทศที่มาด้วยอารมณ์ขึ้นๆลงๆ...เดี่ยวไม่นาน...แล้วต่อมาก็ไม่สั่น..แล้วก็อาจไปยาว....
การบริหารประเทศชาติต้องมีความชัดเจนในนโยบาย ไม่ใช่การใช้อารมณ์...ไม่ใช่การปกครองประเทศด้วยระบบและความคุ้นเคยแบบทหาร เพราะในที่สุด... “สี่สี่สี่” ก็คงไม่ใช่แค่ถูกผันวรรณยุกต์เป็น... “ซี้ซี้ซี้” แต่จะเป็นจริงกับประเทศชาติต่อไปในอนาคต…ซะกะมั้ง