ในเมื่อคนไทยยอมเว้นวรรคการปกครองระบอบประชาธิปไตยทั้งที
ก็น่าจะระดมสมอง
“ปฏิรูปประเทศ” ในแบบที่ต้องการ...จะดีมั้ย
การถูกจำกัดสิทธิ์จึงจะได้สิ่งชดเชยที่ทำให้อนาคตของประเทศและสังคมดีขึ้น
แบบยั่งยืน...เน้นว่าเราต้องการหลักประกันว่า
“การปฏิรูป” ต้องส่งผลดีแบบยั่งยืน
หัวข้อสำคัญที่น่านำมาเสวนากันในประเด็น “ปฎิรูปการเมือง” ด้าน
“นโยบาย”
ที่บรรดาพรรคการเมืองต่างออกแบบและกำหนดเป็นพันธกิจในการบริหารประเทศ
คนไทยมีประสบการณ์ในด้านลบกับ
“นโยบายประชานิยม”
ที่พรรคการเมืองต่างแข่งกันออกแบบเสนอ
“ผลประโยชน์”ให้ประชาชน
โดยไม่คำนึงถึง
“ผลร้าย” ที่ตามมา
จริงอยู่ที่
“พรรคเพื่อไทย” เป็นผู้ริเริ่มออกแบบ
“นโยบายลดแลกแจกแถม”
ที่เริ่มต้นดูดี เพราะเป็นการช่วยเหลือด้านสวัสดิการการรักษาพยาบาล
โดยเป้าหมายคือดูแลกลุ่มประชาชนรายได้น้อยที่เราเรียกว่า
“รากหญ้า”
เป็นนโยบายที่ได้รับการสนับสนุนให้เป็นนโยบายหลักของชาติไปแล้ว
แต่เป็นที่น่าเสียดายที่
“นโยบายประชานิยม” ไม่ถูกตีกรอบและควบคุม
...แต่
กลับมีพัฒนาการที่แย่ลงจนเป็น
“ประชานิยมสุดโต่ง” ที่ก่อความเสียหายอย่างเหลือเชื่อ
โดยเฉพาะกับสถานการคลังรัฐ!
ตัวอย่างสดๆร้อนๆคือ..
“นโยบายจำนำข้าวทุกเมล็ด”
ที่จนบัดนี้ ยังไม่สามารถคำนวณตัวเลขความเสียหายของโครงการได้ทั้งหมด
นอกจากตัวเลขประมาณการ 5 แสนล้านบาท (ที่ยังไม่รวมข้าวหายและหรือข้าวเน่า)!
เราจะทำอย่างไรดีคะ ที่จะควบคุม
“พรรคการเมือง” ไม่ให้กระทำตนเป็นนักขายฝัน
โดยขาดความรับผิดชอบต่อคนไทยและประเทศชาติโดยรวม
ผู้บริหารประเทศที่มีอำนาจในการตัดสินใจ
“ใช้เงินของประชาชนทั้งประเทศ”
ควรต้อง
“รับผิดชอบอย่างไร ถ้าก่อให่เกิดความเสียหายร้ายแรงแก่รัฐ”
สมาชิกมีข้อเสนออย่างไรบ้างคะ?
<><> การรับผิดชอบต่อความเสียหายร้ายแรงที่เกิดขึ้นจากนโยบายผิดพลาด <><>
ก็น่าจะระดมสมอง “ปฏิรูปประเทศ” ในแบบที่ต้องการ...จะดีมั้ย
การถูกจำกัดสิทธิ์จึงจะได้สิ่งชดเชยที่ทำให้อนาคตของประเทศและสังคมดีขึ้น
แบบยั่งยืน...เน้นว่าเราต้องการหลักประกันว่า “การปฏิรูป” ต้องส่งผลดีแบบยั่งยืน
หัวข้อสำคัญที่น่านำมาเสวนากันในประเด็น “ปฎิรูปการเมือง” ด้าน “นโยบาย”
ที่บรรดาพรรคการเมืองต่างออกแบบและกำหนดเป็นพันธกิจในการบริหารประเทศ
คนไทยมีประสบการณ์ในด้านลบกับ “นโยบายประชานิยม”
ที่พรรคการเมืองต่างแข่งกันออกแบบเสนอ “ผลประโยชน์”ให้ประชาชน
โดยไม่คำนึงถึง “ผลร้าย” ที่ตามมา
จริงอยู่ที่ “พรรคเพื่อไทย” เป็นผู้ริเริ่มออกแบบ “นโยบายลดแลกแจกแถม”
ที่เริ่มต้นดูดี เพราะเป็นการช่วยเหลือด้านสวัสดิการการรักษาพยาบาล
โดยเป้าหมายคือดูแลกลุ่มประชาชนรายได้น้อยที่เราเรียกว่า “รากหญ้า”
เป็นนโยบายที่ได้รับการสนับสนุนให้เป็นนโยบายหลักของชาติไปแล้ว
แต่เป็นที่น่าเสียดายที่ “นโยบายประชานิยม” ไม่ถูกตีกรอบและควบคุม
...แต่
กลับมีพัฒนาการที่แย่ลงจนเป็น “ประชานิยมสุดโต่ง” ที่ก่อความเสียหายอย่างเหลือเชื่อ
โดยเฉพาะกับสถานการคลังรัฐ!
ตัวอย่างสดๆร้อนๆคือ..“นโยบายจำนำข้าวทุกเมล็ด”
ที่จนบัดนี้ ยังไม่สามารถคำนวณตัวเลขความเสียหายของโครงการได้ทั้งหมด
นอกจากตัวเลขประมาณการ 5 แสนล้านบาท (ที่ยังไม่รวมข้าวหายและหรือข้าวเน่า)!
เราจะทำอย่างไรดีคะ ที่จะควบคุม “พรรคการเมือง” ไม่ให้กระทำตนเป็นนักขายฝัน
โดยขาดความรับผิดชอบต่อคนไทยและประเทศชาติโดยรวม
ผู้บริหารประเทศที่มีอำนาจในการตัดสินใจ “ใช้เงินของประชาชนทั้งประเทศ”
ควรต้อง “รับผิดชอบอย่างไร ถ้าก่อให่เกิดความเสียหายร้ายแรงแก่รัฐ”
สมาชิกมีข้อเสนออย่างไรบ้างคะ?