ของขวัญปีนี้อีกอย่างคือเราต้องการพัฒนาตนเองในด้านต่างๆ ในที่ทำงานค่ะ
ก็เลยอยากจะขอคำแนะนำ
& ขอปรึกษาสถานณ์การการทำงานของเราค่ะ
ขอเท้าความก่อน อาจจะยาวนิดนึงนะคะ
เราอายุ 29 เพิ่งทำงานประจำงานนี้เป็นงานแรก และเพิ่งทำได้ 1 ปีนิดๆ
ที่เริ่มงานช้ากว่าคนอื่นเพราะเราเรียนต่อค่ะ
(ต่อโทในประเทศเนี่ยล่ะค่ะ จบมาด้วยม. ดัง คณะดี (อย่าเพิ่งหมั่นไส้เก๊านะ ก็ไม่รู้จะบรรยายยังไงให้เห็นภาพ จะได้เข้าใจสิ่งที่เล่าต่อค่ะ)
เรียนจบก็ได้ทำงานในองค์กรแห่งหนึ่ง
แรกเริ่มเราไปๆ มาๆ มีคอนเนคชั่นกับที่นี่อยู่แล้วก่อนหน้านี้ประมาณ 3-4 ปี
พอเรียนจบ ก็ตัดสินใจทำงานที่นี่เลย ซึ่งเป็นองค์กรที่ไม่ใช่ง่ายเลย ที่จะเข้ามาได้ คือยากมากๆๆๆ
แต่ด้วยเหตุอะไรก็แล้วแต่
คือ เราดันได้ทำงานในแผนกที่ vvip++
คือได้ทำงานใกล้ชิดผู้ใหญ่ในองค์กร ผู้นำองค์กร ผู้ใหญ่ต่างๆ
(แต่เราก็มาสังเกตนะว่าก่อนที่เราจะมาทำงานที่นี่ สมัยที่เราฝึกงาน
เราก็ได้ฝึกงานกับบริษัทมีชื่อ แผนกเกี่ยวกับประเภท vip แบบนี้เช่นกันค่ะ งานปัจจุบันก็ได้อีก
ทั้งๆ ที่เราไม่ได้ระบุหรือเลือกเองนะคะ คือเขาจัดให้อ่ะค่ะ
ป.ล. เราไม่ใช่คนสวยหรืออะไรนะคะ อย่าเพิ่งเข้าใจผิด 55555)
แล้วทีนี้เราเพิ่งเข้ามาใหม่
แล้วทีนี้เราก็อายุน้อยกว่าใคร
แล้วทีนี้องค์กรกำลังเปลี่ยนระบบใหม่พอดี
(ถึงตอนนี้พอเดาได้ใช่มั้ยคะ ว่าเป็นอย่างไร อ้าาาาห์)
ค่ะ... เราได้รับมอบหมายให้เป็นผู้นำคนที่มาก่อน ทำงานกับคนที่อายุมากกว่า แม้กระทั่งเป็นผู้นำคนที่เคยเทรนงานเรา
และเราก็ได้รับหน้าที่ให้ช่วยวางระบบต่างๆ ในองค์กรใหม่
ตอนแรกเราทำอะไรไม่ถูกเลยอ่ะค่ะ ทุกอย่างมันถาโถมเข้ามาหมดภายในระยะเวลา 1 ปี
กับงานแรกที่ทำ กับหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบสูงมากกกก
กับการเข้ามาแทนที่บางท่านที่อยู่ประจำและอยู่มานานกว่า
กับงานที่ไม่ตรงสายเลยยยยยยยยยย เกิดมาไม่เคยทำ
กับการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับทุกๆ คน
พร้อมกับการพัฒนาตนเองไปด้วย
ไลฟ์สไตล์ จากตื่น 11 โมง มีชีวิตอิสระ ก็ต้องหัดตื่นตี 4-5
แต่! ขอแต่ตัวใหญ่ๆ เลยว่า จุดเด่นขององค์กรเราที่ทุกคนอยู่ได้ทุกวันนี้คือให้ทุกคนเชื่อมกันอย่างเข้าใจธรรมชาติค่ะ
ทุกคนที่เข้ามาต้องสลายความเป็นกู ตัวกู งานกู กูมาก่อน กูรวยกว่า การศึกษาดีกว่า
ไม่มีการเมือง ไม่มีแยกพรรคแยกพวก อยู่ที่นี่ถ้าเอานิสัยเก่ามาใช้ นินทาอะไรต่างๆ คืออยู่ยากกกมากกกกกกกก
เพราะฉะนั้นจะมีน้อยมากปัญหาจุกจิกแบบนี้
(แต่ต้องเข้าใจนะคะว่าธรรมชาติคนมันยากมากๆ ที่จะสลายตรงนี้ได้ โดยเฉพาะคนที่มีนิสัยแบบนี้ติดตัวมา เราเองก็ต้องระวังเช่นกัน มันก็ต้องมีแหละแต่ใครจะปล่อยออกมาอย่างหยาบ กลาง ละเอียดแค่นั้น)
ใครอยู่ไม่ได้ก็ไม่ได้ natural selection ที่แท้ทรู! ไม่มีใครไล่ใครออก มีแต่นิสัยเก่าแย่ๆ นั่นล่ะ ทำให้เราอยู่ไม่ได้เอง
แล้วงานในแผนกก็จะต้องวนๆๆ กันไป ทุกคนต้องทำได้หมด คุณทำงานออฟฟิศ ก็ต้องมาเป็นแม่บ้านด้วย ผลัดกันเป็นแม่ครัวด้วย
ถึงเวลาเป็นคนสวน ก็ต้องเป็น (แต่จริงๆ ทุกคนก็จะมีหน้าที่หลัก บางอย่างเป็นหน้าที่เฉพาะที่ทำแทนไม่ได้ตามความสามารถเฉพาะตัว เป็นต้นค่ะ)
พล่ามมายาว จริงๆ ยาวกว่านี้มาก เข้าเรื่องเลยละกัน
คือเราก็มีปัญหาที่อึดอัดอ่ะค่ะ
บางทีเราคิดว่าเราจะผ่านแต่ละวันมันยาก
เพราะเรา รู้สึกว่าเรายังเป็นน้องใหม่อ่ะค่ะ บางครั้งก็แบบ คนเก่าก็ไม่ใช่ คนใหม่ก็ไม่เชิง
(สไตล์เราจะแบบเรียบร้อยๆ เปิ่นๆ หน่อย ขี้อายๆ แต่กล้านำเสนออะไรใหม่ๆ กับผู้ใหญ่ พอเข้าใจมั้ยคะ (แต่ลึกๆ เป็นวัยรุ่นคนนึงแหละ)
แล้วเรารู้สึกว่า บางครั้งเราไปทำให้คนอื่นหมั่นไส้ด้วย (จริงๆ แล้วเราไม่ใช่คนอวดนะ ว่าจบนู่นนี่มา ทำนู่นนี่ได้ ไม่เคยบอกใครว่าจบไรด้วยซ้ำถ้าไม่มาถาม)
บางคน ไม่คุยกับเราอีกเลยและเปลี่ยนไป ตั้งแต่วันที่เราได้รับมอบหมายให้ทำงานสำคัญๆ มากขึ้น (แทนที่เขา)
ทั้งๆ ที่เราทำดีกับเขาทุกอย่าง (แต่จริงๆ แล้วเขาก็เป็นเขาอย่างนั้น แต่เราสังเกตว่าความสัมพันธ์ันเปลี่ยนไปในทางที่แย่ลง)
บางคนก็ยอมรับกับเราตรงๆ ประมาณว่าเขายังรับไม่ได้เวลาเรานำเสนออะไรมา เขาไม่อยากฟังเรา
เขาจะทำอย่างที่เขาทำ (แต่สุดท้ายแล้วก็ต้องมาจบให้เราช่วยแก้ปัญหา แบบนี้น่ะค่ะ)
แล้วทีนี้งานเรา ก็ได้รับมอบหมายหน้าที่ที่มันเปลี่ยนแปลงท้าทายขึ้นเรื่อยๆ เยอะขึ้นเรื่อยๆ
แต่งานในแผนกเก่าก็ไม่สามารถทิ้งได้อย่างสนิทใจเพราะตอนนี้ยังไม่มีใครเข้ามาทำแทนได้เต็มตัว
มันก็เลยยึกๆ ยักๆ ตกลงว่าจะทำอะไรดี พอทำงานนนี้ก็ถูกเรียกไปทำงานโน้น คนที่ทำได้มันไม่มี
กลับไปแผนกเก่าก็ต้องไปสู้รบปรบมือกับคนเก่าอีก ที่เขาไม่สามารถจะเปลี่ยนหรือรับฟังเราได้ อย่างนี้น่ะค่ะ
จริงๆ ผู้ใหญ่ก็ให้โอกาสเราเป็นผู้นำ แต่เรารู้สึกว่าเรายังไม่พร้อมน่ะค่ะ
บางอย่างท่านให้โอกาส ปะ ฉะ ดะ สั่งสอนผู้ร่วมงานที่ยังมีนิสัยเก่าๆ ได้เลย
แต่เรา คิดว่ามันไม่คุ้มอ่ะค่ะ เราอยากอยู่กันแบบเข้าใจกันมากกว่า
แล้วเราก้ไม่อยากทำ บางทีเราต้องเบรกความรู้สึกเราหลายๆ ครั้งมากเลยว่าไม่ให้อีโก้
ไม่ให้คิดว่าใกล้ผู้นำแล้วมีท่านเป็นแบคปกป้องทุกอย่าง
หรือหยิ่งผยองว่าฉันแน่ ฉันเก่งกว่าใคร
อันนี้มันอันตรายสำหรับตัวเรามากๆ
เพราะเรามาทำงานที่นี่ เพราะต้องการสลายนิสัยเก่าๆ แย่ๆ แบบนั้น
(แต่ก็ไม่รู้นะ ว่าความอดทนเราหมดเมื่อไหร่ อะไรจะระเบิดออกมาบ้าง ซึ่งเราก็ไม่ต้องการทำร้ายใคร หรืออะไรแบบนั้น)
การวางตัวเป็นเรื่องสำคัญอีกเรื่อง ยังไงขอคำแนะนำจากทุกคนด้วยนะคะ
ว่า เด็กสมัยนี้ (เค้าชอบใช้คำนี้กัน แต่จริงๆ เราก็ไม่เด็กนะ แต่ถือว่าเด็กกกว่าคนส่วนใหญ่ในที่ทำงาน) ควรจะต้องมีทักษะอะไร
ระวังเรื่องไหน
สกิลไหนที่เราควรมี
ขอบคุณทุกคนนะคะ
เดี๋ยวคิดอะไรออกได้จะมาเล่าใหม่
จะปีใหม่แล้ว ขอคำแนะนำในการพัฒนาตัวเองเพื่อนำไปปรับใช้ค่ะ (งานหิน)
ก็เลยอยากจะขอคำแนะนำ
& ขอปรึกษาสถานณ์การการทำงานของเราค่ะ
ขอเท้าความก่อน อาจจะยาวนิดนึงนะคะ
เราอายุ 29 เพิ่งทำงานประจำงานนี้เป็นงานแรก และเพิ่งทำได้ 1 ปีนิดๆ
ที่เริ่มงานช้ากว่าคนอื่นเพราะเราเรียนต่อค่ะ
(ต่อโทในประเทศเนี่ยล่ะค่ะ จบมาด้วยม. ดัง คณะดี (อย่าเพิ่งหมั่นไส้เก๊านะ ก็ไม่รู้จะบรรยายยังไงให้เห็นภาพ จะได้เข้าใจสิ่งที่เล่าต่อค่ะ)
เรียนจบก็ได้ทำงานในองค์กรแห่งหนึ่ง
แรกเริ่มเราไปๆ มาๆ มีคอนเนคชั่นกับที่นี่อยู่แล้วก่อนหน้านี้ประมาณ 3-4 ปี
พอเรียนจบ ก็ตัดสินใจทำงานที่นี่เลย ซึ่งเป็นองค์กรที่ไม่ใช่ง่ายเลย ที่จะเข้ามาได้ คือยากมากๆๆๆ
แต่ด้วยเหตุอะไรก็แล้วแต่
คือ เราดันได้ทำงานในแผนกที่ vvip++
คือได้ทำงานใกล้ชิดผู้ใหญ่ในองค์กร ผู้นำองค์กร ผู้ใหญ่ต่างๆ
(แต่เราก็มาสังเกตนะว่าก่อนที่เราจะมาทำงานที่นี่ สมัยที่เราฝึกงาน
เราก็ได้ฝึกงานกับบริษัทมีชื่อ แผนกเกี่ยวกับประเภท vip แบบนี้เช่นกันค่ะ งานปัจจุบันก็ได้อีก
ทั้งๆ ที่เราไม่ได้ระบุหรือเลือกเองนะคะ คือเขาจัดให้อ่ะค่ะ
ป.ล. เราไม่ใช่คนสวยหรืออะไรนะคะ อย่าเพิ่งเข้าใจผิด 55555)
แล้วทีนี้เราเพิ่งเข้ามาใหม่
แล้วทีนี้เราก็อายุน้อยกว่าใคร
แล้วทีนี้องค์กรกำลังเปลี่ยนระบบใหม่พอดี
(ถึงตอนนี้พอเดาได้ใช่มั้ยคะ ว่าเป็นอย่างไร อ้าาาาห์)
ค่ะ... เราได้รับมอบหมายให้เป็นผู้นำคนที่มาก่อน ทำงานกับคนที่อายุมากกว่า แม้กระทั่งเป็นผู้นำคนที่เคยเทรนงานเรา
และเราก็ได้รับหน้าที่ให้ช่วยวางระบบต่างๆ ในองค์กรใหม่
ตอนแรกเราทำอะไรไม่ถูกเลยอ่ะค่ะ ทุกอย่างมันถาโถมเข้ามาหมดภายในระยะเวลา 1 ปี
กับงานแรกที่ทำ กับหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบสูงมากกกก
กับการเข้ามาแทนที่บางท่านที่อยู่ประจำและอยู่มานานกว่า
กับงานที่ไม่ตรงสายเลยยยยยยยยยย เกิดมาไม่เคยทำ
กับการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับทุกๆ คน
พร้อมกับการพัฒนาตนเองไปด้วย
ไลฟ์สไตล์ จากตื่น 11 โมง มีชีวิตอิสระ ก็ต้องหัดตื่นตี 4-5
แต่! ขอแต่ตัวใหญ่ๆ เลยว่า จุดเด่นขององค์กรเราที่ทุกคนอยู่ได้ทุกวันนี้คือให้ทุกคนเชื่อมกันอย่างเข้าใจธรรมชาติค่ะ
ทุกคนที่เข้ามาต้องสลายความเป็นกู ตัวกู งานกู กูมาก่อน กูรวยกว่า การศึกษาดีกว่า
ไม่มีการเมือง ไม่มีแยกพรรคแยกพวก อยู่ที่นี่ถ้าเอานิสัยเก่ามาใช้ นินทาอะไรต่างๆ คืออยู่ยากกกมากกกกกกกก
เพราะฉะนั้นจะมีน้อยมากปัญหาจุกจิกแบบนี้
(แต่ต้องเข้าใจนะคะว่าธรรมชาติคนมันยากมากๆ ที่จะสลายตรงนี้ได้ โดยเฉพาะคนที่มีนิสัยแบบนี้ติดตัวมา เราเองก็ต้องระวังเช่นกัน มันก็ต้องมีแหละแต่ใครจะปล่อยออกมาอย่างหยาบ กลาง ละเอียดแค่นั้น)
ใครอยู่ไม่ได้ก็ไม่ได้ natural selection ที่แท้ทรู! ไม่มีใครไล่ใครออก มีแต่นิสัยเก่าแย่ๆ นั่นล่ะ ทำให้เราอยู่ไม่ได้เอง
แล้วงานในแผนกก็จะต้องวนๆๆ กันไป ทุกคนต้องทำได้หมด คุณทำงานออฟฟิศ ก็ต้องมาเป็นแม่บ้านด้วย ผลัดกันเป็นแม่ครัวด้วย
ถึงเวลาเป็นคนสวน ก็ต้องเป็น (แต่จริงๆ ทุกคนก็จะมีหน้าที่หลัก บางอย่างเป็นหน้าที่เฉพาะที่ทำแทนไม่ได้ตามความสามารถเฉพาะตัว เป็นต้นค่ะ)
พล่ามมายาว จริงๆ ยาวกว่านี้มาก เข้าเรื่องเลยละกัน
คือเราก็มีปัญหาที่อึดอัดอ่ะค่ะ
บางทีเราคิดว่าเราจะผ่านแต่ละวันมันยาก
เพราะเรา รู้สึกว่าเรายังเป็นน้องใหม่อ่ะค่ะ บางครั้งก็แบบ คนเก่าก็ไม่ใช่ คนใหม่ก็ไม่เชิง
(สไตล์เราจะแบบเรียบร้อยๆ เปิ่นๆ หน่อย ขี้อายๆ แต่กล้านำเสนออะไรใหม่ๆ กับผู้ใหญ่ พอเข้าใจมั้ยคะ (แต่ลึกๆ เป็นวัยรุ่นคนนึงแหละ)
แล้วเรารู้สึกว่า บางครั้งเราไปทำให้คนอื่นหมั่นไส้ด้วย (จริงๆ แล้วเราไม่ใช่คนอวดนะ ว่าจบนู่นนี่มา ทำนู่นนี่ได้ ไม่เคยบอกใครว่าจบไรด้วยซ้ำถ้าไม่มาถาม)
บางคน ไม่คุยกับเราอีกเลยและเปลี่ยนไป ตั้งแต่วันที่เราได้รับมอบหมายให้ทำงานสำคัญๆ มากขึ้น (แทนที่เขา)
ทั้งๆ ที่เราทำดีกับเขาทุกอย่าง (แต่จริงๆ แล้วเขาก็เป็นเขาอย่างนั้น แต่เราสังเกตว่าความสัมพันธ์ันเปลี่ยนไปในทางที่แย่ลง)
บางคนก็ยอมรับกับเราตรงๆ ประมาณว่าเขายังรับไม่ได้เวลาเรานำเสนออะไรมา เขาไม่อยากฟังเรา
เขาจะทำอย่างที่เขาทำ (แต่สุดท้ายแล้วก็ต้องมาจบให้เราช่วยแก้ปัญหา แบบนี้น่ะค่ะ)
แล้วทีนี้งานเรา ก็ได้รับมอบหมายหน้าที่ที่มันเปลี่ยนแปลงท้าทายขึ้นเรื่อยๆ เยอะขึ้นเรื่อยๆ
แต่งานในแผนกเก่าก็ไม่สามารถทิ้งได้อย่างสนิทใจเพราะตอนนี้ยังไม่มีใครเข้ามาทำแทนได้เต็มตัว
มันก็เลยยึกๆ ยักๆ ตกลงว่าจะทำอะไรดี พอทำงานนนี้ก็ถูกเรียกไปทำงานโน้น คนที่ทำได้มันไม่มี
กลับไปแผนกเก่าก็ต้องไปสู้รบปรบมือกับคนเก่าอีก ที่เขาไม่สามารถจะเปลี่ยนหรือรับฟังเราได้ อย่างนี้น่ะค่ะ
จริงๆ ผู้ใหญ่ก็ให้โอกาสเราเป็นผู้นำ แต่เรารู้สึกว่าเรายังไม่พร้อมน่ะค่ะ
บางอย่างท่านให้โอกาส ปะ ฉะ ดะ สั่งสอนผู้ร่วมงานที่ยังมีนิสัยเก่าๆ ได้เลย
แต่เรา คิดว่ามันไม่คุ้มอ่ะค่ะ เราอยากอยู่กันแบบเข้าใจกันมากกว่า
แล้วเราก้ไม่อยากทำ บางทีเราต้องเบรกความรู้สึกเราหลายๆ ครั้งมากเลยว่าไม่ให้อีโก้
ไม่ให้คิดว่าใกล้ผู้นำแล้วมีท่านเป็นแบคปกป้องทุกอย่าง
หรือหยิ่งผยองว่าฉันแน่ ฉันเก่งกว่าใคร
อันนี้มันอันตรายสำหรับตัวเรามากๆ
เพราะเรามาทำงานที่นี่ เพราะต้องการสลายนิสัยเก่าๆ แย่ๆ แบบนั้น
(แต่ก็ไม่รู้นะ ว่าความอดทนเราหมดเมื่อไหร่ อะไรจะระเบิดออกมาบ้าง ซึ่งเราก็ไม่ต้องการทำร้ายใคร หรืออะไรแบบนั้น)
การวางตัวเป็นเรื่องสำคัญอีกเรื่อง ยังไงขอคำแนะนำจากทุกคนด้วยนะคะ
ว่า เด็กสมัยนี้ (เค้าชอบใช้คำนี้กัน แต่จริงๆ เราก็ไม่เด็กนะ แต่ถือว่าเด็กกกว่าคนส่วนใหญ่ในที่ทำงาน) ควรจะต้องมีทักษะอะไร
ระวังเรื่องไหน
สกิลไหนที่เราควรมี
ขอบคุณทุกคนนะคะ
เดี๋ยวคิดอะไรออกได้จะมาเล่าใหม่