ทำยังไงต่อดีควรไปเจอหน้า หรือพอแค่นี้?

จันทร์ที่ 18 ธันวาคม  เป็นวันที่เฮิร์ทมากจริงๆ ซึ่งตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเป็นอะไรอย่างงี้เลยสักครั้งนี้เป็นเหมือนครั้งแรกในชีวิตของเรามั้งที่ทำให้ฉันเข้าใจว่าความรักเป็นยังไง วันนั้นเป็นวันที่เราได้อ่านหนึ่งคำพูดแล้วเฮริท์มากขนาดขี่รถกลับบ้านได้เป็น สี่สิบกิโลอารมณ์นี่แบบอย่างกะเล่น MV อยู่ขี่รถไปร้องไห้ไปพอถึงบ้านจำได้แรงจะเดินเข้าบ้านแถบไม่มีเลยรู้สึกว่าตัวเองโอเว่อร์มาก555555
แบบพอลงจากรถได้นี่แบบ ด้วยความที่ไม่มีใครอยู่บ้านเลยนี่เดินไปแล้วนอนที่หญ้าหน้าบ้านเลย อีกสักพักฟังเพลงจบไปสามเพลงลุกขึ้นเดินไปหลังบ้านเอาอาหารไปให้ปลานั่งคุยกับปลาแล้วก็น้องหมาอีกสามสี่ตัว55555นี่ขนาดยังไม่ได้เป็นอะไรกับเค้านะเนี่ย5555 พอเราตอบไปว่าโอเคๆอีกสักพักคนนั้นแชทมาว่าขอโทษที่ใส่อารมณ์แล้วก็มาบอกว่าไม่โอเคกับการวางตัวของเราเพราะว่าต่างคนต่างไม่เป็นตัวของตัวเอง เออนี่ก็คิดในใจนะว่าก็กูชอบมากๆไงถ้างั้นไม่ซื้อตั๋วเครื่องบินบินไปเที่ยวบ้านหรอกไม่ไปเจอพ่อกับแม่หรอก ก็กูชอบไงจะให้ทำตัวปกติเหมือนเพื่อนคนอื่นได้ยังไง แล้วเขาถามกลับมาว่า "เวลาที่แกแชทมาหาว่าเรางอนโน้น นี่ นั้น เราไม่โอเคเลยเว้ยมันทำอย่างงั้นได้เฉพาะแฟน เพื่อนเค้าไม่ถามอย่างงั้นกัน" คิดในใจก็กูชอบไงกูเลยชอบถามอย่างั้น แต่ดันตอบไปว่า"ไม่ได้ชอบ"แล้วยังมีการพิมพ์ย้ำๆซ้ำๆไปสามรอบว่าไม่ได้ชอบหรอก สำหรับเราอ่ะเพื่อนก็คือเพื่อน สำหรับเราอ่ะมันไม่มีทางเป็นอย่างอื่นได้หรอกเว้ย สิ่งที่คนนั้นตอบกับมาคือ "คิดอย่างงั้นก็ดีแล้ว แล้วก็สติ๊กเกอร์แมวok" ปกตินี่เฮริท์อยู่แล้วเฮริท์ขึ้นไปอีกกกกก กรรมมมมมมต่อมายังไงหรอกมองหน้ากันไม่ติดดิ  "ถ้ากรุณาก็ทิ้งเพลงที่เข้ากับสถานการณ์อย่างงี้ไว้หน่อยจะเก็บไว้ฟัง" ขอบคุณคะ