เราคบกับแฟนคนนึงค่ะ ได้นานมากๆเลยจะปีแล้ว นานที่สุดที่เราเคยคบมา เรารักเค้ามากค่ะ เราเป็นรุ่นเดียวกันนะคะแต่คนละห้อง
เราจะคอยดูแลเค้าตลอด หาข้าวเช้าไปให้ คอยช่วยเค้าทุกอย่าง งานเค้าไม่เสร็จเราช่วยสอน ช่วยติวให้ เวลามีงานที่ต้องวาดรูปเราก็ให้เค้าทำให้แทน สลับกัน เวลาไม่สบายเราคอยหาข้าวหายาให้ รถเค้าน้ำมันหมดเราก็เติมให้ กลางคืนเค้าทำงานโทรศัพท์ไม่มีตังค์เราก็ขี่รถไปเติมให้ เราดูแลเค้าใส่ใจเค้ามากๆ ไม่เคยทิ้งเค้าเลย เวลาเค้ามีปัญหาเราคอยปลอบใจ ห่วงเค้าเสมอ เวลาเค้ามีปัญหากับที่บ้านเราก็คอยเคลียๆให้ เวลาเค้าไม่มีอะไรเราก็ช่วยเหลือตลอด ซักผ้าให้ รีดผ้าให้ เรางอแงไปบ้างงี่เง่าเพราะเค้าไม่มีเวลาบ้างแต่เราก็พยายามปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น เราเปลี่ยนตัวเองไปในทางที่ดีมากๆ มันดีในทุกวันๆ เรากลับเค้าเคยนอนด้วยกันแต่ไม่เคยมีอะไรกันนะคะ เราว่ามันยังไม่ใช่ เรามีคุยทะลึ่งกันบ้างมันแค่นั้น จนหลังๆตั้งแต่ต้นเดือนนี้มาถึงวันนี้เค้าเปลี่ยนไป เค้าไม่สนใจเรา เค้าละเลย เค้าไม่สบายเราซื้อข้าวซท้อยาไปให้เค้าไม่เอาเค้าไล่เรา เราพยายามชวนคุยเราหนีเราเล่นเกม เราทำทุกอย่างเหมือนเดิมแต่เค้าไม่ต้องการ วันนี้เมื่อตอนบ่ายๆเค้าเดินมาถามเราว่า ห่างๆกันไปก็ดี ตอนนั้นเราน้ำตารื้น เรารู้ว่าเค้าเครียดเค้าเหนื่อย แต่เราก็เหนื่อยเหมือนกัน ก่อนกลับบ้านเค้าฝากนาฬิกาของเราที่เค้าเอาไปใส่ตลอดๆ เราเคยสัญญากันไว้ว่าจะไม่คืนนาฬิกาให้จนกว่าจะหมดรักไปแล้วเค้าให้เพื่อนเอามาคืน ตอนนั้นเราไม่รู้โลกแล้วเราร้องไห้เราเจ็บมากๆ เค้าเป็นคนอารมณ์รุนแรงชอบพูดจาทำร้ายจิตใจ หลายครั้งทะเลาะกันเค้าไล่เราแล้วเรายังอยู่ เรารู้เค้าดีกว่าใครๆ เราแค่ไม่เข้าใจค่ะ เพราะเราพยายามมันมากไปรึป่าวเค้าเลยเปลี่ยนไปแบบนี้ เราแค่อยากให้เค้านึกถึงใจเราบ้าง เรายอมรับว่าเราชอบไปวุ่นวาย เรายอมรับว่าหลายครั้งเราชอบทำให้เค้าเหนื่อย เราไม่รู้จะพูดอะไรดี เราเหนื่อย เราท้อมากๆเลยค่ะ มันมีเหตุการ์ณต่างๆที่รุนแรงกว่านี้แต่เราทำใจเขียนออกมาไม่ไหวแล้ว เราไม่อยากเลิก เราอยากคบกับใครสักคนไปนานๆ ทุกคำสัญญาคำพูดของเค้าเราจำได้ดีกว่าสูตรเขียนโปรแกรมซ่ะอีก เราอยากมีเค้าในทุกๆวัน เรากลัว กลัวว่าพอห่างกัน แล้วเค้าจะเลิกกับเราไป เราจะจบปี3แล้ว มันต้องย้ายไปเรียนต่างที่เรากลัวไปหมด เราอยากคุยกับเค้าให้รู้เรื่อง เราไม่ไหวค่ะ เราเจ็บมากๆเลย เราควรทำยังไงดีค่ะ
:ขออนุญาตแท็กสามห้องนี้นะคะ
เราพยายามมากเกินไปจนเค้าไม่ต้องการรึป่าวคะ?
เราจะคอยดูแลเค้าตลอด หาข้าวเช้าไปให้ คอยช่วยเค้าทุกอย่าง งานเค้าไม่เสร็จเราช่วยสอน ช่วยติวให้ เวลามีงานที่ต้องวาดรูปเราก็ให้เค้าทำให้แทน สลับกัน เวลาไม่สบายเราคอยหาข้าวหายาให้ รถเค้าน้ำมันหมดเราก็เติมให้ กลางคืนเค้าทำงานโทรศัพท์ไม่มีตังค์เราก็ขี่รถไปเติมให้ เราดูแลเค้าใส่ใจเค้ามากๆ ไม่เคยทิ้งเค้าเลย เวลาเค้ามีปัญหาเราคอยปลอบใจ ห่วงเค้าเสมอ เวลาเค้ามีปัญหากับที่บ้านเราก็คอยเคลียๆให้ เวลาเค้าไม่มีอะไรเราก็ช่วยเหลือตลอด ซักผ้าให้ รีดผ้าให้ เรางอแงไปบ้างงี่เง่าเพราะเค้าไม่มีเวลาบ้างแต่เราก็พยายามปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น เราเปลี่ยนตัวเองไปในทางที่ดีมากๆ มันดีในทุกวันๆ เรากลับเค้าเคยนอนด้วยกันแต่ไม่เคยมีอะไรกันนะคะ เราว่ามันยังไม่ใช่ เรามีคุยทะลึ่งกันบ้างมันแค่นั้น จนหลังๆตั้งแต่ต้นเดือนนี้มาถึงวันนี้เค้าเปลี่ยนไป เค้าไม่สนใจเรา เค้าละเลย เค้าไม่สบายเราซื้อข้าวซท้อยาไปให้เค้าไม่เอาเค้าไล่เรา เราพยายามชวนคุยเราหนีเราเล่นเกม เราทำทุกอย่างเหมือนเดิมแต่เค้าไม่ต้องการ วันนี้เมื่อตอนบ่ายๆเค้าเดินมาถามเราว่า ห่างๆกันไปก็ดี ตอนนั้นเราน้ำตารื้น เรารู้ว่าเค้าเครียดเค้าเหนื่อย แต่เราก็เหนื่อยเหมือนกัน ก่อนกลับบ้านเค้าฝากนาฬิกาของเราที่เค้าเอาไปใส่ตลอดๆ เราเคยสัญญากันไว้ว่าจะไม่คืนนาฬิกาให้จนกว่าจะหมดรักไปแล้วเค้าให้เพื่อนเอามาคืน ตอนนั้นเราไม่รู้โลกแล้วเราร้องไห้เราเจ็บมากๆ เค้าเป็นคนอารมณ์รุนแรงชอบพูดจาทำร้ายจิตใจ หลายครั้งทะเลาะกันเค้าไล่เราแล้วเรายังอยู่ เรารู้เค้าดีกว่าใครๆ เราแค่ไม่เข้าใจค่ะ เพราะเราพยายามมันมากไปรึป่าวเค้าเลยเปลี่ยนไปแบบนี้ เราแค่อยากให้เค้านึกถึงใจเราบ้าง เรายอมรับว่าเราชอบไปวุ่นวาย เรายอมรับว่าหลายครั้งเราชอบทำให้เค้าเหนื่อย เราไม่รู้จะพูดอะไรดี เราเหนื่อย เราท้อมากๆเลยค่ะ มันมีเหตุการ์ณต่างๆที่รุนแรงกว่านี้แต่เราทำใจเขียนออกมาไม่ไหวแล้ว เราไม่อยากเลิก เราอยากคบกับใครสักคนไปนานๆ ทุกคำสัญญาคำพูดของเค้าเราจำได้ดีกว่าสูตรเขียนโปรแกรมซ่ะอีก เราอยากมีเค้าในทุกๆวัน เรากลัว กลัวว่าพอห่างกัน แล้วเค้าจะเลิกกับเราไป เราจะจบปี3แล้ว มันต้องย้ายไปเรียนต่างที่เรากลัวไปหมด เราอยากคุยกับเค้าให้รู้เรื่อง เราไม่ไหวค่ะ เราเจ็บมากๆเลย เราควรทำยังไงดีค่ะ
:ขออนุญาตแท็กสามห้องนี้นะคะ