สวัดดีค่ะ เราขอนามให้ตัวเองว่า“พู่กัน”นะคะ อายุ15
อันนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นจริงกับตัวเรา
วันที่ 13/04/68 ช่วงเวลาประมาณ 5ทุ่มกว่าๆ เป็นช่วงสงกรานต์ค่ะ วันนั้นไปกับเพื่อนสนิท2คน ก็เล่นๆวนๆที่เดิมๆก็มีคนมาปะแป้งให้ตามปกติแต่พอสักพักไปเจอพี่ ผช กลุ่มหนึ่งเป็นเพื่อนพี่น้องกัน 3คน ขอนามให้ว่า อุ๋ม ฟิว โบ้ท **ชื่ออาจจะแปลกๆนะคะพยายามทำให้แฝงที่สุดแล้ว555 อ้อลืมบอกพวกพี่ๆเขาอายุ 18-20กันนะคะไล่ๆเลย** รู้สึกเค้าน่ารักดีเลยไปปะแป้งให้ก็เลยได้แบบว่าแอดไอจีขอเฟสขอไลน์กันฟิวภาษาเด็กน้อยปกติ
กลับบ้านไปก็ไม่ได้คิดอะไรแค่แอดเพื่อนไว้ถือว่ารู้จักกันเฉยเฉยแต่ว่าพี่อุ๋มก็ทักมาหาพู่กัน ส่วนพี่โบ้ทก็คุยกันเพื่อนพู่กัน ก็คุยๆ กันไปสักพักก็เริ่มมีจงมีใจให้กันพู่กันก็คุยกับพี่อุ๋มได้สองสามวันก็รู้สึกรักเขาขึ้นมาทันทีไหนจะอวดบ้างนะจะพาไปหาแม่บ้างครบจบในทีเดียวตอนนั้นคือไม่ได้นึกอะไรคือแค่นึกว่าเออก็คบกันก็รักเขาแต่แบบมันรักหัวปักหัวปรำเวอร์
คุยกันได้ประมาณ 20 กว่าวันก็เลยขอคบกันคบกันไปสักพักนึงพู่กันก็มีคนเก่าทักมาบ้างคนคุยเก่าทักมาบ้างในจะมีคนมาจีบอีกพี่อุ๋มอายุ 18 นะคะลืมบอกเค้าเรียน ปวช อยู่เทคนิคพวกช่างยนต์ แต่ก็เหมือนเค้าจะเรียนอาจจะไม่มีเวลาเรียนหนักเรียนเหนื่อยอาจจะบวกร่วมด้วยรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเราอาจจะกลัวเรานอกใจด้วยน้าตอนนั้นคือเค้าทิ้งเราไปเลยแต่เขาทิ้งแบบว่ามีเหตุผล
ซึ่งเหตุผลของเค้าคือเค้าบอกว่าเค้าไม่มีเวลาแน่นอนเค้ามองไกลเค้ามองถึงอนาคตว่าเราอาจจะคบกันไม่ถึงตอนนั้นเค้าบอกว่าเค้าเรียนหนักเรียนเหนื่อยอาจจะมีเวลาให้ถึงไม่เลิกกันตอนนี้ก็จะเลิกกันอนาคต
เขาพูดขนาดนี้คิดว่าพู่กันยอมเลิกมั้ยคะบอกเลยค่ะว่าไม่พู่กันยืนตั้งแต่สี่ทุ่มยันตีห้าร้องไห้ตาบวมอยู่นั่นแหละค่ะสุดท้ายแม่สงสัยแม่มาเคาะประตูห้องสุดท้ายออกมาร้องไห้ไม่เห็นในรอบ 10 ปีตอนนั้นไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไงรู้สึกเหมือนจะขาดใจตายรักเขาเกิน
แต่ว่าเลิกกันไปก็ยังติดต่อกันนะคะแต่มันทรมานใจก็คือเหมือนเค้าตัดใจแล้วตัดใจเลยไม่วนกลับมาแล้วแต่เค้าแค่ยังผูกพันกันอยู่ยังติดต่อกันโทรหากันเป็นห่วงกันแต่ก็แค่นั้นแหละค่ะช่วงที่เลิกกันเป็นช่วงเปิดเทอมแล้วด้วยตอนแรกเค้าก็ยังเล่าอะไรให้ฟังยังเป็นห่วงยังคอยตามโน้นตามนี่แต่หลังหลังนี่แหละค่ะผ่านไปไม่ถึงสองสัปดาห์
ทักไปอ่านไม่ตอบโทรไปไม่รับสายไหนจะลงเพลงในโน้ตตอกย้ำจิตใจเราอีก
ความจริงก็คือเค้ามีคนใหม่แล้วเรารู้ทุกคนรู้ว่าสังคมรู้โซเชียลมีเดียรู้แต่พู่กันไม่ยอมครั้งหนึ่งพู่กันเจ็บใจมากวันนั้นเลยไปนั่งหาดคนเดียวที่พัทยาซึ่งบรรยากาศคือน่ากลัวมากคนเยอะมากแต่มันวิวใจมากๆแต่ก็ดื่มค่ะไปเพื่อดื่ม สิ่งที่เกิดขึ้นคือเมาแล้วโทรหาแฟนเก่าแล้วสิ่งที่เจ็บที่สุดคือแฟนเค้ารับเราก็คุยกับแฟนเขาไปตรงตรงเลยว่า”หนูขอโทษค่ะแต่หนูลืมเขาไม่ได้จริงๆขอโทษที่รบกวนนะคะหนูขอร้องให้พี่ฟังได้ไหมคะหนูเหนื่อยใจกับตัวเองมากเลยค่ะรู้สึกผิดมากเลยค่ะ“ คือเราไม่ได้คาดหวังว่าเราจะได้รับอะไรที่มันดีดีแต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือแฟนเค้าไม่ได้ว่าอะไรเราแล้วเราก็ระบายให้เค้าฟังทุกอย่างแล้วเค้าก็กดวางสายไปเราเข้าใจเขามากๆเรารู้สึกผิดมาก
ชั่วขณะเผลอดีใจที่เขามีคนใหม่แล้วนิสัยดีมากขนาดนี้ดีกว่าเรามากๆก็โชคดีสำหรับเขา…….
ตอนนี้ก็ผ่านมาหกเจ็ดเดือนแล้วเอาจริงตอนนี้ก็ใช่ว่าจะลืมเขาไม่ได้หรอกก็ยังคงนึกถึงเค้าเค้าก็ยังเป็นคนที่ดีตั้งแต่เจอมา ตอนนี้ก็เริ่มลงปลดปล่อยสิ่งที่ผ่านมาได้แล้วค่ะเริ่มมีคนคุยใหม่เริ่มเปิดใจให้คนอื่นเข้ามาแต่ถามว่าลืมได้ไหมก็ยังหรอกค่ะแต่แค่ไม่ได้ต้องการที่จะให้เขากลับมาไม่ได้โหยหาไม่ได้รำพึงใจขาดใจตายถ้าไม่มีเขาขนาดนั้นแต่แค่ยังนึกถึงเขาอยู่บ่อยบ่อยครั้งค่ะ………
กระทู้นี้ไม่ได้สื่อสาระอะไรเลย แค่อยากจะมาเล่าสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเองแต่สิ่งที่ผ่านมาหลายหลายอย่างผ่านเข้ามาและและยังก็จะผ่านออกไปเช่นกันค่ะ
ความรักวัยรุ่นใจฟู
อันนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นจริงกับตัวเรา
วันที่ 13/04/68 ช่วงเวลาประมาณ 5ทุ่มกว่าๆ เป็นช่วงสงกรานต์ค่ะ วันนั้นไปกับเพื่อนสนิท2คน ก็เล่นๆวนๆที่เดิมๆก็มีคนมาปะแป้งให้ตามปกติแต่พอสักพักไปเจอพี่ ผช กลุ่มหนึ่งเป็นเพื่อนพี่น้องกัน 3คน ขอนามให้ว่า อุ๋ม ฟิว โบ้ท **ชื่ออาจจะแปลกๆนะคะพยายามทำให้แฝงที่สุดแล้ว555 อ้อลืมบอกพวกพี่ๆเขาอายุ 18-20กันนะคะไล่ๆเลย** รู้สึกเค้าน่ารักดีเลยไปปะแป้งให้ก็เลยได้แบบว่าแอดไอจีขอเฟสขอไลน์กันฟิวภาษาเด็กน้อยปกติ
กลับบ้านไปก็ไม่ได้คิดอะไรแค่แอดเพื่อนไว้ถือว่ารู้จักกันเฉยเฉยแต่ว่าพี่อุ๋มก็ทักมาหาพู่กัน ส่วนพี่โบ้ทก็คุยกันเพื่อนพู่กัน ก็คุยๆ กันไปสักพักก็เริ่มมีจงมีใจให้กันพู่กันก็คุยกับพี่อุ๋มได้สองสามวันก็รู้สึกรักเขาขึ้นมาทันทีไหนจะอวดบ้างนะจะพาไปหาแม่บ้างครบจบในทีเดียวตอนนั้นคือไม่ได้นึกอะไรคือแค่นึกว่าเออก็คบกันก็รักเขาแต่แบบมันรักหัวปักหัวปรำเวอร์
คุยกันได้ประมาณ 20 กว่าวันก็เลยขอคบกันคบกันไปสักพักนึงพู่กันก็มีคนเก่าทักมาบ้างคนคุยเก่าทักมาบ้างในจะมีคนมาจีบอีกพี่อุ๋มอายุ 18 นะคะลืมบอกเค้าเรียน ปวช อยู่เทคนิคพวกช่างยนต์ แต่ก็เหมือนเค้าจะเรียนอาจจะไม่มีเวลาเรียนหนักเรียนเหนื่อยอาจจะบวกร่วมด้วยรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเราอาจจะกลัวเรานอกใจด้วยน้าตอนนั้นคือเค้าทิ้งเราไปเลยแต่เขาทิ้งแบบว่ามีเหตุผล
ซึ่งเหตุผลของเค้าคือเค้าบอกว่าเค้าไม่มีเวลาแน่นอนเค้ามองไกลเค้ามองถึงอนาคตว่าเราอาจจะคบกันไม่ถึงตอนนั้นเค้าบอกว่าเค้าเรียนหนักเรียนเหนื่อยอาจจะมีเวลาให้ถึงไม่เลิกกันตอนนี้ก็จะเลิกกันอนาคต
เขาพูดขนาดนี้คิดว่าพู่กันยอมเลิกมั้ยคะบอกเลยค่ะว่าไม่พู่กันยืนตั้งแต่สี่ทุ่มยันตีห้าร้องไห้ตาบวมอยู่นั่นแหละค่ะสุดท้ายแม่สงสัยแม่มาเคาะประตูห้องสุดท้ายออกมาร้องไห้ไม่เห็นในรอบ 10 ปีตอนนั้นไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไงรู้สึกเหมือนจะขาดใจตายรักเขาเกิน
แต่ว่าเลิกกันไปก็ยังติดต่อกันนะคะแต่มันทรมานใจก็คือเหมือนเค้าตัดใจแล้วตัดใจเลยไม่วนกลับมาแล้วแต่เค้าแค่ยังผูกพันกันอยู่ยังติดต่อกันโทรหากันเป็นห่วงกันแต่ก็แค่นั้นแหละค่ะช่วงที่เลิกกันเป็นช่วงเปิดเทอมแล้วด้วยตอนแรกเค้าก็ยังเล่าอะไรให้ฟังยังเป็นห่วงยังคอยตามโน้นตามนี่แต่หลังหลังนี่แหละค่ะผ่านไปไม่ถึงสองสัปดาห์
ทักไปอ่านไม่ตอบโทรไปไม่รับสายไหนจะลงเพลงในโน้ตตอกย้ำจิตใจเราอีก
ความจริงก็คือเค้ามีคนใหม่แล้วเรารู้ทุกคนรู้ว่าสังคมรู้โซเชียลมีเดียรู้แต่พู่กันไม่ยอมครั้งหนึ่งพู่กันเจ็บใจมากวันนั้นเลยไปนั่งหาดคนเดียวที่พัทยาซึ่งบรรยากาศคือน่ากลัวมากคนเยอะมากแต่มันวิวใจมากๆแต่ก็ดื่มค่ะไปเพื่อดื่ม สิ่งที่เกิดขึ้นคือเมาแล้วโทรหาแฟนเก่าแล้วสิ่งที่เจ็บที่สุดคือแฟนเค้ารับเราก็คุยกับแฟนเขาไปตรงตรงเลยว่า”หนูขอโทษค่ะแต่หนูลืมเขาไม่ได้จริงๆขอโทษที่รบกวนนะคะหนูขอร้องให้พี่ฟังได้ไหมคะหนูเหนื่อยใจกับตัวเองมากเลยค่ะรู้สึกผิดมากเลยค่ะ“ คือเราไม่ได้คาดหวังว่าเราจะได้รับอะไรที่มันดีดีแต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือแฟนเค้าไม่ได้ว่าอะไรเราแล้วเราก็ระบายให้เค้าฟังทุกอย่างแล้วเค้าก็กดวางสายไปเราเข้าใจเขามากๆเรารู้สึกผิดมาก
ชั่วขณะเผลอดีใจที่เขามีคนใหม่แล้วนิสัยดีมากขนาดนี้ดีกว่าเรามากๆก็โชคดีสำหรับเขา…….
ตอนนี้ก็ผ่านมาหกเจ็ดเดือนแล้วเอาจริงตอนนี้ก็ใช่ว่าจะลืมเขาไม่ได้หรอกก็ยังคงนึกถึงเค้าเค้าก็ยังเป็นคนที่ดีตั้งแต่เจอมา ตอนนี้ก็เริ่มลงปลดปล่อยสิ่งที่ผ่านมาได้แล้วค่ะเริ่มมีคนคุยใหม่เริ่มเปิดใจให้คนอื่นเข้ามาแต่ถามว่าลืมได้ไหมก็ยังหรอกค่ะแต่แค่ไม่ได้ต้องการที่จะให้เขากลับมาไม่ได้โหยหาไม่ได้รำพึงใจขาดใจตายถ้าไม่มีเขาขนาดนั้นแต่แค่ยังนึกถึงเขาอยู่บ่อยบ่อยครั้งค่ะ………
กระทู้นี้ไม่ได้สื่อสาระอะไรเลย แค่อยากจะมาเล่าสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเองแต่สิ่งที่ผ่านมาหลายหลายอย่างผ่านเข้ามาและและยังก็จะผ่านออกไปเช่นกันค่ะ