คุณแม่หลังคลอดเครียดหนัก จับลูกใส่ไว้ในที่เก็บกระเป๋าสัมภาระ
ประสบการณ์คุณแม่หลังคลอดชาวต่างชาติท่านหนึ่ง เพิ่งคลอดลูกมาได้ประมาณ 5 เดือน เดินทางคนเดียวจากออสเตรเลีย 8ชม. มาเปลี่ยนเครื่องที่สิงค์โปร์ แล้วเดินทางต่อไปลอนดอน อีก12 ชม.
เหตุเกิดหลังจากเดินทางได้ครึ่งทาง ประมาณ 6 ชม. ลูกเรือเสริฟอาหารมีลแรกเสร็จแล้วและผู้โดยสารมีเวลาพักผ่อนประมาณ 5-6 ชม ก่อนจะเสริฟอาหารมื้อถัดไป
ซึ่งเวลาพักนั้นเป็นช่วงกลางคืน ในเคบินปิดไฟเพื่อให้ผู้โดยสารได้พักผ่อน และลูกเรือก็จะเปลี่ยนกันเดินไปเดินมาสำรวจเคบินตลอดไป เสริฟน้ำบาง ของกินเล่นบ้าง เก็บขยะบ้าง แต่เหตุผลสำคัญของการตรวจเคบินในเวลากลางคืน ก็เพื่อความปลอดภัย
เช่นเดียวกับเหตุการณ์นี้ mother with infant เดินทางคนเดียว เพื่อนที่ทำงานมาด้วยกันเดินตรวจเคบินเป็นปกติ นางเป็นคนชอบเด็กเลยจำได้ว่ามีเด็กหรือ เบบี้ที่ที่นั่งตรงไหนบ้าง
นางก็จะเดินไปส่องๆมองๆ เล่นบ้างถ้ายังไม่หลับ ปรากฎว่านางเดินผ่านคุณแม่ท่านนี้ คุณแม่หลับท่ากอดอก นางก็เลยมองหาเบบี้ ...
เอ้ อยู่ในบาสซิเนท (เปลนอนเด็กบนเครื่อง) หรือเปล่า..
เฮ้ยไม่มี!
ใครอุ้มป่าววะ
เฮ้ย...เบบี้หาย
นางรีบวิ่งกลับมาที่แกลลี่ ถามเพื่อนๆที่บินด้วยกัน ให้ไปช่วยหา ... พร้อมพยายามปลุกคุณแม่ แต่...
คุณแม่ไม่ยอมตื่น แบบว่ารู้ว่าเราปลุกแต่ไม่ยอมตื่น
เราก็พูดกันเล่นๆว่าคงไม่ได้ใส่ไว้ที่ที่เก็บสัมภาระนะ..
คือมันซีเรียสถึงขนาดเราเปิดที่เก็บสัมภาระกันจริงๆ
เจอ... น้องนอนอยู่บนนั้นน่ะ
ช๊อค!!
สรุปน้องปลอดภัยดี ดีที่ลูกเรื่อเดินตลอดๆคิดว่าเบบี้น่าจะหายไปอยุ่บนนั้นประมาณ 5-10นาที ทั้งไฟลท์ที่เหลือ เพื่อนต้องเป็นคนอุ้มและดูแลเบบี้ down one crew เพราะแม่ปฏิเสธที่จะอุ้มน้องและไม่ให้ใครอุ้มนอกจากเพื่อนเราที่เจอ
ฮอร์โมนหลังคลอดหรืออาการหลังคลอดต่างๆนาๆ เราไม่อาจทราบได้ พอถึงลอนดอน ตำรวจมา พยาบาลมา หน้าที่เราจบแค่นั้น ส่งไม้ต่อให้กราวสตาฟต่อไป
เหตุการณ์นี้สอนให้รู้ว่า
เฮ้ยที่ชอบพูดล้อเล่นเวลาหาของไม่เจอว่า May be inside your cabin bag or at the overhead compartment มันเกิดขึ้นจริง...
...
โนว โนว
เหตุการณ์เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า มีสติ ไวพริบดี บนเครื่องอะไรก็เกิดขึ้นได้
มีน้ำใจกับคนท้องและคุณแม่กับเด็ก
อย่างๆน้อยๆก็ลดความเสี่ยง ที่เหตุการณ์แบบนี้อาจเกิดขึ้นได้
คุณแม่หลังคลอดเครียดหนัก จับลูกใส่ไว้ในที่เก็บกระเป๋าสัมภาระ
ประสบการณ์คุณแม่หลังคลอดชาวต่างชาติท่านหนึ่ง เพิ่งคลอดลูกมาได้ประมาณ 5 เดือน เดินทางคนเดียวจากออสเตรเลีย 8ชม. มาเปลี่ยนเครื่องที่สิงค์โปร์ แล้วเดินทางต่อไปลอนดอน อีก12 ชม.
เหตุเกิดหลังจากเดินทางได้ครึ่งทาง ประมาณ 6 ชม. ลูกเรือเสริฟอาหารมีลแรกเสร็จแล้วและผู้โดยสารมีเวลาพักผ่อนประมาณ 5-6 ชม ก่อนจะเสริฟอาหารมื้อถัดไป
ซึ่งเวลาพักนั้นเป็นช่วงกลางคืน ในเคบินปิดไฟเพื่อให้ผู้โดยสารได้พักผ่อน และลูกเรือก็จะเปลี่ยนกันเดินไปเดินมาสำรวจเคบินตลอดไป เสริฟน้ำบาง ของกินเล่นบ้าง เก็บขยะบ้าง แต่เหตุผลสำคัญของการตรวจเคบินในเวลากลางคืน ก็เพื่อความปลอดภัย
เช่นเดียวกับเหตุการณ์นี้ mother with infant เดินทางคนเดียว เพื่อนที่ทำงานมาด้วยกันเดินตรวจเคบินเป็นปกติ นางเป็นคนชอบเด็กเลยจำได้ว่ามีเด็กหรือ เบบี้ที่ที่นั่งตรงไหนบ้าง
นางก็จะเดินไปส่องๆมองๆ เล่นบ้างถ้ายังไม่หลับ ปรากฎว่านางเดินผ่านคุณแม่ท่านนี้ คุณแม่หลับท่ากอดอก นางก็เลยมองหาเบบี้ ...
เอ้ อยู่ในบาสซิเนท (เปลนอนเด็กบนเครื่อง) หรือเปล่า..
เฮ้ยไม่มี!
ใครอุ้มป่าววะ
เฮ้ย...เบบี้หาย
นางรีบวิ่งกลับมาที่แกลลี่ ถามเพื่อนๆที่บินด้วยกัน ให้ไปช่วยหา ... พร้อมพยายามปลุกคุณแม่ แต่...
คุณแม่ไม่ยอมตื่น แบบว่ารู้ว่าเราปลุกแต่ไม่ยอมตื่น
เราก็พูดกันเล่นๆว่าคงไม่ได้ใส่ไว้ที่ที่เก็บสัมภาระนะ..
คือมันซีเรียสถึงขนาดเราเปิดที่เก็บสัมภาระกันจริงๆ
เจอ... น้องนอนอยู่บนนั้นน่ะ
ช๊อค!!
สรุปน้องปลอดภัยดี ดีที่ลูกเรื่อเดินตลอดๆคิดว่าเบบี้น่าจะหายไปอยุ่บนนั้นประมาณ 5-10นาที ทั้งไฟลท์ที่เหลือ เพื่อนต้องเป็นคนอุ้มและดูแลเบบี้ down one crew เพราะแม่ปฏิเสธที่จะอุ้มน้องและไม่ให้ใครอุ้มนอกจากเพื่อนเราที่เจอ
ฮอร์โมนหลังคลอดหรืออาการหลังคลอดต่างๆนาๆ เราไม่อาจทราบได้ พอถึงลอนดอน ตำรวจมา พยาบาลมา หน้าที่เราจบแค่นั้น ส่งไม้ต่อให้กราวสตาฟต่อไป
เหตุการณ์นี้สอนให้รู้ว่า
เฮ้ยที่ชอบพูดล้อเล่นเวลาหาของไม่เจอว่า May be inside your cabin bag or at the overhead compartment มันเกิดขึ้นจริง...
...
โนว โนว
เหตุการณ์เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า มีสติ ไวพริบดี บนเครื่องอะไรก็เกิดขึ้นได้
มีน้ำใจกับคนท้องและคุณแม่กับเด็ก
อย่างๆน้อยๆก็ลดความเสี่ยง ที่เหตุการณ์แบบนี้อาจเกิดขึ้นได้