รู้สึกไม่มีความสุขในการใช้ชีวิตโดยที่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่..

ตอนนี้อยู่ม.6 แต่กลับรู้สึกเคว้งคว้างในชีวิตมาก ช่วงชีวิตตอนนี้ของเราเป็นเหมือนแค่หายใจไปวันๆ
จนช่วงนี้กลับรู้สึกว่าไม่ใช่ตัวเราเองเหมือนเมื่อก่อนเลย ทำไมถึงรู้สึกว่าเมื่อก่อนร่าเริงกว่านี้นะ.. ยิ้มง่าย,หัวเราง่ายกว่านี้อีก รู้สึกว่าไม่เป็นตัวของตัวเอง
จนบางครั้งก็ลืมไปเลยว่าเมื่อก่อนเราทำตัวยังไงกับคนอื่น เคยคิดว่า "คิดไปเองรึป่าวว่ะ ก็คงปกติดี" จนวันหนึ่งก็เลยนึกถามเพื่อนว่า "กูดูเปลี่ยนไปบ้างไหม?"
เพื่อนก็เลยตอบว่า ก็เงียบขึ้นกว่าเดิมมาก ทั้งๆที่เมื่อก่อนหัวเราะแล้วก็ยิ้มง่ายกว่านี้ พูดมากกว่านี้ ทุกวันนี้นั่งข้างกูยังไม่คุยกับกูเลย กูถามคำก็ตอบคำ
ทุกวันคำนั้นเอาแต่ตามหลอกหลอนโสตประสาทสุดๆ แต่กลับตอบตัวเองไม่ได้ว่าเป็นเพราะอะไรบ้าง... ที่ทำให้เราเป็นคนแบบนี้
การเรียน..
ครู..
เพื่อน..
ครอบครัว..

หรือว่าอะไรกันแน่..
รู้สึกเป็นจุดที่ตัวเองท้อมาก ขี้โรค..เจ็บตัวบ่อย ไม่ค่อยตั้งใจทำอะไรทำก็พอขอให้ผ่านไปที เหม่อลอย นอนเยอะมาก อยู่กับตัวเองมากเกินไป ไม่สุงสิงกับเพื่อนเหมือนเมื่อก่อน ติดหอไม่ค่อยอยากกลับบ้าน ไม่ค่อยคุยกับครอบครัว เดินในโรงเรียนหรือเดินที่ไหนก็ไม่ค่อยมองหน้าคนอื่น เหมือนคนที่รู้สึกผิดหวังในตัวเองตลอดเวลา
หรือเราจะเป็นโรคอะไรสักอย่าง...?