คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 5
ขออวด เอ๊ย ขอรำลึกถึงบรรยากาศเก่า ๆ ด้วยนิดหนึ่งครับ 


ราชดำเนินวันนี้ เหมือนตลาดกำลังเจ๊งครับ
เหลือพ่อค้าแม่ขายอยู่ไม่กี่เจ้า ลูกค้าขาประจำหดหาย ลูกค้าขาจรแวะมาส่อง ๆ บ้าง แล้วผ่านไป
ขายของไม่หมด เหลือบานเบอะ พ่อค้าแม่ขายเลยหันมาทะเลาะกันแก้เซ็ง
เรื่องรอวันฟ้าใส เสรีภาพเบ่งบาน ผมเชื่อว่า อีกไม่ต่ำกว่าห้าปี
เหี่ยวก่อนเบ่ง แห้งก่อนบาน ได้แต่ทำใจครับ
ฟันทอม !!!



ราชดำเนินวันนี้ เหมือนตลาดกำลังเจ๊งครับ
เหลือพ่อค้าแม่ขายอยู่ไม่กี่เจ้า ลูกค้าขาประจำหดหาย ลูกค้าขาจรแวะมาส่อง ๆ บ้าง แล้วผ่านไป
ขายของไม่หมด เหลือบานเบอะ พ่อค้าแม่ขายเลยหันมาทะเลาะกันแก้เซ็ง
เรื่องรอวันฟ้าใส เสรีภาพเบ่งบาน ผมเชื่อว่า อีกไม่ต่ำกว่าห้าปี
เหี่ยวก่อนเบ่ง แห้งก่อนบาน ได้แต่ทำใจครับ
ฟันทอม !!!

ความคิดเห็นที่ 22
คนที่เล่นบอร์ดมานานเขาไม่สนใจเรื่องกิ๊ฟท์หรือโหวตกันหรอก ขนาดสมัยก่อนพันทิปเปลี่ยนกิ๊ฟท์เป็นแต้มให้เอาไปแลกของรางวัน
คนที่ได้แต้มเยอะๆแต่ไม่เคยเอาไปแลกก็มีถมไป
พวกที่เล่นมานานส่วนใหญ่ไม่มีใครจริงจังกับกิ๊ฟท์หรือโหวตเพราะเขาได้กันเป็นปกติ
ไอ้เรื่องที่ได้กันหลักพันครึ่งพัน ก็ไม่เคยเห็นใครเอามาคุยแบบอวดความภาคภูมิใจเพื่อเพิ่มเครดิตให้ตัวเอง
อย่างในรูปที่คุณ จขกท.แปะนี่น่าจะมีอยู่ 2-3 คนที่ได้ขึ้นกระทู้แนะนำกันคนละเกินหลักร้อยกระทู้ เพราะถ้าเขียนกระทู้ที่มีคุณภาพอย่างสม่ำเสมอการได้ขึ้นโหวตได้กิ๊ฟท์เป็นร้อยเป็นพันนี่ธรรมดาสำหรับล็อคอินเหล่านั้น
ต่างจากบางล็อคอินที่คิดว่าบอร์ดเป็นชีวิตทั้งชีวิตจนต้องมานั่งหน้าดำคร่ำเครียดเสี่ยงเส้นเลือดในสมองแตกเพราะต้องมาคอยนับโหวตนับกิ๊ฟท์ จดจำว่าใครกดอีโมอะไรให้ แล้วก็เอามาคุยด้วยความภาคถูมิใจบ่อยๆว่าตัวเองได้ขึ้นกระทู้แนะนำ ได้จำนวนโหวตเท่าโน้นเท่านี้
ทั้งๆที่หากเอาไปเทียบกับล็อคอินเก่าๆที่เขียนประจำแล้ว จำนวนกระทู้แนะนำ กิ๊ฟท์ โหวต ของตัวเองนี่กลายเป็นเด็กๆไปเลย เพราะมันธรรมดามากๆ
แถมล็อคอินเก่าๆเหล่านั้นเขายังไม่ใช่ประเภทค้นหามาจากกูเกิ้ลแล้วเอามาแปะให้อ่านโดยที่ไม่ผ่านกระบวนการทางความคิดหรือแสดงกึ๋นอะไรเพิ่มเติมเลยเพราะรู้ว่าไอ้แบบนั้นคนที่สนใจเขาก็หาอ่านเองได้โดยไม่ต้องมาอ่านในบอร์ดหรอก
บางล็อคอินที่ภาคภูมิใจกับกิ๊ฟท์โหวตถ้าได้เข้ามาเล่นในช่วงหลายๆปีตั้งแต่สมัยก่อนการเกิด รปห.ปี 49 ในยุคที่พันทิปยังไม่ต้องล็อคอินนี่เราว่าคงแทบไม่ได้เกิดเลย เพราะข้อมูลที่จะเอามาตัดแปะจากกูเกิ้ลยังไม่ได้แพร่หลายเหมือนในปัจจุบัน
ตัว จขคห เองก็เล่นมาตั้งแต่สมัยนั้น เห็นพวกพราวโหวตก็ได้แต่อ่อนใจ
คนที่ได้แต้มเยอะๆแต่ไม่เคยเอาไปแลกก็มีถมไป
พวกที่เล่นมานานส่วนใหญ่ไม่มีใครจริงจังกับกิ๊ฟท์หรือโหวตเพราะเขาได้กันเป็นปกติ
ไอ้เรื่องที่ได้กันหลักพันครึ่งพัน ก็ไม่เคยเห็นใครเอามาคุยแบบอวดความภาคภูมิใจเพื่อเพิ่มเครดิตให้ตัวเอง
อย่างในรูปที่คุณ จขกท.แปะนี่น่าจะมีอยู่ 2-3 คนที่ได้ขึ้นกระทู้แนะนำกันคนละเกินหลักร้อยกระทู้ เพราะถ้าเขียนกระทู้ที่มีคุณภาพอย่างสม่ำเสมอการได้ขึ้นโหวตได้กิ๊ฟท์เป็นร้อยเป็นพันนี่ธรรมดาสำหรับล็อคอินเหล่านั้น
ต่างจากบางล็อคอินที่คิดว่าบอร์ดเป็นชีวิตทั้งชีวิตจนต้องมานั่งหน้าดำคร่ำเครียดเสี่ยงเส้นเลือดในสมองแตกเพราะต้องมาคอยนับโหวตนับกิ๊ฟท์ จดจำว่าใครกดอีโมอะไรให้ แล้วก็เอามาคุยด้วยความภาคถูมิใจบ่อยๆว่าตัวเองได้ขึ้นกระทู้แนะนำ ได้จำนวนโหวตเท่าโน้นเท่านี้
ทั้งๆที่หากเอาไปเทียบกับล็อคอินเก่าๆที่เขียนประจำแล้ว จำนวนกระทู้แนะนำ กิ๊ฟท์ โหวต ของตัวเองนี่กลายเป็นเด็กๆไปเลย เพราะมันธรรมดามากๆ
แถมล็อคอินเก่าๆเหล่านั้นเขายังไม่ใช่ประเภทค้นหามาจากกูเกิ้ลแล้วเอามาแปะให้อ่านโดยที่ไม่ผ่านกระบวนการทางความคิดหรือแสดงกึ๋นอะไรเพิ่มเติมเลยเพราะรู้ว่าไอ้แบบนั้นคนที่สนใจเขาก็หาอ่านเองได้โดยไม่ต้องมาอ่านในบอร์ดหรอก
บางล็อคอินที่ภาคภูมิใจกับกิ๊ฟท์โหวตถ้าได้เข้ามาเล่นในช่วงหลายๆปีตั้งแต่สมัยก่อนการเกิด รปห.ปี 49 ในยุคที่พันทิปยังไม่ต้องล็อคอินนี่เราว่าคงแทบไม่ได้เกิดเลย เพราะข้อมูลที่จะเอามาตัดแปะจากกูเกิ้ลยังไม่ได้แพร่หลายเหมือนในปัจจุบัน
ตัว จขคห เองก็เล่นมาตั้งแต่สมัยนั้น เห็นพวกพราวโหวตก็ได้แต่อ่อนใจ
แสดงความคิดเห็น
คิดถึงอดีตกระทู้แนะนำราชดำเนินค่ะ
หลายปีมาแล้วที่เปิดคอมเมื่อไร เป็นต้องเข้าห้องราชดำเนินก่อนเสมอ วันนี้ราชดำเนินของดิฉันเปลี่ยนไปมาก
ได้แต่คิดถึงราชดำเนินยุครุ่งเรือง
แหล่งรวมนักคิด นักเขียน นักอ่าน นักกิจกรรม
ดิฉันตั้งตารอวันฟ้าสดใส รอเสรีภาพกลับมาสู่ห้องราชดำเนินอีกครั้ง คิดถึงสมาชิกคุณภาพทุกท่านค่ะ