[CR] เที่ยวไต้หวันฉบับสาวโสด..เที่ยวคนเดียว(ชิวได้อีกนะ)

กระทู้รีวิว

อยากไปเที่ยวเมืองจีน ตั๋วเครื่องบินไม่แพง ฟรีวีซ่า ค่าเงินพอๆกับบ้านเรา เที่ยวไม่ยากไม่ลำบากจนเกินไป..โจทย์เยอะขนาดเน้!!
มันมีด้วยหรา...555
หาไปหามา....ก็ไปเจอะเธอ "ไต้หวัน" ตอบโจทย์ในทุกๆสิ่ง

การท่องเที่ยวด้วยตัวเองนั้น ในความคิดส่วนตัวเราคิดว่าไม่ต้องรอให้เก่งภาษาก็สามารถไปเที่ยวได้
ตัวเราเองไม่ได้จะเก่งอะไรมากมาย พองูๆปลาๆ(บลาๆ) ส่วนภาษาจีนนั้น แทบจะไม่ต้องพูดถึง เพราะจำได้แค่ 2 คำ คือ หนีฮ่าว(สวัสดี) กับ เชี่ยเชี่ย(ขอบคุณ) แล้วจะไปรอดไหมหล่ะนี่ 555 แต่ด้วยใจที่เต็มร้อย..เอ้าลุย!!

เครื่องลงถึงที่หมาย เราก็ตะลอนเที่ยวกันเลย(กระทู้นี้ขออนุญาตไม่พูดถึงการเดินทางเข้าเมืองเพราะมีมากมายหลายกระทู้แล้ว เราขอพูดถึงแต่สถานที่เที่ยวแล้วกันคะ) การเที่ยวในครั้งนี้ยอมรับเลย ว่าไม่ได้วางแผนดีเท่าที่ควร
เหยียบแผ่นดินไต้หวันปุ๊บ..เราก็พุ่งไปยัง "ผิงซี" ซึ่งอยู่ทางตอนเหนือของเกาะไต้หวัน ในอดีตที่นี่เป็นเมืองถ่านหิน แต่ปัจจุบันถูกปรับเปลี่ยนให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยว

หากจะถามนอกรอบว่า..ลงเครื่องปุ๊บแล้ว เธอลากกระเป๋าไปเที่ยวด้วยเนี้ยนะ!! 555
จริงๆก็ไม่ได้ลากมากมายหร้อก พอหอบนิดหน่อย(คริคริ)
ที่สถานีเค้าจะมีที่ฝากกระเป๋าค่ะ อยู่ข้างสถานีรุ่ยฟัง(เดินออกมาด้านหน้าสถานีที่รับฝากจะอยู่ขวามือ เป็นประตูทืบๆ มีป้ายเขียนด้านบน ค่าฝากใบละ 50 NTD) นั่นแหล่ะ..เราถึงลั้ลลาได้อย่างสบายใจ

ตลอดการนั่งรถไฟด้วยระยะทาง 12 กิโลเมตรกว่าๆ จะมีหมู่บ้านที่ให้เยี่ยมชมหลายหมู่บ้านด้วยกันค่ะ แต่เราเลือกที่จะเที่ยวยังหมู่บ้านสุดท้ายก่อน อากาศที่นี่เย็นสบาย เพราะช่วงที่เรามากำลังจะเข้าสู่ฤดูหนาว แต่หมู่บ้านสุดท้ายไม่ค่อยมีอะไรมาก เราจึงนั่งรถไฟย้อนกลับมาลงยังอีกหมู่บ้าน ซึ่งมีความคึกคักเป็นอย่างมาก หนึ่งในไฮไลท์ของหมู่บ้านนี้คือการปล่อย "โคม" ซึ่งคล้ายกับการปล่อยโคม วันลอยกระทง(บ้านเรา) แต่โคมจะเป็นโคมทรงจีนและ บ้านเค้าสามารถบังคับทิศทางให้ตกได้ด้วยนะ 555
คือประมาณว่า..ปล่อยไปได้สัก 200 เมตรแล้วตกเลย(อะไรประมาณเน้!!)

เดินชมวิวจนเพลิน ท้องก็เริ่มโอดครวญมาเบาๆ..จริงๆมันก็ไม่เบาเท่าไหร่หรอก ก็ดังพอประมาณคนจีนหันมามองกัน 2-3 คน 5555
อาหารแปลกหูแปลกตาที่นี่มีเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็น "ปีกไก่ยัดไส้ข้าว" คือ ข้างในมันเหมือนกับข้าวผัด แล้วเค้าเลาะเอากระดูกไก่ออกหมดเลย เหลือแต่เนื้อกับข้าวเท่านั้น แถมยังโรยผงปาปริก้าอีกด้วย อันเดียวก็อิ่มนะ สนนราคาอันละประมาณ 65 NTD นอกจากนี้แล้วยังมีน้ำเลม่อน รสชาติอมเปรี้ยวนิดๆ ที่สามารถหาซื้อได้ทั่วไป เราว่ามันชุ่มคอดีนะ แล้วอีกหนึ่งเมนูที่ไม่ควรพลาดเมื่อไปเยือนถึงเจ้าถิ่น นั่นก็คือ "เสี่ยวหลงเปา" ที่มีน้ำซุปร้อนๆด้านใน บ้านเราหาทานค่อนข้างยากและราคาค่อนข้างสูง แต่ที่นี่หาทานได้ทั่วไป ราคาถาดประมาณ 120 NTD
อ๊ะๆ...อีกอย่างที่ควรชิม "ไอติมถั่วผักชี" (3 อัน 100 NTD) คือ เค้าจะมีถั่วตัดก้อนใหญ่ๆ แล้วก็ขูดออกมา ตักใส่แป้งแล้วตามด้วยไอติม และโรยผักชี เมนูนี้เราพลาดชิม เพราะผักชีหมด 5555

สำหรับที่นี่!!บ้านเมืองเก่าๆเค้าจะอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดี ย้อนมาดูบ้านเรานะ อันไหนเก่าๆทุบทิ้งหมด 555
เราใช้เวลากับที่นี่มากไปหน่อย เลยไม่ทันได้แวะหมู่บ้านแมว แต่ก็แอบเห็นน้องเหมียวจากที่นี่ค่อนข้างเยอะเหมือนกัน อยากจะแนะนำผู้ที่มาเที่ยวที่นี่นะค่ะ ว่าควรบริหารเวลาในแต่ละจุดให้ดี เพราะมีน้ำตกสวยๆริมทางด้วย โดยเราไม่ทันแวะ(แอบเสียดาย)แถมช่วงเย็น ผู้คนก็จะแออัดกันขึ้นรถไฟหน่อยๆ เรียกได้ว่า..ยืนจนหลับ 555

สำหรับการเดินทางไปยังผิงซี: จากไทเป ให้นั่งรถไฟใต้ดินสายสีน้ำเงินไปลงสถานีหนานกัง(Nangang) จากนั้นต่อรถไฟ TRA ไปลงสถานีรุ่ยฟัง(Ruifang) เพื่อเปลี่ยนขบวนเพื่อไปผิงซีอีกที(ตั๋วแบบเหมารายวันนั่งรถไฟเที่ยวผิงซี 80 NTD)

กว่าจะถึงสถานีรถไฟต้นทาง เราก็รีบไปเอากระเป๋าแล้วไปหารถบัส เพื่อจะต่อไปยังเมือง "จิ่วเฟิน" คืนนี้เราจะนอนที่นี่กัน

จุดพีคคือ ถนนทางไปแคบมากกก..แล้วคนขับก็ขับเร็วมากกกก หนทางประหนึ่งไป "แม่กำปอง" ใครที่เคยไปแม่กำปองโปรดนึกภาพตาม แล้วคนขับเค้าขับเลนส์ซ้ายไง บ้านเราจะขับเลนส์ขวา เราก็จะงงๆกับถนนเล็กน้อย บวกกับเส้นทางโค้งไปโค้งมา โชคดีที่ไก่ยัดไส้ของเราไม่ออกมาทักทายชาวโลก 555 สำหรับใครที่ไม่อยากนั่งรถบัสไปจิ่วเฟิน สามารถนั่งแท็กซี่จากสถานีรถไฟได้ค่ะ ราคาประมาณ 250 NTD

โรงแรมที่เราเลือกที่ไปพักนั่นก็คือ Flip Flop Hostel แบบห้องพักรวม(นอนรวมครั้งแรกในชีวิต) ปกตินอนรวมเนี้ย เราจะเคยเห็นแต่ในหนังใช่ม่ะ!! แต่ด้วยความที่ฉายเดี่ยวไง อยากลอง อยากรู้ อยากสร้างประสบการณ์ความลำบากให้กับชีวิต ก็ได้ลำบากสมใจเลยทีนี้
ลงรถบัสปุ๊บ ฝนตกค่า..ลากกระเป๋าไปด้วย อีกมือนึงก็ดู GPS หาที่พัก เดินฝ่าดงแหล่งช็อปจิ่วเฟินมันเข้าไปเลย

โอ้โห!!ให้นึกภาพตอนเราไปซื้อของที่สำเพ็งนะ แบบคนเยอะๆ รถเยอะๆ แต่ในสำเพ็งจะมีรถเวสป้า ขี่เข้ามาไรงี้ แต่ที่นี่ไม่ใช่น้า รถกระบะเล็กเล้ย..ขับเข้ามาเฉ้ย ณ ตอนนั้น ใครเจอซอก เจอหลืบ ให้รีบหลบอ่ะ มันก็จะทุรักทุเล สำหรับเราเล็กน้อย แต่ก็นะ..สร้างเสริมประสบการณ์ชีวิต(หุหุ) ภาพอาจจะไม่ได้มีมาก นั่นก็เพราะเราไปถึงดึกแล้ว ร้านรวงก็ทะยอยกันปิด ที่นี่ประมาณ 1 ทุ่มก็ปิดกันเกือบหมดแล้ว

เดินขาลากมาจนเกือบจะสุดซอย จริงๆมันก็ไม่ได้สุดซอยหรอก เพราะแต่ละซอยมันทะลุหากันได้หมด
เราก็ได้พบกับที่พักของเรา เหมือนสวรรค์มาโปรดอ่ะ(นาทีนั้น) เจ้าหน้าที่โฮสเทลเปิดประตูรับเจอเราในสภาพหัวยุ่ง จมูกแดง(แอบเขิล)
เนื่องจากอากาศข้างนอกหนาว หมอกลงจัด (รูปที่พักไม่มีนะค่ะ เนื่องจากหมดสภาพ)เอาเป็นคำบรรยายแทนไปละกัน
ข้อดีของการพักที่นี่นั้นก็คือ..สะอาด ปลอดภัย และกลางคืนที่นี่เค้ายังพาเดินทัวร์สถานที่ท่องเที่ยวฟรีอีก โดยจะพาเดินเวลา 20.00 - 21.00 น. อาหารเช้าแบบโฮมเมดอร่อย พนักงานพูดภาษาอังกฤษได้ ที่นอนนุ่มมาก เตียงมีฮิตเตอร์ด้วยอ่ะ ซึ่งได้มาใช้ในตอนเช้า(เพราะว่า..ฝนตกหนักมาก ลมแรงและอากาศหนาวมาก) สนนราคาที่เราจองผ่านเว็บไซต์กับทางที่พักโดยตรงก็คืนละ 700 กว่าบาท

พยากรณ์อากาศของไต้หวัน ประกาศให้ไต้หวันเข้าสู่ฤดูหนาวอย่างแท้จริง!!(แม่เจ้า..แผนการไปยืนถ่ายภาพชิวๆ ณ ร้านน้ำชาอันโด่งดัง ต้องถูกพับเก็บไปอย่างไร้ร่องรอย) เฮิร์ตเล็กๆจากเมืองโบราณจิ่วเฟิน เนื่องจากสภาพดินฟ้าอากาศ เราก็เดินทางกันต่อ..

สถานีต่อไปของเรานั่นก็คือ "ทะเลสาบสุริยันจันทรา หรือ Sunmoon Lake" เที่ยวข้ามโลกเลยอ่ะ..เหมือนภาคเหนือข้ามไปภาคกลาง
นั่งรถไฟความเร็วสูง(จากไทเปเมน ไป-กลับ ประมาณ 1,400 NTD) ต่อด้วยรถบัส(แพ็คเกจไปซันมูน 620 NTD ราคานี้รวมตั๋วเรือ,ปั่นจักรยาน) ประมาณ 4 ชม.เอ้ง(ก็ถึง)

ขอนอกเรื่องนิดนุง การนั่งรถไฟความเร็วสูง มันก็เป็นความฝันเล็กๆของเราเหมือนกันน่ะ คือตอนเด็กๆ เราดูการ์ตูนโดเรมอน เวลาที่ไปปิ๊กนิคแล้วเค้ากินข้าวกล่องกันบนรถไฟไง เราก็ทำตามมั่ง..โดยไปซื้อข้าวกล่องที่ 7-11 ในสถานี เบาะนั่งก็สบาย อารมณ์คล้ายกับนั่งเครื่องบิน ช่องว่างระหว่างขาก็กว้างนั่งสบาย แกะข้าวกล่องออกมากิน พร้อมกับชมวิว..แต่มันก็แค่ความฝัน เพราะความจริงคือ รถไฟความเร็วสูง(ไง)มองภาพข้างทางก็จะแว่บๆ เร็วๆ มองไปมองมา ก็นะ กินข้าวพร้อม...เอิ่ม!! 555