ฉันเกิดมาทำไม

ฉันไม่เคยได้รับความอบอุ่นใดๆจากแม่
ฉันเคยเกือบโดนพ่อเลี้ยงปล้ำ...
แต่แม่ก็ยังอยู่กับเค้า

ฉันไม่มีสิทธิ์รู้ว่าพ่อตัวเองเป็นใคร
ฉันไม่มีสิทธิ์กินข้าวร่วมวงกับพวกเขา
ฉันต้องกินข้าวคนเดียวทั้งน้ำตา
และห้ามร้องไห้เดี๋ยวจะโดนหนัก

ฉันเรียนเก่งแต่งเรียงความชนะทุกปี
คนได้ฟังเรียงความของฉันจะบอกว่า...
ฉันมีครอบครัวที่อบอุ่น

แต่ทว่าความเป็นจริง
ฉันแทบไม่เคยรับรู้ความรักจริงๆ
นี่คือเรื่องราวตอนฉันประถม..

ฉันหาเลี้ยงส่งตัวเองเรียน ฉันเหนื่อย
แต่กำลังใจไม่มี

ฉันสงสัยแต่ฉันไม่ถามท่าน  ฉันได้แต่ถามตัวเอง
ฉันเกิดมาทำไมและท่านเกิดเรามาเพื่ออะไร
ถ้าท่านจะไม่รับผิดชอบและมอบความรักให้เรา

พ่อของฉันคือใครฉันเป็นลูกใครแต่ละคนบอกไม่เหมือนกัน
ฉันอิจฉาเด็กคนอื่นเกิดมามีครอบครัวที่ดี
ซึ่งต่างกับฉัน สมัยประถมแม่ไม่ให้เงินมาเรียน
ฉันขาดเรียนบ่อยจนอาจารย์มาถาม
ว่าทำไมไม่มาเรียน ฉันไปเรียนแบบไม่มีเงินสักบาท
แม่เอาเงินให้พ่อเลี้ยงหมด

ทุกวันนี้ฉัน18ปี
ฉันเหมือนเด็กเก็บกด ฉันส่งตัวเองเรียน
ฉันเหนื่อย ฉันอยากตาย แต่ถ้าฆ่าตัวตาย
วิญญานฉันก็จะอยู่อย่างนั้น

ฉันควรจะอดทนเพื่อให้จบในชาตินี้
แค่จะตายฉันก็ตายไม่ได้