[CR] Review : ราเมนสตรอว์เบอร์รีชีสเค้ก

กระทู้รีวิว

กระทู้นี้ เป็นกระทู้รีวิวที่ 33 ครับ

ฮัลโหล ฮาว อาร์ ยู้?
อาร์ม ฟาย แต้ง กิ้ว แอ่น ยู้?
อาร์ม ก็ ฟาย... ซิท ดาวน์.

เมนู "ราเมนสตรอว์เบอร์รีชีสเค้ก" มีหลังไมด์มาขอเมื่อ...
กี่เดือนที่แล้ว จำไม่ได้ ช่างมันเหอะเนอะ =3=:

ของแท้จริง ๆ มันต้องซื้อมาจากญี่ปุ่น
เป็นราเมนยี่ห้อนึงที่มีรสนี้ แล้วออกแบบลิมิเต็ดด้วยนะ

ในเมื่อเมืองไทยไม่มีขาย เราก็ต้องอะด้งอะเด็ปเอาแบบไทยสไตล์ ยูโน้ว?

สิ่งที่ต้องเตรียม

1. ราเมน รสอะไรก็ได้ที่ชอบที่ชอบ
2. สตรอว์เบอร์รีชีสเค้ก แต่เนื่องจากข้าพเจ้าหาซื้อไม่ได้ ที่อยู่อาศัยตอนนี้ค่อนข้างกันดาร
ที่น่าจะมีสตรอว์เบอร์รีชีสเค้กขายใกล้สุดก็สาขาของร้านหลังจากคุณ
ข้าพเจ้าคาดว่ากว่าจะได้ซื้อ คงยืนรอคิวจนขาแข็ง แรงไม่มี โรคภัยจะเบียดเบียน ข้อเข่าเสื่อมก่อนพอดี

ก็เลยไปซื้อสตรอว์เบอร์รีเค้กครีมสดกับชีสมาแทน
ผสม ๆ กันมันก็คงคล้าย ๆ แหละ (อัจฉริยะข้ามคืนแท้)

1. ราเมน อันนี้ข้าพเจ้าเลือกรสชีส ของโอโตกิ มีขายตามเซเว่นบางเซเว่น และห้างบางห้าง
ยี่ห้อนี้ตอนมาใหม่ ๆ ราคา 45 บาท อยู่ดี ๆ ไปแตะ 49 บาท ล่าสุดราคา 48 บาท...
ราเมนอะไรราคาแกว่งอย่างกับราคาบิทคอยน์

2. สตรอว์เบอร์รีเค้กครีมสด

3. ใส่ชีสเพิ่ม เพื่อผสมกับไอเทมข้างบน ให้ออกมาเป็นรสสตรอว์เบอร์รีชีสเค้กครับ
อะแด๊ป อะแด๊ป คนเราต้องรู้จักอะแด๊ป

4. ต้อม ๆ กันเข้ามา ถ่ายรูปหมู่ เอ้า!! ชีสสสสสส

5. ก่อนอื่นเราก็ต้องแกะซองราเมน เพื่อที่เราจะผสมน้ำร้อนครับ
(จริง ๆ เขาให้ต้มนะ แต่นี่มีแต่กาต้มน้ำร้อน ก็พอได้อยู่)

6. ใส่เครื่องปรุงตามที่เขาบอกข้างซอง เทน้ำร้อนลงไป แล้วก็อุ๊กไว้สามนาที

7. เปิดออกมา ได้หน้าตาประมาณนี้

8. กระถอกชีสผงของราเมนลงไปผสม เพื่อเพิ่มความชีสซี่

9. คน ๆ ๆ ให้เข้ากัน

10. ใส่ชีสแผ่นเพิ่มลงไปอีก เพิ่อความดับเบิ้ลชีสซี่

11. เอาช้อนตักเค้กใส้ถ้วย ผิดสเต็ป เค้กจะตก เลยเอานิ้วโป้งดันไว้ ได้เค้กติดนิ้วมานิดหน่อย
เกิดปรัชญาชีวิต "เสียเค้กนิดหน่อย ดีกว่าเสียเค้กทั้งก้อน".. แล้วก็ดูดนิ้วจ๊วบบบบ

12. หน้าตาที่ออกมาก็ประมาณนี้...

ลืมเอาทิชชู่ที่เช็ดนิ้วเมื่อกี้ออก แถมเค้กยังยุบเป็นรอยนิ้วโป้งได้อีก มีความเรียล = ="

13. แล้วเราก็คลุกเคล้าให้เข้ากัน เพื่อให้รสชาติกระจายทั่วถึงทั่วทั้งชาม
เราก็จะได้รสราเมนสตรอว์เบอร์รีชีสเค้กที่แท้จริง

เหนือความรู้คือศรัทธา เหนือศรัทธาคือจินตนาการ เหนือจินตนาการคือสระอิ

ได้เวลาที่เราต้องลิ้มรสแล้ว เวลาแห่งความจริง...

อั้ม!! ซู้ด!!!

โอ้ว!! รสชีสสสสส!!

แต่พอไปโดนแยมสตรอว์เบอร์รีของเค้กเท่านั้นแหละ

โอ้ว!! ชีสสสสสสสสสสททททททททททททททถึ

ตอนกินเส้นกับน้ำซุปแบบไม่มีรสสตรอว์เบอร์รีปนมันก็โอเคซิกาแรตนะ
แต่พอเจอหวาน ๆ ผสมกลิ่นสตรอว์เบอร์รีเข้าไปนี่ รู้สึกมันขัดกันอย่างแรง

เหมือนหน้าตาน้องเกี่ยวก้อยอะ คือ คอนเซ็ปต์ปรองดอง แต่หน้าดำหมองคล้ำแลดูซาดิสต์
ขัดกันอย่างแรง แสดงถึงพลังความคัลท์ เหมาะเอาไปเล่นหนังผีของเจมส์ วาน
เนียนว่าเป็นญาติห่าง ๆ ของแอนนาเบล แค่เห็นโปสเตอร์หน้าน้องเกี่ยวก้อย ฝรั่งคงกรี๊ดสลบอะ
...พอ ๆ ออกทะเลไปไกล กลับเข้าฝั่ง ๆ

ตัวแป้งเค้กไม่ได้มีความเข้ากับน้ำซุปเลย เหมือนกินฟองน้ำยม ๆ จืด ๆ เหี่ยว ๆ
ความอร่อยไม่มี ความฟินไม่เจอ เจอแต่ความว่างเปล่าที่เกิดขึ้นในหัวใจ

ตัวผลสตรอว์เบอร์รีกลับไม่มีปัญหาแต่อย่างใด ปัญหาไปตกอยู่กับพวกรสสตรอว์เบอร์รีประดิษฐ์มากกว่าครับ

14. ก็พอทนกินได้ ส่วนนึงคงเพราะเสียดายราเมนชีสด้วยแหละ

15. กินลงไปครึ่งถ้วย เส้นจะหมดแล้ว เห็นแดง ๆ ก็พยายามหลอกตัวเองว่ามันคือหมูแดงนะ
สมองจงจำไว้ มันคือหมูแดงปลอมแท้ ๆ

16. พยายามขูดชีสที่ตกตะกอนตรงก้นชามกิน ส่วนน้ำซุปที่เหลือไม่ไหวจะเคลียร์ ฟองน้ำที่ลอยนั่นก็ไม่ไหวเหมือนกัน
ยิ่งซู้ดน้ำซุปเค้ายิ่งจะเอ๊าะ... ยังไม่อยากสำรอกเมทัล พอแค่นี้ดีกว่าครับ

สรุป

1. บ่ลำ
2. ให้กินอีกเอาไหม?... โน้ว!!!

ต่อไปเป็นช่วงอัพเดทชีวิต ใครไม่สนใจ ข้ามไปเลย
แค่นี้นะ ซียา