พี่ๆครับ
พวกพี่ๆ เคยได้ยินคำว่ามนุษย์หน้ากากไหมครับเเล้วพี่คำนิยามกับคนเหล่านี้ ว่ายังไงครับ
ผมก็เป็นคนนึงครับ ที่ "เป็นมนุษย์หน้ากาก"
ผมอยู่กับหน้ากาก หรือที่คนส่วนใหญ่เค้าเรียกว่าผ้าปิดปาก มากเป็นเวลาเกือบ จะสองปีเเล้วครับ
เหตุผลที่ผมจำเป็นต้องไส่หน้ากากหรอ เป็นเพราะผมกลัวที่จะให้ ทุกคนเห็นหน้าผมมั้งครับ
เพราะ หน้าตาของผมนี่เเหละครับที่ ไม่ดีเเบบคนอื่น ผมเป็นผู้ชาย ผิวคล้ำ "หรือป่าว"? ผมเป็นคนที่ฟันไม่สวย เเละตัวค่อนข้างผอม ผมชอบเล่นกีฬา วอลเล่บอลครับ ชอบตั้งเเต่เด็ก เล่นจนพัฒนาฝีมือได้ในระดับนึง
ส่วนอายุ ผม.....น่าจะ17มั้งครับ ผมเคยลงเรียนปวช อิเล็กทรอนิกส์ 1 ปีเเต่ เพราะครอบครัวมีปัญหาทำให้ 1ปีที่ผมเรียนนั้นต้องสูญปล่าวไป
เเละต้องมาลงเรียน คอมพิวเตอร์ใหม่ ตั้งเเต่ ปี1
เเต่ช่วงที่เรียน อิเล็กทรอนิกส์ ผมก็เคยมีความรักเเบบ popy love นะครับ เเต่เพราะรักครั้งนั้นมันทำให้ผม ต้องไส่หน้ากาก จนทุกวันนี้
"เเต่ก็ช่างมันเถอะครับ"
ผมอยู่กับหน้ากากมาตั้งเเต่เปิดเทอม ปี1 สายคอมพิวเตอร์ ไม่มีคนรู้จัก เเละไม่มีใครสนใจ
ผมเรียน โดยที่ไส่หน้ากาก กินข้าวทีหลังคนอื่น
เเล้วก็พูดให้น้อยที่สุด เพราะผมไม่ค่อยอยากสุงสิงกับใคร ผมมีเพื่อนไม่กี่คนหรอกครับใน วิลัยของผมส่วนมากจะเป็นเพื่อนเเค่รู้จักกันเเค่ผิวเผิน ในเเผนกมากกว่า เเต่ผมโชคดีนะครับที่ผมไม่ไช่ คนที่ถูกใครล้อหรือรังเเกง่ายๆอาจจะเป็นเพราะบุคลิคของผมด้วยมั้งครับที่จะค่อนข้างเงียบ
เเล้วผมก็ไปเเอบชอบที่พี่ปี3 คนนึงครับพี่เเกเป็นผู้หญิงที่หน้ารักคุยสนุก ผมคุยกับพี่เเก มาจนจะปิดเทอม 1 เเต่ก็ไม่ได้ บอกความรู้สึกดีๆ สักครั้ง อาจจะเป็นเพราะผมกลัวเรื่องเดิมมันซ้ำรอยมั้งครับผมเลยเก็บไว้ดีกว่า
จนเมื่อถึงวันเกิดผม วันเกิดที่ไม่เคย มีเค้กหรือของขวัญอะไร ตลอด 5 ปี
เเต่ปีนี้ผมได้เค้ก จากพี่เค้า ทำให้ผมคิดไปไกลเคยรวบรวมความกล้า กะจะบอก เเต่ ไอ สัญญานเตือนเข้าเเถว
ก็ดันขัดจังหว่ะส่ะอีก ก็เลยอดบอก
"หลังจากนั้นผมก็เข้าสู่ความตกต่ำของชีวิต พ่อเเม่ทะเลาะกัน เเยกทางกันชั่วคราวทำให้ผมต้องอยู่กับเเม่ "ผมหมดที่พึ่ง จนผมต้องไปเข้าร้านเกมที่นี่คือสิ่งที่ผมเล่นเเล้วผมมีความสุข ผมไส่หน้ากากออกจากบ้าน เเละติดตัวผมไปตลอด
เเละเริ่มเข้าร้านเกมหนักเรื่อยๆ จากวันละ4ชั่วโมง
เป็น5 เเละ6ชั่วโมงต่อวัน ไม่ได้เข้าเรียน
เชื่อไหมครับ ผมไม่ได้เข้าเรียน เทอม2 ทั้งเทอมโดยที่ ไม่มีใครรู้เลยด้วยซ้ำ ผมเคยตัดสินใจ ถอดหน้ากากออกนะครับ ตอนช่วงผมขึ้นปี2 มาเเบบ งงๆ เเต่มันก็ไม่โอเค ผมต้องกลับมาไส่มันอีกรอบ *เพราะมันคือเพื่อน เเละคือสิ่งที่เข้าใจผมมากที่สุด
ผมเริ่มต้นเรียนปี สองด้วยความกังวลเรื่อง จบ เพราะ ไม่มีคะเเนนตั้งเทอมนึงเเนะ
เเต่ความโชคดีในความซวยอาจารใจดีให้เเก้งานง่าย จนผมเเก้งานไปเกือบหมดเเล้ว ส่วนไอเรื่องความรักเนี่ยผมกลายเป็นคนตายด้านไปโดยปริยาย เลยครับมีเพื่อนที่สนิทอยุ่เเค่4คนเท่านั้นใน วิลัย555
ผมอยากถามทุกคนว่า ไอมนุษย์หน้ากากอย่างผม พอจะมีวิธีไหนไหมที่จะดูดีเเบบ คนอื่นเค้า
หุ่นดีเเบบคนอื่นเค้า ฟันสวยเเบบคนอื่นเค้า
ช่วยเเนะนำผมทีครับผมอยากเปลี่ยนตัวเองครับ
อยากทำให้ตัวเองดูดีทำยังไงอะครับ
พวกพี่ๆ เคยได้ยินคำว่ามนุษย์หน้ากากไหมครับเเล้วพี่คำนิยามกับคนเหล่านี้ ว่ายังไงครับ
ผมก็เป็นคนนึงครับ ที่ "เป็นมนุษย์หน้ากาก"
ผมอยู่กับหน้ากาก หรือที่คนส่วนใหญ่เค้าเรียกว่าผ้าปิดปาก มากเป็นเวลาเกือบ จะสองปีเเล้วครับ
เหตุผลที่ผมจำเป็นต้องไส่หน้ากากหรอ เป็นเพราะผมกลัวที่จะให้ ทุกคนเห็นหน้าผมมั้งครับ
เพราะ หน้าตาของผมนี่เเหละครับที่ ไม่ดีเเบบคนอื่น ผมเป็นผู้ชาย ผิวคล้ำ "หรือป่าว"? ผมเป็นคนที่ฟันไม่สวย เเละตัวค่อนข้างผอม ผมชอบเล่นกีฬา วอลเล่บอลครับ ชอบตั้งเเต่เด็ก เล่นจนพัฒนาฝีมือได้ในระดับนึง
ส่วนอายุ ผม.....น่าจะ17มั้งครับ ผมเคยลงเรียนปวช อิเล็กทรอนิกส์ 1 ปีเเต่ เพราะครอบครัวมีปัญหาทำให้ 1ปีที่ผมเรียนนั้นต้องสูญปล่าวไป
เเละต้องมาลงเรียน คอมพิวเตอร์ใหม่ ตั้งเเต่ ปี1
เเต่ช่วงที่เรียน อิเล็กทรอนิกส์ ผมก็เคยมีความรักเเบบ popy love นะครับ เเต่เพราะรักครั้งนั้นมันทำให้ผม ต้องไส่หน้ากาก จนทุกวันนี้
"เเต่ก็ช่างมันเถอะครับ"
ผมอยู่กับหน้ากากมาตั้งเเต่เปิดเทอม ปี1 สายคอมพิวเตอร์ ไม่มีคนรู้จัก เเละไม่มีใครสนใจ
ผมเรียน โดยที่ไส่หน้ากาก กินข้าวทีหลังคนอื่น
เเล้วก็พูดให้น้อยที่สุด เพราะผมไม่ค่อยอยากสุงสิงกับใคร ผมมีเพื่อนไม่กี่คนหรอกครับใน วิลัยของผมส่วนมากจะเป็นเพื่อนเเค่รู้จักกันเเค่ผิวเผิน ในเเผนกมากกว่า เเต่ผมโชคดีนะครับที่ผมไม่ไช่ คนที่ถูกใครล้อหรือรังเเกง่ายๆอาจจะเป็นเพราะบุคลิคของผมด้วยมั้งครับที่จะค่อนข้างเงียบ
เเล้วผมก็ไปเเอบชอบที่พี่ปี3 คนนึงครับพี่เเกเป็นผู้หญิงที่หน้ารักคุยสนุก ผมคุยกับพี่เเก มาจนจะปิดเทอม 1 เเต่ก็ไม่ได้ บอกความรู้สึกดีๆ สักครั้ง อาจจะเป็นเพราะผมกลัวเรื่องเดิมมันซ้ำรอยมั้งครับผมเลยเก็บไว้ดีกว่า
จนเมื่อถึงวันเกิดผม วันเกิดที่ไม่เคย มีเค้กหรือของขวัญอะไร ตลอด 5 ปี
เเต่ปีนี้ผมได้เค้ก จากพี่เค้า ทำให้ผมคิดไปไกลเคยรวบรวมความกล้า กะจะบอก เเต่ ไอ สัญญานเตือนเข้าเเถว
"หลังจากนั้นผมก็เข้าสู่ความตกต่ำของชีวิต พ่อเเม่ทะเลาะกัน เเยกทางกันชั่วคราวทำให้ผมต้องอยู่กับเเม่ "ผมหมดที่พึ่ง จนผมต้องไปเข้าร้านเกมที่นี่คือสิ่งที่ผมเล่นเเล้วผมมีความสุข ผมไส่หน้ากากออกจากบ้าน เเละติดตัวผมไปตลอด
เเละเริ่มเข้าร้านเกมหนักเรื่อยๆ จากวันละ4ชั่วโมง
เป็น5 เเละ6ชั่วโมงต่อวัน ไม่ได้เข้าเรียน
เชื่อไหมครับ ผมไม่ได้เข้าเรียน เทอม2 ทั้งเทอมโดยที่ ไม่มีใครรู้เลยด้วยซ้ำ ผมเคยตัดสินใจ ถอดหน้ากากออกนะครับ ตอนช่วงผมขึ้นปี2 มาเเบบ งงๆ เเต่มันก็ไม่โอเค ผมต้องกลับมาไส่มันอีกรอบ *เพราะมันคือเพื่อน เเละคือสิ่งที่เข้าใจผมมากที่สุด
ผมเริ่มต้นเรียนปี สองด้วยความกังวลเรื่อง จบ เพราะ ไม่มีคะเเนนตั้งเทอมนึงเเนะ
เเต่ความโชคดีในความซวยอาจารใจดีให้เเก้งานง่าย จนผมเเก้งานไปเกือบหมดเเล้ว ส่วนไอเรื่องความรักเนี่ยผมกลายเป็นคนตายด้านไปโดยปริยาย เลยครับมีเพื่อนที่สนิทอยุ่เเค่4คนเท่านั้นใน วิลัย555
ผมอยากถามทุกคนว่า ไอมนุษย์หน้ากากอย่างผม พอจะมีวิธีไหนไหมที่จะดูดีเเบบ คนอื่นเค้า
หุ่นดีเเบบคนอื่นเค้า ฟันสวยเเบบคนอื่นเค้า
ช่วยเเนะนำผมทีครับผมอยากเปลี่ยนตัวเองครับ