แม่เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวตั้งแต่เราเกิดพ่อมีครอบครัวใหม่เมื่ออาทิตย์ก่อนเรากับแม่ลำบากกันมาก
คือทั้งบ้านเหลือข้าวสารไม่ถึงถ้วยคือหุงแล้วมันได้น้อยเลยทำข้าวต้มก่อไฟเอาแก๊สก็ไม่มีเพราะหมด
แคะกะปุกมีเศษอยู่23บาทเราบอกแม่ว่าให้ซื้อไข่มาเจียวใส่เกลือคือจะทำให้มันเค็มๆกินกับข้าวต้มกัน
สรุปแม่ซื้อปลาทูมา1เข่งมี2ตัวมีตัวเลขเขียนไว้20บาทอีก3บาทแม่ซื้อลูกอมมาให้บอกว่าให้กินเล่นเผื่อหิวหนม
แม่ทาเกลือที่ตัวปลาทูเอาไปปิ้งเพราะจะทอดก็ไม่มีน้ำมันอีก
พอทุกอย่างเสร็จแม่บอกให้เราไปนั่งรอเราก็เลยมานั่งรอเตรียมที่กินข้าวกัน
ัสักพักแม่เดินมากับชามข้าวต้มที่มีปลาทูแกะแล้ว1ตัวเราเลยถามว่าของแม่ละแม่บอกว่าอีกตัวไงเดี๋ยวกินแม่ยังไม่หิว
คือวันนั้นเรารู้แหละว่าแม่ก็ยังไม่ได้กินข้าวเหมือนกับเราและทำไมแม่ต้องบอกว่าไม่หิวด้วยแม่บอกว่าให้เรากินไปก่อนเดี๋ยวสักพักแม่จะไปตักกินเอง
คือความหิวตอนนั่นเราก็กินจนหมดแม่ชวนคุยปกติใจแม่กับใจเราต่างคนรู้ดีว่าเผชิญกับอะไรอยู่ลำบากถึงขีดสุดแล้วนะแต่ไม่มีใครกล้าที่จะเปิดปากพูดกันได้แต่คุยกันกลบเกลื่อนสิ่งแย่ๆที่เจอกันอยู่ เราไปอาบน้ำพอออกมาเห็นแม่กินข้าวต้มกับหัวปลาทูสองหัวเราเลยเดินไปดูที่ตู้กับข้าวสรุปเหลือปลาทูที่ถูกเด็ดหัวไปเหลือแต่ตัว
เราก็อึ้งอะโหแล้วตะโกนบอกแม่ว่าทำไมแม่ไม่เอาตัวไปกิน แม่ตะโกนบอกว่าไม่ชอบกินเนื้อแม่ชอบกินหัวมันอร่อยดี
เราไม่กล้าไปอยู่ตรงที่แม่กินข้าวอยู่เพราะรู้แหละว่าแม่ร้องไห้เราเองก็ร้องไห้อยู่ตรงตู้กับข้าวไม่ไม่ได้ห่างกันนะมันใกล้กันพอที่จะได้ยินเสียงร้องไห้ของกันและกันอะ
บางทีชีวิตที่เจอสิ่งแย่ๆมันก็ยังมีสิ่งดีๆซ่อนอยู่
หลังจากวันนั้นเราเลยตัดสินใจติดต่อพ่อขอยืมเงินพ่อโอนเงินมาให้เรากับแม่ใช้ก่อน
แม่เราก็เกรงใจเพราะห็นว่าตอนเด็กๆพ่อก็คอยส่งให้เรากับแม่กลัวว่าพ่อจะมีปัญหากะครอบครัวใหม่
เรื่องพอมาเกิดกับเราแล้วมันก็สะเทือนใจนะแต่มันทำให้เรารู้ว่าความรักของแม่นี้ยิ่งใหญ่จริงๆ
ขอบคุณพ่อมากๆที่ยังเห็นใจเรากับแม่ในช่วงแย่ๆ ปล.ตอนนี้เติมแก๊สแล้วและพ่อก็จ้างให้เราไปช่วยงานได้วันละ400บาท
ต่อไปนี้เรารู้แล้วละว่าเราจะสู้เพื่อใคร
สักวันได้เป็นแม่อาจจะเข้าใจถึงการโกหกของแม่
คือทั้งบ้านเหลือข้าวสารไม่ถึงถ้วยคือหุงแล้วมันได้น้อยเลยทำข้าวต้มก่อไฟเอาแก๊สก็ไม่มีเพราะหมด
แคะกะปุกมีเศษอยู่23บาทเราบอกแม่ว่าให้ซื้อไข่มาเจียวใส่เกลือคือจะทำให้มันเค็มๆกินกับข้าวต้มกัน
สรุปแม่ซื้อปลาทูมา1เข่งมี2ตัวมีตัวเลขเขียนไว้20บาทอีก3บาทแม่ซื้อลูกอมมาให้บอกว่าให้กินเล่นเผื่อหิวหนม
แม่ทาเกลือที่ตัวปลาทูเอาไปปิ้งเพราะจะทอดก็ไม่มีน้ำมันอีก
พอทุกอย่างเสร็จแม่บอกให้เราไปนั่งรอเราก็เลยมานั่งรอเตรียมที่กินข้าวกัน
ัสักพักแม่เดินมากับชามข้าวต้มที่มีปลาทูแกะแล้ว1ตัวเราเลยถามว่าของแม่ละแม่บอกว่าอีกตัวไงเดี๋ยวกินแม่ยังไม่หิว
คือวันนั้นเรารู้แหละว่าแม่ก็ยังไม่ได้กินข้าวเหมือนกับเราและทำไมแม่ต้องบอกว่าไม่หิวด้วยแม่บอกว่าให้เรากินไปก่อนเดี๋ยวสักพักแม่จะไปตักกินเอง
คือความหิวตอนนั่นเราก็กินจนหมดแม่ชวนคุยปกติใจแม่กับใจเราต่างคนรู้ดีว่าเผชิญกับอะไรอยู่ลำบากถึงขีดสุดแล้วนะแต่ไม่มีใครกล้าที่จะเปิดปากพูดกันได้แต่คุยกันกลบเกลื่อนสิ่งแย่ๆที่เจอกันอยู่ เราไปอาบน้ำพอออกมาเห็นแม่กินข้าวต้มกับหัวปลาทูสองหัวเราเลยเดินไปดูที่ตู้กับข้าวสรุปเหลือปลาทูที่ถูกเด็ดหัวไปเหลือแต่ตัว
เราก็อึ้งอะโหแล้วตะโกนบอกแม่ว่าทำไมแม่ไม่เอาตัวไปกิน แม่ตะโกนบอกว่าไม่ชอบกินเนื้อแม่ชอบกินหัวมันอร่อยดี
เราไม่กล้าไปอยู่ตรงที่แม่กินข้าวอยู่เพราะรู้แหละว่าแม่ร้องไห้เราเองก็ร้องไห้อยู่ตรงตู้กับข้าวไม่ไม่ได้ห่างกันนะมันใกล้กันพอที่จะได้ยินเสียงร้องไห้ของกันและกันอะ
บางทีชีวิตที่เจอสิ่งแย่ๆมันก็ยังมีสิ่งดีๆซ่อนอยู่
หลังจากวันนั้นเราเลยตัดสินใจติดต่อพ่อขอยืมเงินพ่อโอนเงินมาให้เรากับแม่ใช้ก่อน
แม่เราก็เกรงใจเพราะห็นว่าตอนเด็กๆพ่อก็คอยส่งให้เรากับแม่กลัวว่าพ่อจะมีปัญหากะครอบครัวใหม่
เรื่องพอมาเกิดกับเราแล้วมันก็สะเทือนใจนะแต่มันทำให้เรารู้ว่าความรักของแม่นี้ยิ่งใหญ่จริงๆ
ขอบคุณพ่อมากๆที่ยังเห็นใจเรากับแม่ในช่วงแย่ๆ ปล.ตอนนี้เติมแก๊สแล้วและพ่อก็จ้างให้เราไปช่วยงานได้วันละ400บาท
ต่อไปนี้เรารู้แล้วละว่าเราจะสู้เพื่อใคร