ระบายความในใจถึงใครคนหนึ่ง

ทำไมคำถามมันเต็มหัวไปหมด?
เช้าตื่นขึ้นมันดูไม่สดชื่นเอาเสียเลย คำถามที่ยังไม่มีคำตอบยังวนเวียนอยู่เรื่อยๆ ทำไมเขาถึงไม่ดูแลใส่ใจความรู้สึกเราบ้าง ทำไมไม่เอาใจเราไปใส่ใจเขาบ้าง ทำไมทุกอย่างที่อยู่กับเขามันดูมีค่ามากกว่าเรา ทำไมเราต้องมาคิดอะไรแบบนี้ มันน่าเบื่อใช่ไหมที่เราเป็นแบบนี้ ที่เราเป็นห่วง อยากคุยด้วย บางทีก็อยากอยู่กับแฟนบ้าง อยากให้เขาปรับมาเข้ากับเราบ้างเหมือนที่เราเอาความสุขส่วนตัวทิ้งไปเพื่อแลกกับความสบายของเขา ทำไมไม่เคยคิดถึงสิ่งนี้บ้าง เขาอยากอยู่กับเราจริงๆหรือป่าว ไปไหนไม่เคยชวนเลย เขาเดือนร้อนเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัวอื่นๆ เราก็ช่วยเหลือเขาตลอด ทำไมไม่คิดถึงตรงนั้นของเราบ้าง ทำไมพอเราทำเพื่อเขาเสร็จเราต้องกลับมานั่งคิดเล็กคิดน้อยตลอด เราขาดความอบอุ่นใช่ป่าว เรารักเขามากจริงๆ มากซะจนเราอาจจะดีเกินไป ทำให้น่ารำคาน น่าเบื่อ ช่วงเวลานี้ เราอ่อนแอนะ รู้ตัวดี มันเหนื่อยมากที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ตลอด อาจจะใช่อยู่ที่ว่ารักเรามันไม่เท่ากันหรือเขาไม่ได้รักไม่ได้ห่วงใยเราเลย เราไม่เคยได้คำตอบของคำว่ารักเลย ทุกวันนี้เราเหมือนฝืนไม่ให้เขาไป เหมือนยังรั้งไว้ เหมือนโดนบั่นทอนความรู้สึกจากเล็กๆมันเริ่มใหญ่ขึ้นๆ คำตอบของคำถามมันคงไม่มีใครมาตอบแล้วล่ะ เจ็บเยอะไปแล้ว ทำเพื่อเขาจนจะเสียความเป็นตัวของตัวเอง จากวันนี้ไปขอรักตัวเองบ้างนะ สู้ๆนะ เธอเจ็บมาเยอะแล้ว ชีวิตมันต้องเดินต่อนะ ไม่มีเขาเราอยู่ได้ สู้ๆนะเพื่อน เราอยู่ข้างๆนายเสมอ