สวัสดีครับ ผมมีน้องชายของผมอยู่คนนึง น้องของผมเป็นเด็กเรียนอยุ่ในระดับกลางๆ ครอบครัวของผมเป็นครอบครัวที่ไม่ได้มีฐานะ ไม่ได้มีทรัพย์สินเงินทอง มีพออยู่พอใช้ไปวันๆ เรื่องมันก็เริ่มที่ว่าน้องของผมเขามีความรัก รักคนๆนึง ตอนเขาคบกันก็ดูมีความสุขมาก แต่แล้วความรักนั้นถูกกีดกัน เนื่องจากฐานะทางสังคมที่ต่างกัน ผมก็พอเข้าใจ และสุดท้ายคนรักของน้องผมคนนั้นก็ได้ลาออกจากโรงเรียนไปในที่สุด แล้วน้องของผมก็กลายเป็นคนอารมณ์สีเทาไปเลยครับ เนื่องจากนอกจากจะต้องจากกับคนที่รักแล้ว ยังโดน คนๆหนึ่งระดับผู้บริหารโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง เรียกเพื่อเข้าไปตักเตือนว่า ทำให้สูญเสียคนดีๆไป มันเหมือนกับการดูถูกคนๆนึงมากเลยนะครับ น่าทึ่งกับระดับความคิดของคนระดับผู้บริหารคนนี้ ความผิดทั้งหมดมันผิดที่เขาหรือครับ ผิดที่เขารู้จักความรัก ผิดที่ครอบครัวของเรามันไม่ได้ดีหรือครับ ไม่รู้จะเริ่มปลอบใจยังไงดีเลย ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ
ความรักที่เกิดในวัยรุ่นมันผิดร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอครับ?