เราทำร้านวัสดุก่อสร้าง รับงานรับเหมาด้วย ด้วยความที่เราไม่ค่อยเข้มแข็ง ชอบเห็นใจคนอื่น ไม่เคี่ยวพอ เราก็เลยล้มลุกคลุกคลาน ตอนนี้ที่ร้านก็เหลือแต่ความว่างปล่าว สินค้ามีไม่กี่ชิ้น ลูกน้องไม่มี เพราะล่าสุดหัวหน้าคนงานขอเบิกเกิน500แล้วเราไม่มีให้ เขาเลยพาลูกน้องหยุด ทำให้งานเราสะดุด เราก็กำลังเปิดรับลูกน้องใหม่ แต่เราก็เบื่อพวกชอบเบิกเกิน แต่เราก็คิดว่าถ้ามีงานติดต่อ เราจะจับช่างไปลงกินค่าคอมค่าดูแล และขายขายของด้วย แต่บางทีเาก็ท้อ ชีวิตเรามีแต่หนี้ สะสมหนี้ พอมีงานมีเงินตจะเข้ามาก็มีอุปสรรค เราเหนื่อยใจจนอยากจะหยุดจะยุบร้านแล้วหนีไปตั้งหลักไกลๆ แต่เราก็ห่วงหนี้ เราไม่อยากให้ใครมาสาปมาแช่งเรา เราโดนทวงหนี้ทุกรุปแบบ ไม่ว่าจะข่มขู่ด่ากราด แล้วเราก็ห่วงบุคคลที่มีบุญคุณกะเราช่วยอุ้มเราในเวลาที่เจ็บ เราอยากไปต่อ ทำอะไรให้สำเร็จเพื่อจะมีเงินมาตอบแทนเขากลับบ้าง แต่บางทีเราก็อยากหยุด เราอยากไม่รุ้ไม่ชี้ เฉยๆ ล้มละลายหรือว่าหนีหนี้ไปเลย แต่เราก็คิดๆอยู่ว่าเราจะทำอะไรเลี้ยงลูก เราจบ ป.ตรี แต่อายุเยอะแล้ว ถ้าเราไปต่อ ตอนนี้ทุนก็หมดแถมติดลบ หนี้ในระบบบ นอกระบบเยอะเเยะมากมาย เงินที่ได้ จากการลงงานทำงานได้มาก็ใช้หนี้ บางทีเเทบจะไม่พอกิน เราสับสน แต่ทำเลที่เรามาตั้งใหม่ มันก็ดี มีคนมาถามหานุ่นนั่นนี่เยอะ แต่เราก็ไม่มีทุนจะลง ที่เราย้ายมาที่ใหม่เพราะลูกค้าสงสารเรา ออกที่ออกทุนให้ที่ที่อยุ่อาศัยเซฟค่าใช้จ่ายเพื่อให้ไปต่อได้ แต่เราก็มีหนี้เยอะเกินห้ามใจ 55 เราจะไปต่อหรือ หยุดแค่นี้ดี แต่ใจมันก็สุ้เต็มร้อย แต่อีกใจมันก็ฝ่อ แต่อีกใจก็ ไม่อยากให้ความหวังดีของบุคคลที่มาช่วยเหลือเรา มันสูญหายไปฟรี ๆ เราจะทำยังไงดี
เรามีเรื่องปรึกษา เราจะไปต่อหรือพอแค่นี้ดี