เป็นเวลาหลายปีที่ผมเที่ยวไปบอกคนอื่น(ครอบครัวและผู้เป็นที่รัก)ไม่ให้เก็บเรื่องแย่ๆมาทำให้เราเสียงานเสียมิตรภาพ คือที่ทำเพราะไม่ชอบให้คนที่เรารักต้องเครียดมากจนบางครั้งก็พาเราเครียดไปกับการเห็นพวกเขาเหล่านั้นมีความเครียดมากๆด้วย หลายๆคนในชีวิตรอบตัวของผมมองว่าการที่คนอื่นติเตียนเราเป็นการกระทำที่แย่ หลายคนจึงไม่ชอบคนที่ทำกับพวกเขาแบบนั้น แต่ผมมองมันว่าเป็นสิ่งที่ดีให้เราได้ปรับปรุงตัวเองเป็นคำแนะนำที่มีค่ามาก คือแต่ก่อนก็ไม่ชอบคำติเตียนหรอกครับ แต่ยิ่งโตทั้งเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยก็เลยคิดว่าเราไม่ควรเอาสิ่งนี้มากวนจิตใจน่าจะเปลี่ยนมันเป็นสิ่งที่เป็นประโยชน์สำหรับเราผมเลยบังคับใจตัวเองให้คิดแบบนั้นจนเวลาผ่านไปหลายปี.. ผลคือมันเลยกลายเป็นจิตสำนึกแท้ๆของผมไปเลย กลายเป็นยิ่งชอบสิ่งนี้ชอบคนพูดตรงๆติตรงๆ แต่หลายๆคนสรุปว่าผมไม่ปกติ เพราะฉนั้นผมจิตไม่ปกติ หรือควรจะไปบำบัดทางจิตรึปล่าวครับ ?
สรุปผมควรเข้ารับการบำบัดมั้ยครับ?