สวัสดีค่ะ ต้องขอบอกว่าตอนนี้เราจบจาก รร รัฐบาลประถมขึ้นชื่อจังหวัดแห่งหนึ่งในภาค_ี___มาได้หลายปีมากแล้ว แต่ความทรงจำที่เป็นตะกอนขุ่นๆคิดทีไรก็น้ำตารื้นทุกทีมาเล่าให้ฟังกันค่ะ
ตอนประถมนี่เป็นเด็กที่พูดมาก ชอบคุยแต่ไม่เกเร คะแนนจัดในลำดับดี และหัวดี (ครูทุกคนว่าเราเป็นเด็กหัวดีแต่ขี้เกียจ) และเป็นเด็กที่ไม่ค่อยเรียบร้อยมอมแมม (ก็ตอนนั้นเด็กมากๆเลยค่ะ ยังไม่ค่อยรู้จักดูแลตัวเองเท่าไหร่)
ครูประชั้นป4 เรียกเราว่า ‘ดอก’ เพื่อนตลกขำๆกันค่ะแต่เราไม่ตลกก็เรียกชื่อนั้นมาตลอด นังดอกส่งงาน นังดอกคุยอีกแล้ว เอาอีกแล้วนังดอก ตอนนั้นไม่คิดไรค่ะเพราะเด็กมากๆ ไม่ได้คิดถึงขั้นมาแค้นอย่างปัจจุบันแต่มันผนึกไว้ในใจเลยค่ะ มีวันนึงเราลืมเอาหนังสือมาและเป็นวิชาของครูประจำชั้น(ภาษาไทย)มา เราโดนจับนั่งกับเพื่อนผชคนนึงค่ะแต่เพื่อนไม่ให้ดู เพราะไม่ชอบมั้ง เราก็บอกครูว่า
เรา:”ครูคะหนูลืมหนังสือ”
ครู: “ดูของเพื่อนสิ”
เรา:เพื่อนไม่ให้ดูค่ะ
ครู: สิทธิ์ของเขาถ้าเขาไม่ให้ดูเธอก็ไม่ต้องดูแค่นั้น
เอ้อแต่ครูพูดก็ถูกนะ สิทธิ์ของเพื่อนคนนั้น แต่ความนับถือเราติดลบไปแล้ว
พอขึ้นป6 ครูป4ตามหลอกหลอนก็พูดกันในแวดวงครูน่ะว่า เด็กคนนี้เป็นยังไงพร้อมยัดเยียดชื่อ”ดอก” ไปหลอกหลอนด้วย ครูป6นี่จะออกผู้หญิงแมนๆพูดตรงๆ แต่แรงตอนแรกก็ชอบนะ อาจจะดูล่วงล้ำเราไปบ้างแต่ก็โอเคถ้าไม่ได้ด่าเรา แต่ชื่อดอกก็หลอกหลอนมาตลอด เป็นเด็กคุยเก่ง ช่างพูด พูดมากแล้วไม่เรียบร้อย(ตามประสาเด็กที่ยังไม่มีวุฒิภาวะมากพอ) เราจะโดนต่อว่าจากครูคนนี้ตลอดบางครั้งไม่ได้คุยไรเลยเราหันหน้าไป แต่เพื่อนละแวกนั้นคุยกัน บอกเราคุยเรียกแม่มาบ่อยมาก อยากถามว่าผิดอะไร? อาจจะดูเป็นคนพูดมากเราไม่ได้คุยตลอดเวลา อายเพื่อน อายมาก ทะเลาะกับแม่ทุกวัน เหมือนกลายเป็นเด็กมีปัญหาของห้องเลยก็ว่าได้ บอกแม่แล้วว่าเข้าใจผิด ครูเค้าเข้าใจผิด มีเด็กในห้องที่ยิ่งกว่าเราเยอะค่ะ มีส่วนนึงเป็นเด็กผู้ชายเป็นญาติครูด้วยด่านะแต่เค้าเหมือนด่าเล่นๆไม่ได้จริงจังเท่าเรา เรามักจะโดนดูถูกว่าไม่จบป6หรอกเธอน่ะ ม3 จะจบมั้ย เราไม่สนหรอกค่ะว่ามันคือคำปลุกใจอะไรก็แล้วแต่ เรารู้ว่ามันคือประโยคทางลบ ไม่ได้ทำให้ดีขึ้นสักจะทำให้แต่ทุกอย่างแย่ลง
เทอมสุดท้าย ในการเรียน
รร เราได้เป็นตัวแทนส่งเด็กไปเชียร์กีฬาจังหวัด(ลงนรก) ตากแดดดอะไรไม่บนสักคำมาถึงวันซ้อมจริง ก่อนวัน ตอนนั้นก็มืดแล้ว เราต้องวิ่งออกไปเชียร์แต่มีพี่ๆรร มัธยมอื่นๆมาด้วยบนสแตนแล้วถือไฟฉายหลากสี (เราอยู่ตรงสนามหญ้าหน้าสแตน) เราวิ่งไม่ทันค่ะเพราะมัวแต่มองไฟตามประสาเด็กเห็นไฟสวยๆมันสวยมาก เคลิ้มเลยค่ะเป็นสีรุ้งเลย แล้วมีครูท่านนึงตะโกนต่อว่าเรา “ทำไมเดินไม่ทัน!” “มัวแต่มองผู้ชายหรอ!” “อยากมีผัวมากหรอ จบป6ไปก็ไปมีสิ!”
นี่คือคำพูดของครูที่ไม่ได้สอนอยู่ในโรงเรียนที่ไก่กาไร้ชื่อ เป็นคำพูดของครูในรรมีชื่อประจำจังหวัดด้วยค่ะ
เด็กคือเด็กอยู่วันยังค่ำเราไม่มีเจตนาที่จะทำร้ายใคร หรือต่อว่าใครอาจจะเป็นเด็กพูดมาก โตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่ขึ้นตอนนี้เป็นคนเงียบๆ อาจจะเป็นเพราะปมตั้งแต่ตอนนั้นไม่อยากจะพูดเท่าไหร่ค่ะ เรียบร้อยขึ้น พอมามองย้อนอดีตก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนค่ะ ถามว่าตอนนี้เรายังโกรธไหม โกรธค่ะ โกรธมาก ครูคือบุคคลที่มีหน้าที่สอน เราจ่ายเงินมาเรียน เราทำผิดตักเตือนไดเ แต่สิ่งที่ครูที่เราเจอมาไม่ใช่ตักเตือนมันคือ การต่อว่า อคติ ไม่ชอบ แถมแช่งเราอีก บอกเลยค่ะว่าไม่โอเคมากๆ รู้สึกแย่มากๆค่ะ
ระบาย+ความทรงจำอันเลวร้ายตอนอยู่รรประถม
ตอนประถมนี่เป็นเด็กที่พูดมาก ชอบคุยแต่ไม่เกเร คะแนนจัดในลำดับดี และหัวดี (ครูทุกคนว่าเราเป็นเด็กหัวดีแต่ขี้เกียจ) และเป็นเด็กที่ไม่ค่อยเรียบร้อยมอมแมม (ก็ตอนนั้นเด็กมากๆเลยค่ะ ยังไม่ค่อยรู้จักดูแลตัวเองเท่าไหร่)
ครูประชั้นป4 เรียกเราว่า ‘ดอก’ เพื่อนตลกขำๆกันค่ะแต่เราไม่ตลกก็เรียกชื่อนั้นมาตลอด นังดอกส่งงาน นังดอกคุยอีกแล้ว เอาอีกแล้วนังดอก ตอนนั้นไม่คิดไรค่ะเพราะเด็กมากๆ ไม่ได้คิดถึงขั้นมาแค้นอย่างปัจจุบันแต่มันผนึกไว้ในใจเลยค่ะ มีวันนึงเราลืมเอาหนังสือมาและเป็นวิชาของครูประจำชั้น(ภาษาไทย)มา เราโดนจับนั่งกับเพื่อนผชคนนึงค่ะแต่เพื่อนไม่ให้ดู เพราะไม่ชอบมั้ง เราก็บอกครูว่า
เรา:”ครูคะหนูลืมหนังสือ”
ครู: “ดูของเพื่อนสิ”
เรา:เพื่อนไม่ให้ดูค่ะ
ครู: สิทธิ์ของเขาถ้าเขาไม่ให้ดูเธอก็ไม่ต้องดูแค่นั้น
เอ้อแต่ครูพูดก็ถูกนะ สิทธิ์ของเพื่อนคนนั้น แต่ความนับถือเราติดลบไปแล้ว
พอขึ้นป6 ครูป4ตามหลอกหลอนก็พูดกันในแวดวงครูน่ะว่า เด็กคนนี้เป็นยังไงพร้อมยัดเยียดชื่อ”ดอก” ไปหลอกหลอนด้วย ครูป6นี่จะออกผู้หญิงแมนๆพูดตรงๆ แต่แรงตอนแรกก็ชอบนะ อาจจะดูล่วงล้ำเราไปบ้างแต่ก็โอเคถ้าไม่ได้ด่าเรา แต่ชื่อดอกก็หลอกหลอนมาตลอด เป็นเด็กคุยเก่ง ช่างพูด พูดมากแล้วไม่เรียบร้อย(ตามประสาเด็กที่ยังไม่มีวุฒิภาวะมากพอ) เราจะโดนต่อว่าจากครูคนนี้ตลอดบางครั้งไม่ได้คุยไรเลยเราหันหน้าไป แต่เพื่อนละแวกนั้นคุยกัน บอกเราคุยเรียกแม่มาบ่อยมาก อยากถามว่าผิดอะไร? อาจจะดูเป็นคนพูดมากเราไม่ได้คุยตลอดเวลา อายเพื่อน อายมาก ทะเลาะกับแม่ทุกวัน เหมือนกลายเป็นเด็กมีปัญหาของห้องเลยก็ว่าได้ บอกแม่แล้วว่าเข้าใจผิด ครูเค้าเข้าใจผิด มีเด็กในห้องที่ยิ่งกว่าเราเยอะค่ะ มีส่วนนึงเป็นเด็กผู้ชายเป็นญาติครูด้วยด่านะแต่เค้าเหมือนด่าเล่นๆไม่ได้จริงจังเท่าเรา เรามักจะโดนดูถูกว่าไม่จบป6หรอกเธอน่ะ ม3 จะจบมั้ย เราไม่สนหรอกค่ะว่ามันคือคำปลุกใจอะไรก็แล้วแต่ เรารู้ว่ามันคือประโยคทางลบ ไม่ได้ทำให้ดีขึ้นสักจะทำให้แต่ทุกอย่างแย่ลง
เทอมสุดท้าย ในการเรียน
รร เราได้เป็นตัวแทนส่งเด็กไปเชียร์กีฬาจังหวัด(ลงนรก) ตากแดดดอะไรไม่บนสักคำมาถึงวันซ้อมจริง ก่อนวัน ตอนนั้นก็มืดแล้ว เราต้องวิ่งออกไปเชียร์แต่มีพี่ๆรร มัธยมอื่นๆมาด้วยบนสแตนแล้วถือไฟฉายหลากสี (เราอยู่ตรงสนามหญ้าหน้าสแตน) เราวิ่งไม่ทันค่ะเพราะมัวแต่มองไฟตามประสาเด็กเห็นไฟสวยๆมันสวยมาก เคลิ้มเลยค่ะเป็นสีรุ้งเลย แล้วมีครูท่านนึงตะโกนต่อว่าเรา “ทำไมเดินไม่ทัน!” “มัวแต่มองผู้ชายหรอ!” “อยากมีผัวมากหรอ จบป6ไปก็ไปมีสิ!”
นี่คือคำพูดของครูที่ไม่ได้สอนอยู่ในโรงเรียนที่ไก่กาไร้ชื่อ เป็นคำพูดของครูในรรมีชื่อประจำจังหวัดด้วยค่ะ