ประสบการณ์โรงเรียนประจำ

หวัดดีคับทุกๆท่านที่อาจจะเคยเรียนโรงเรียนประจำนะคับผมเป็นนร.ที่เคยเรียนละก้แบบอยากมาแชร์เรื่องราวแย่ๆเรื่องหนึ่งนะคับคือผมอะตัดผมรากไทรอะเนาะซึ่งรากไทรอะมันยาวกายหลังไปละแหละแต่ข้างๆมันสั้นเท่าคางเลยซึ่งแบบรร.ประจำนั้นอะบอกว่านร.หญิงทุกคนต้องใส่โบว์โรงเรียนอะค่ะมันมีวันหนึ่งเราจะไปอาบนํ้าตอนเย็นหรือเช้านี้แหละซึ่งเราจะมีตะกร้าใส่ของสบู่แชมพูกันทุกคนอะซึ่งวันนั้นเราเอาโบว์โรงเรีนนไปใส่ไว้ในนั้นแล้วตอนนั้นคือจะเดินเข้าไปห้องอาบนํ้าละพึ่งนึกได้ว่าลืมตะกร้าตอนแรกก็ไม่ได้สังเกตหรอกว่าโบว์หายพอตอนจะไปหยิบมาใส่ละไม่เห็นคือแบบ...ท้อใจมากละลองนึกดูเหตุการณ์ดีๆมันมีคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องอาบนํ้าละตอนนั้นมันมีคนเดียวไงคนๆนั้นอะจะค่อนข้างเกลียดเราเลยแหละเพราะว่าเขาใช้เราให้ถือของให้ละเราไม่ถือให้เขาก็จ่มให้เราอย่างนั้นอย่างนี้จ่มว่าเราไม่มีปากบ้างแหละ ว่าให้ถือให้แค่นี้ก็ไม่ได้ซึ่งเราโกรธมากเลยพูดไปว่ามีมือมีตีนก็หัดถือเองบ้างสิอิกะหรี้ใช้แต่กุเห็นกุยอมละใช้ดีๆละก็ด่าชื่อพ่อเขาด้วยตอนนั้นพูดไปด้วยความโกรธแล้วช่วงนั้นเราเครียดมากๆจนอยากkillตัวเองเลยควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ซึ่งวันนั้นเรารู้เลยว่าคนๆนั้นเอาโบว์เราไปซึ่งเราไม่มีหลักฐานว่าเขาเอาไปเพราะชื่อก็ไม่ได้เขียนบอกไปใครจะเชื่อแถมจะโดนเกลียดมากกว่าเดิมอีกพอเดินมาหน้าอาคารวันแรกก็โดนตักเตือนให้ใส่โบว์ด้วยซึ่งจะโทรไปบอกแม่แหละแต่โดนยึดโทรศัพท์พอไปขอเงินพี่ พี่ก็ไม่มีตังเพราะโดนสาวหลอกเอาเงินจะบอกให้พี่โทรไปหาครอบครัวก็ไม่อยากให้ครอบครัวหนักใจเพราะช่วงนั้นเป็นช่วงที่โครตจะตกตํ่าทั้งหนี้ทั้งอะไรหลายๆอย่างซึ่งไม่อยากให้ครอบครัวเครียดเลยไม่บอกเลยจะไปหายืมเงินเพื่อนแทนแต่ไม่มีใครให้ยืมเลยสักคนถามว่าใครมีโบว์2อันหรือป่าวจะขอยืมสักไม่กี่วันไปถามใครก็บอกว่าไม่มีซึ่งเหนื่อยมากเพราะตอนเรามีมาขอเกาะกินยังก่ะเปรตสัมภเวสีขอส่วนบุญยามเราบ่มีหายหัวไปหมดโครตจะเส้แสร้งและสร้างภาพทั้งรร.และบุคคลสังคมของแท้ซึ่งก็ต้องจำใจ    ลืมบอกเลยโบว์นี่ถ้าหายต้องซื้อ
วันนั้นมัดผมมาแต่ไม่ได้ใส่โบว์คือละทีนี้ครูมาตรวจเจอครั้งที่2ละครูเลยรายงานครูหอให้สั่งตัดแล้ววันนั้นก็โดนตัดจริงๆเป็นทรงผมบ็อบที่โครตสั้นจะตัดทรงทอมก็ไม่ได้ซึ่งวันนั้นครูหอสั่งให้คนในหอตัดเลยแล้วมันมีคนรู้จักคนหนึ่งบ้านใกล้ๆกันมาบอกครูหอว่าหนูมีโบว์สองอันค่ะซึ่งคนรู้จักคนนั้นสนิทกับคนที่เอาโบว์เราไปแต่ทีแรกซึ่งเราก็แบบห่ะละตอนครูหอบอกเตือนเราครั้งแรกทำไมไม่ให้เรายืมว่ะไรงี้ตอนนั้นโดนตัดละแบบเสียใจมากๆมันเสียความมั่นใจไปเลยมีคนบอกว่าน่ารักดีออกแต่บางคนขำเราเลยรู้ว่าเขาแค่พูดให้เรารู้สึกดีขึ้นเท่านั้นมันเสียความมั่นใจมากๆทั้งต่อหน้าคนที่แอบชอบอีกเพื่อนสนิทก็หัวเราะแต่ก็ไม่เป็นไรแต่ก็ยังโดนบลูลี่ว่ารถไฟบ๊อบทั้งที่อยู่เฉยๆไม่ได้พูดอะไรให้ใครโดนแฝดคนละฝาพูดว่ากุอะส่าตัดบ๊อบละก็ยังจะมาเป็นแฝดกุอีกพี่ชายก็ไม่ได้ให้กำลังใจด้วยซํ้าแถมยังซํ้าเติมอีกตั้งหากอ้างว่าแต่ตัวเองยุ่งเรื่องเรียนเรื่องกิจกรรมทั้งที่มันแค่ติดเกมเราตอนนั้นคืออยากตายมากๆตอนนั้นคือมันไม่มีใครต้องการเราเลยแต่ก็ไม่คิลตัวเองเพราะไม่อยากเป็นสัมภเวสีอยุ่นั้นถึงจะไม่มีใครต้องการเราก็ยังมีเพื่อนสนิทเรายังคิดว่ามีแม่ถ้าแม่รู้ว่าคิลตัวเองตายแม่คงเสียใจแย่ไม่ได้อยากให้ท่านทุกข์ใจไปมากกว่านี้แล้ว55เขียนไปเขียนไปก็นึกถึงตอนนั้นก็นํ้าตาไหลออกมา55ขอบคุณที่อ่านหนูจนจบมาด้วยนะคะประสบการณ์ตอนนั้นคือตอนหนุม.1เทอม2แต่ตอนนี้ม.2ละ