สมาชิกที่ตกลงตอนแรกมีทั้งหมด 6 ชีวิต (งานนี้สนุกแน่นอนคิดในใจ)

พอถึงวันไปสมาชิกเหลือ 2 คนถ้วนจ้าาาาา เย้ (สนุกจริงๆ หึหึ)

แต่ด้วยความที่วางแพลนกันข้ามปี ไม่มีอะไรที่จะมาล้มล้างความตั้งใจได้ ใจมุ่งมั่นที่จะไปยังไงก็ต้องไป 5555

การเดินทางเราเดินทางโดยพิษณุโลกยายนต์ครับ จองตั๋วผ่าน Airpay สบายๆประหยัดเวลามากกก สะดวก จ่ายเงินผ่านแอพแล้ว เลือกรอบรถ และที่นั่งได้ตามต้องการไปรับตั๋วได้เลยที่หมอชิต ตอนไปจองไป 4 ที่นั่งเพราะตกลงสมาชิกทั้งหมดก่อนจอง แต่ปรากฏว่าเหลือแต่ 2 คน  (ได้เงินคืนนะครับ) เราเลือกรอบรถ 20.00 จากหมอชิต ถึงสุโขทัยตอน 04.00 เวลากำลังดี

พอถึงสถานีขนส่งสุโขทัยแล้ว จะมีพี่วินอยู่ตลอดเวลาครับ สามารถเรียกใช้บริการได้ตลอดเลย พี่วินเป็นกันเองและใจดีมาก ระยะทางจากสถานีขนส่งไปอุทยานแห่งชาติรามคำแหงห่างกันประมาณ 30 กิโลเมตร ระหว่างทางบอกให้พี่วินแวะซื้อของกินได้ตลอดทางนะครับ เป็นกันเองมาก

เดินทางมาถึงอุทยานแห่งชาติรามคำแหงแล้ว แอบดีใจที่มาถึงคนแรกของวันเลย หรือเรารีบก็ไม่รู้ 555555 ลงทะเบียนเสร็จก็เข้าไปนั่งชาร์จแบทโทรศัพท์ Power bank ไฟฉาย ล้างหน้าล้างตาแปรงฟันเพื่อเตรียมตัวพิชิตยอดเขา เปิดให้ขึ้น 8.00 ณ. นะครับ

แสงเช้าเริ่มมาแล้วครับ เรากับเพื่อนเข้าไปนั่งกินข้าวเอาแรงกันก่อนขึ้นที่โต๊ะด้านในใกล้ๆทางเข้าเลย และก็พบว่ายังไม่มีใครมาเลยเช่นกัน 5555 มีความเหงา

บนนั้นที่เราต้องไป แค่ 3.7 กิโลเองจะแค่ไหนกันเชียว

ขอซักรูปก่อนขึ้น 5555 การกินไก่ย่างในบรรยากาศแบบนี้มันฟินจริงๆนะเออ

ก่อนขึ้นต้องลงทะเบียนอีกรอบนะครับ และมีโครงการขยะคืนถิ่น โดยการวางเงินมัดจำ 200 บาทแล้วนำถุงขยะขึ้นไป แล้วตอนลงนำกลับมาแลกเงินมัดจำคืน ผมว่าอันนี้ดีเพราะเจ้าหน้าที่บอกข้างบนนักท่องเที่ยวทิ้งกันเยอะมากๆ

เจอลูกหาบคนแรก เป็นผู้หญิงด้วย แอบอายเลย แต่ให้แบกขึ้นไปเองไม่ไหวจริงๆ 5555

ได้เวลาขึ้นละครับ เจ้าหน้าที่ให้ขึ้นได้ก่อนเวลานะครับ แต่ปกติไม่ทราบจริงๆว่าต้อง 08.00 ตรงเป๊ะรึป่าว ^^

เจอเข้ามาปุ้บเจอแสงเช้ามาต้อนรับเลย สวยมากกกก ทางขึ้นสวยมาก ร่มรื่นมาก เลยมองว่า ไหนอุปสรรคของผม อะ ไปต่อ

เจอน้ำตกเล็กๆตรงทางขึ้น โคตะระฟินและสดชื่นมากกกกกก หลังจากนี้แหละครับ สิ่งที่รอคอยและเผชิญ TT

พอพ้นน้ำตกเล็กๆตรงนั้นขึ้นมาแล้ว บอกได้เลยว่า ทางมีแต่ขึ้น ขึ้น ขึ้น ขึ้น ขึ้น แล้วก็ขึ้น มองไม่เห็นทางลาดเลย เหนื่อยและหนักมาก น้ำที่เตรียมมาก็เริ่มหมด เจอจุดเติมน้ำ บอกเลยครับว่า สวรรค์มาก เติม ดื่ม ผสมเกลือแร่ที่เตรียมไปช่วยได้ดีมาก (น้ำดิบที่มีให้เติมเป็นจุดๆ เย็นและหวานดีนะครับ ตอนแรกไม่กล้าดื่ม พอด้วยอะไรๆมันบังคับก็ยอม 5555) พักเสร็จไปกันต่อครับ ลุย

ไงโอ๊ต! ใจสู้หรือเปล่า ไหวไหมบอกมา....ไม่ไหวก็ต้แงไหวอะจะทำไงได้ขึ้นมาแล้ว 5555 จุดนี่เดินแซงลูกหาบมาแล้วครับ คือเหนื่อยมาก แล้วลูกหาบแบกของเป็น 10 กิโล โคตรแข็งแรงเลยยยยยยยย กราบบบ

ถามเพื่อนไหวรึเปล่า ถามตัวเองด้วยเช่นกันว่าไหวมั้ย...ถอดใจไปแล้วกี่รอบ 55555

ยิ่งขึ้นก็ยิ่งร้อน ยิ่งขึ้นยิ่งเหนื่อย ยิ่งขึ้นยิ่งชัน จนแอบคิดว่าเมื่อไหร่กรูจะถึงงงงงงงงงงงงง

ถึงไทรงามแล้ว อีกไกลรึเปล่าก็ไม่รู้แต่เจอคนเดินสวนลงมาแอบดีใจคิดว่าไม่ไกลแน่นอน เติมน้ำและลุยต่อ

และแล้วก็..ถึงแล้วโว้ยยยยย (ตอนแรกไม่รู้ว่าถึงรึยังแต่พอเห็นหลังคาก็รีบจ้ำทันทีเลย 55555) อารมณ์แบบ กรูถึงแล้วจริงๆใช่มั้ย ไม่ใช่จุดพักหลอกให้ดีใจนะ 55555555

เห็นจุดกางเต๊นท์ เห็นป้ายแล้วชื่นใจว่าเออถึงแล้วจริงๆ ใช้เวลาในการเดินขึ้นมาทั้งหมด 2 ชั่วโมง 21 นาที ทิ้งโอ๊ตไว้ช้างล่างแล้ว ในใจคิดแค่ว่าขึ้นมาไวไวนะเพื่อน (ขอโทษนะะะะะะะะะ) ถึงคนแรกของวันนั้น แอบดีใจนิดนึงแต่เหนื่อยมากกว่าเลยไม่แสดงอาการ 5555555

พอขึ้นมาเสร็จ รอลูกหาบถึง ชั่งกิโล จ่ายเงิน เตรียมกางเต๊นท์ นั่งพักให้หายเหนื่อย กินของที่เตรียมมา และเดินตะลุยยอดเขาต่างๆอีก คิดแค่ว่าขึ้นมาแล้วต้องเอาให้สุด ไปทุกยอด

แผนที่ยอดเขาทั้งหมด สามารถเดินเป็นวงกลมได้ ไม่หลงแน่นอน แต่ทางก็ชันอีกเช่นเคย แต่ก็ไม่ชันเท่าตอนเดินขึ้นมาแล้วนะ บอกเลยขึ้นไปแต่ละลูกคุ้ม และหายเหนื่อยจริงๆ เราเริ่มเดินต่อตอนประมาณ 13.00 หลังจากหายเหนื่อย หลับไปตื่นนึงแล้วลุยกันต่อ

ให้โอ๊ตนำบ้าง บุรุษกับขาตั้งกล้อง โคตรหล่ออะเพื่อน

จำไมไ่ด้ว่ายอดแต่ละยอดชื่ออะไรบ้าง ขอยิงรูปรัวๆเลยนะครับ เดะมาสรุปอีกทีตอนท้ายเนอะ

โคตรฟิน แดดเผาแค่ไหนก็ยอมและจุดนี้ (มันไม่มีร่มให้หลบ 55)

เป็นวัยรุ่นต้องย้อนแสง ^^

เราเอง 5555 ขอรูปบ้าง