คนเช่นนี้...

0 ค่อยค่อยไหลค่อยค่อยหลากจนกรากเชี่ยว คืนเปล่าเปลี่ยวเงียบงันก็พลันสลาย คลื่นตีฟองละอองซัดกระจัดกระจาย รวบรวมสายชำแรกกระแทกกระทั้น 0 ปริมาณฝุ่นฝนที่หล่นร่วง ผูกเงื่อนบ่วงหน่วงจิตให้คิดประหวั่น เสียงโค

สุดสวาทดั่งสิ้น      ฤทัยร้อนรุ่มราวสุมไฟ     เร่าร้อน ยามพรากซึ่งหักใจ      ถอนไถ่รักนี่ไฉนย้อน   เล่ห์ร้ายรุมทรวง เกิดกับใครที่นี้&nb

.................................เหมือนดวงใจแตกยับดับลงแล้ว เหมือนดวงแก้วสิ้นสูญไปไม่เห็นค่า ความเจ็บช้ำย้ำเตือนในอุรา... เมื่อเวลา..เราใกล้ดับ..ลาลับไป อยู่เหมือนคนไร้หัวใจ..ช่างเจ็บนัก มีความร

หมายเหตุ....กลอนซ้ำค่ะ เพราะกระทู้โดนแบนไม่สามารถวางในห้องได้เลยต้องวางใหม่ ก้าวพลัดหล่นหลุมหล่มปมมืดมน แรงทุกข์ทนบดเบียดเครียดเขม็ง เหมือนติดบ่วงหน่วงจิตคิดเศร้าเช็ง ค้นทางไหนเกร็งมืดมึนตรอมตีบตัน

    จินตนาภาพฝัน กับจันทร์เจ้า เหมือนมีเงา เกี่ยวก้อย คอยห่วงหา เดินเคียงคู่ กันไป มิไกลตา ดูคลื่นครา อิงซบ กระทบทราย   นวลละออง ฟองน้ำ เย็

แสงจันทร์ แสงจันทร์กระจ่างฟ้า นำทางโสมส่องจินต์ปองพลาง  พร่ำเพ้อคิดถึงป่านนี้นาง    หลับตื่นจมจ่อมภวังค์เก้อ  แว่วว้างเหงาใจ เดินทางกลางเถื่อนด้าว&nbs

๐ กี่หมื่นคำรำพันกลั่นดวงจิต กี่แสนคิดคำนึงรำพึงฝัน กี่ล้านครั้งภวังค์ห่วงราวบ่วงพัน จากหนึ่งใจเท่านั้นฉันมอบเธอ ๐ ทุกวันวาดมาดหวังสร้างรังรัก ทุกชั่วโมงห่วงนักภักดิ์มิเผลอ ทุกนาทีที่ใจหมาย