คนเหงาๆ เค้าทำอะไรกัน ในคืนที่ไร้ดาว..

เสียงลมล่องท้องฟ้าในครานี้
ไร้แสงยามราตรีที่เฝ้าฝัน
นอกหน้าต่าง มืดมิดสนิทวัน
พาใจคนหวั่นหวั่นเหมือนผ่านมา

อยู่คนเดียว เปลี่ยวเหงา ใต้เงาโศก
เหมือนทั้งโลก สาปวาง กลางเวหน
เย็นจดเช้า เคล้าคลุก ความทุกข์ทน
สุดดิ้นรน พ้นบ่วง แห่งห้วงกาล

คืนไร้ดาว ดับดิ้น สิ้นแสงสาด
ดั่งรอยบาด แผลใจ ที่ไหม้หมอง
ความมืดมิด พิษเหงา เข้าจำจอง
กอดประคอง โอบรัด บีบมัดทรวง

รอเสพสม ความงาม ของยามเช้า
ความมืดเหงา เฝ้ากลืน ให้ตื่นสาย
จนแสงสาด บาดชอน แสบร้อนกาย
แต่สบาย กว่าใจ คืนไร้ดาว