สวัสดีค่ะ เราสมัครพันทิปเพื่อตั้งกระทู้นี้โดยเฉพาะ อยากถามความเห็นของทุกๆคนหน่อยนะคะ
เรามีแฟนคนนึง คบกันตั้งแต่ม.ปลาย ตอนจะจบได้ไปดูดวงกับครูที่โรงเรียนมา ซึ่งครูคนนี้เป็นที่เลื่องลือมากว่าแม่นว่าถูก ตอนที่เราไปดูครูบอกว่า เรากับแฟนเป็นกรรมคู่เวรกัน คบกันไปก็ไม่ดี มีแต่จะพากันไปแย่ ตอนนั้นเรารับความจริงไม่ได้เลยค่ะ ร้องไห้โทรคุยกับแฟนและคิดมากเรื่องนี้มาก (เพราะเค้าเป็นแฟนคนแรกของเรา) จนเราก็คบกันมาเรื่อยๆ ก็มีทะเลาะกันบ้าง หนักบ้าง เบาบ้าง จนอยู่มหาลัย เราคิดว่าคงเป็นเพราะตัวของเราเองมากกว่าที่งี่เง่ากับเค้าและรักเค้ามากเกินไป เค้าก็เคยบอกนะคะว่ารักเค้าให้น้อยลงหน่อย จะได้ไม่ต้องรู้สึกแย่แบบนี้ ส่วนใหญ่ที่เราทะเลาะกัน เพราะความคาดหวังของเรา กับ เพราะ คำพูดของเค้า อย่างล่าสุดวันเกิดเรา ปีที่แล้วเค้าบอกเราตรงๆว่าไม่มีของขวัญนะ เราก็โอเค พอมาปีนี้ เราแกล้งพูดกับเค้าว่า ต้องมีของขวัญแล้วนะ555555 แต่พอถึงวันเกิด เค้าจะไม่มาเจอเรา แต่สุดท้ายก็มา พอมาก็บอกว่าไม่ได้เตรียมอะไรให้นะ คือของขวัญเราก็ไม่ได้อยากได้หรอกค่ะ เราซื้อเองได้ เราแค่อยากเห็นความตั้งใจ ความเตรียมพร้อมในวันสำคัญของเราเท่านั้นเองว่าเค้าจะเห็นมั้ย และเรื่องคำพูด เค้าชอบพูดอะไรที่ยิ่งคุยกันก็ยิ่งแย่ลง พูดให้มันดีขึ้นไม่ได้ อย่างเวลาเราทะเลาะกันแล้วเค้าพูดอะไรที่มันสะเทือนใจเรามากๆ เราก็ยิ่งแย่ เราแค่อยากเคลียร์กันให้จบก่อนที่จะไปทำอะไรต่อแค่นั้นเอง จนช่วงนึง เราเริ่มรู้สึกว่าเรารู้สึกแย่กว่าปกติ ร้องไห้บ่อยๆ บางทีก็ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่เช่นเวลาทะเลาะกันแล้วเค้าวางสายไป(เพราะต้องทำอย่างอื่น) เราจะรัวสายใส่เค้า เราเลยลองไปหาหมอ สรุปว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เราต้องกินยาให้ครบหกเดือนถึงจะปกติ แต่ยิ่งอยู่กับเค้ายิ่งทะเลาะกันหนักบ้างเบาบ้าง มันเลยทำให้เราไม่หาย ต้องเปลี่ยนยาเป็นตัวที่แรงขึ้น เราเลยอยากรู้ว่า เราควรจะทำยังไงต่อไปดีคะ รักเค้าก็รักมาก จริงๆแล้วเค้าก็รักเรามากเช่นกัน แต่ด้วยการเลี้ยงดูหรือสภาพแวดล้อมต่างๆที่เราต่างกันมากเกินไป บางทีมันก็ทำให้เราเหมือนไปกันไม่ได้ บางเรื่องที่ไม่มีอะไร บางทีก็ทะเลาะกันซะใหญ่โต ครอบครัวเราสองคนก็ต่างกันมาก เพื่อนๆหรือสภาพสังคมเค้าก็ต่างจากเรา เราเป็นคนไม่มีเพื่อน เรามีแค่เค้าคนเดียวเท่านั้น แต่เค้าจะเป็นที่รักของทุกคน มีเพื่อนรายล้อม ไม่มีเรา เค้าก็คงอยู่ได้ เราอาจจะเซนซิทีฟกับความสัมพันธ์หรือเรื่องเล็กๆน้อยๆมาไปหรือเปล่า อยากถามค่ะว่าควรจะเอายังไงต่อไป เพราะจนปัญญาแล้วจริงๆ รักก็รักมา แค่คิดว่าไม่มีเค้าก็ยากแล้ว ทั้งๆที่เมื่อก่อนเป็นที่ปรึกษาให้เพื่อน ปากเก่ง เคยบอกเพื่อนว่า ยอมเจ็บครั้งเดียวดีกว่าเจ็บไปเรื่อยๆ แต่พอมาถึงจุดนี้เองบอกเลยค่ะ ว่าทำใจยากมากๆ
-ควรจะเอายังไงต่อไปดีคะ
-ขอกำลังใจในการใช้ชีวิตให้มีความสุขหน่อยค่ะ
***เราเป็นคนค่อนข้างเซนซิทีฟ ขอความเห็นที่ไม่แรงมากนะคะ***
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบ และตอบคำถามนะคะ คำตอบทุกคนจะเก็บไปคิดค่ะ
ดวงกับเรื่องจริง
เรามีแฟนคนนึง คบกันตั้งแต่ม.ปลาย ตอนจะจบได้ไปดูดวงกับครูที่โรงเรียนมา ซึ่งครูคนนี้เป็นที่เลื่องลือมากว่าแม่นว่าถูก ตอนที่เราไปดูครูบอกว่า เรากับแฟนเป็นกรรมคู่เวรกัน คบกันไปก็ไม่ดี มีแต่จะพากันไปแย่ ตอนนั้นเรารับความจริงไม่ได้เลยค่ะ ร้องไห้โทรคุยกับแฟนและคิดมากเรื่องนี้มาก (เพราะเค้าเป็นแฟนคนแรกของเรา) จนเราก็คบกันมาเรื่อยๆ ก็มีทะเลาะกันบ้าง หนักบ้าง เบาบ้าง จนอยู่มหาลัย เราคิดว่าคงเป็นเพราะตัวของเราเองมากกว่าที่งี่เง่ากับเค้าและรักเค้ามากเกินไป เค้าก็เคยบอกนะคะว่ารักเค้าให้น้อยลงหน่อย จะได้ไม่ต้องรู้สึกแย่แบบนี้ ส่วนใหญ่ที่เราทะเลาะกัน เพราะความคาดหวังของเรา กับ เพราะ คำพูดของเค้า อย่างล่าสุดวันเกิดเรา ปีที่แล้วเค้าบอกเราตรงๆว่าไม่มีของขวัญนะ เราก็โอเค พอมาปีนี้ เราแกล้งพูดกับเค้าว่า ต้องมีของขวัญแล้วนะ555555 แต่พอถึงวันเกิด เค้าจะไม่มาเจอเรา แต่สุดท้ายก็มา พอมาก็บอกว่าไม่ได้เตรียมอะไรให้นะ คือของขวัญเราก็ไม่ได้อยากได้หรอกค่ะ เราซื้อเองได้ เราแค่อยากเห็นความตั้งใจ ความเตรียมพร้อมในวันสำคัญของเราเท่านั้นเองว่าเค้าจะเห็นมั้ย และเรื่องคำพูด เค้าชอบพูดอะไรที่ยิ่งคุยกันก็ยิ่งแย่ลง พูดให้มันดีขึ้นไม่ได้ อย่างเวลาเราทะเลาะกันแล้วเค้าพูดอะไรที่มันสะเทือนใจเรามากๆ เราก็ยิ่งแย่ เราแค่อยากเคลียร์กันให้จบก่อนที่จะไปทำอะไรต่อแค่นั้นเอง จนช่วงนึง เราเริ่มรู้สึกว่าเรารู้สึกแย่กว่าปกติ ร้องไห้บ่อยๆ บางทีก็ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่เช่นเวลาทะเลาะกันแล้วเค้าวางสายไป(เพราะต้องทำอย่างอื่น) เราจะรัวสายใส่เค้า เราเลยลองไปหาหมอ สรุปว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เราต้องกินยาให้ครบหกเดือนถึงจะปกติ แต่ยิ่งอยู่กับเค้ายิ่งทะเลาะกันหนักบ้างเบาบ้าง มันเลยทำให้เราไม่หาย ต้องเปลี่ยนยาเป็นตัวที่แรงขึ้น เราเลยอยากรู้ว่า เราควรจะทำยังไงต่อไปดีคะ รักเค้าก็รักมาก จริงๆแล้วเค้าก็รักเรามากเช่นกัน แต่ด้วยการเลี้ยงดูหรือสภาพแวดล้อมต่างๆที่เราต่างกันมากเกินไป บางทีมันก็ทำให้เราเหมือนไปกันไม่ได้ บางเรื่องที่ไม่มีอะไร บางทีก็ทะเลาะกันซะใหญ่โต ครอบครัวเราสองคนก็ต่างกันมาก เพื่อนๆหรือสภาพสังคมเค้าก็ต่างจากเรา เราเป็นคนไม่มีเพื่อน เรามีแค่เค้าคนเดียวเท่านั้น แต่เค้าจะเป็นที่รักของทุกคน มีเพื่อนรายล้อม ไม่มีเรา เค้าก็คงอยู่ได้ เราอาจจะเซนซิทีฟกับความสัมพันธ์หรือเรื่องเล็กๆน้อยๆมาไปหรือเปล่า อยากถามค่ะว่าควรจะเอายังไงต่อไป เพราะจนปัญญาแล้วจริงๆ รักก็รักมา แค่คิดว่าไม่มีเค้าก็ยากแล้ว ทั้งๆที่เมื่อก่อนเป็นที่ปรึกษาให้เพื่อน ปากเก่ง เคยบอกเพื่อนว่า ยอมเจ็บครั้งเดียวดีกว่าเจ็บไปเรื่อยๆ แต่พอมาถึงจุดนี้เองบอกเลยค่ะ ว่าทำใจยากมากๆ
-ควรจะเอายังไงต่อไปดีคะ
-ขอกำลังใจในการใช้ชีวิตให้มีความสุขหน่อยค่ะ
***เราเป็นคนค่อนข้างเซนซิทีฟ ขอความเห็นที่ไม่แรงมากนะคะ***
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบ และตอบคำถามนะคะ คำตอบทุกคนจะเก็บไปคิดค่ะ