ก่อนอื่นขอเกิ่นก่อนเลยนะคะ gikนั้นท้องก่อนที่จะแต่งงานและพอทางบ้านทั้งสองฝ่ายรับทราบเราก็ตกลงเรื่องค่าสินสอดทองหมั้น ซึ่งเราจะไม่ได้จัดงานเลยค่ะเราแค่เชิญทางญาติผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายมาผูกแขนกันเท่านั้น และเมื่อวันที่ตกลงกันก็มาถึง........
ทางแม่ฝ่ายชายนั้นเงียบเลยค่ะ และก็ตอบกลับมาแค่ว่าไม่มีเงินหรอก พอทางบ้านของเราได้ยินประโยคนี้มาแล้วนะคะคือแบบ สตั้นไปพอสมควร ซึ่งจริงๆทางฝ่ายผู้ใหญ่ของตัวเรานั้นไม่ได้เรียกค่าสินสอดอะไรเยอะเลยค่ะ ไม่ได้ขอให้มาจัดงานให้ด้วย พูดง่ายๆเลยว่าแค่ขอความรับผิดชอบจากทางฝ่ายชายก็เท่านั้น พอทางบ้านเราได้ยินแบบนี้ก็บอกกับตัวเราเลยค่ะว่าให้เก็บเสียผ้าแล้วกลับมาอยู่บ้านเรา (ช่วงท้องแรกๆคืออยู่บ้านผู้ชายค่ะ) และจากนั้นมาเราก็ย้ายกลับมาอยู่บ้านเลยค่ะ ย้ายมาแค่คนเดียวนะคะแฟนก็ยังอยู่ที่บ้านเค้าเหมือนเดิม แฟนก็จะเทียวซื้อของนั่นนี่มาส่งที่บ้านตลอดแต่แค่ไม่ได้นอนด้วยกันแค่นั้น
และหลังจากนั้นพอคลอดลูกด้วยความที่แฟนอยากอยู่ด้วยกันพร้อมกันพ่อแม่ลุก ช่วงที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนั้นก้ได้ทำงานเก็บเงินมาโดยตลอดอาจจะไม่มากเท่าที่เคยคุยกันเรื่องสินสอดนั้น แฟนก็ได้ยกเงินทั้งหมดให้กับแม่และยายของเรา พูดกันประมาณว่า....
แฟน : ผมก็พยายามหาแล้ว ผมได้แค่นี้จริงๆ ไม่ได้ยืมใครมาให้หาจากทำงานเองเก็บเองมันดูไม่มากเท่าไหร่แต่ผมให้เลย (เราก็ยังมีความดีใจที่แฟนยังอุตส่าห์หาเงินเอาเงินมาให้ทางแม่เรา ไม่ได้ทิ้งเราไปไหน ซึ่งนิสัยเขาจะต่างจากแม่ตัวเองมาก แม่แฟนนั้นดูยังไงก็เหมือนเอาแต่ตัวเอง)
แม่ : อืม. (แม่ตอบแค่นี้จริงๆนะคะ แบบแม่เราเกลียดแม่แฟนแต่แรกแล้วเลยพาลไม่พอใจแฟนไปด้วย)
แฟน : ถ้าน้อง (คือตัวเราอ่ะค่ะ) ไม่อยากกลับไปอยู่บ้านผม ผมก็ขอมาอยู่ที่บ้านแม่นะครับ
แม่ : อืม. (ดูเหมือนแม่เราก็คงอยากให้แฟนมาช่วยเลี้ยงลูกด้วยแหละ เรานั้นสัมผัสได้555555)
ยังไม่จบแค่นั้นนะคะ หลังจากที่ทางแฟนมาอยู่ด้วยกันที่บ้านแม่เราก็ช่วยกันเลี้ยงลูกจนลูกอายุราวๆประมาณ 1 ปีกว่า เชื่อไหมคะตั้งแต่คลอดจน1 ปีกว่านี้เราไม่เคยได้รับแม้กระทั่งนมสักกล่องหรือเสื้อผ้าสักชุดจากทางแม่แฟนเราเลย มีแต่เรากับแฟนที่ทำงานหาเงินเองซื้อเอง และทางบ้านเราเท่านั้นที่เป็นคนซื้อทั้งหมด และมีช่วงนึงเราลองให้แฟนทักไลน์ไปถามแม่เธอสิ่ว่า .... เนี้ยเราไม่มีเงินเหลือเลยนมลูกก็จะหมด ยืมเงินแกมาซื้อนมก่อนได้ไหม? (แค่อยากลองถาม เพราะที่ผ่านมาไม่เคยได้อะไรด้วยเลย แต่ก็พอจะรู้ว่าคงไม่ได้อีกตามเคย #ถามไปงั้นๆแหละ) และแม่แฟนก็ตอบกลับมาว่า แม่ก็ไม่มีเงิน เฮ่อๆๆ เห็นไหมล่ะ แต่ที่ทำให้เกลียดเลยคือบอกไม่มีเงินซื้อนมให้หลานดันมีเงินไปออกรถคันใหญ่ ซื้อคอนโดนั่นนี่ (แม่แฟนไปแต่งงานใหม่มีบ้านอยู่ทางเหนือ) จากนั้นมาเราไม่ยุ่งกับทางญาติของทางแฟนเลยค่ะ เหมือนกับว่าเป็นไปได้อย่าเผาผีเลย เพราะไม่ชอบแกตั้งแต่เรื่องสินสอดทองหมั้นแล้ว ดันมาเจอแบบนี้อีก คือขอบายเลยค่ะกับคนประเภทนี้ อายุเยอะกว่าก็ช่างเถอะเราไม่เคารพแล้วก็ไม่นับถือไปเลยค่ะ
จนตอนนี้ลุกของดิฉันได้อายุ 2 ปี 6 เดือนแล้ว พอดีว่าแม่แฟนกลับบ้านมาเยี่ยมญาติทางบ้านเค้า เลยบอกให้อุ้มหลานเค้าไปหาที่บ้าน ไอ้แฟนเรามันก็รู้ว่าเราไม่ชอบญาติทางบ้านมัน มันก็พาลูกไปนะคะแต่มันไม่บอกเรา จนคนที่บ้านเรานั้นทักมาบอกว่ามันพาลูกไปหาย่า เรานี่แบบโกรธมากโทรหามันก้ไม่รับสาย คือหลายสายมากกว่าจะรับพอมันรับเท่านั้นแหละเราใส่เต็มเลยค่ะ ทั้งด่านั่นนี่ๆคือเยอะมากจริงๆ ปกตอแฟนจะไม่โต้ตอบเลยเวลาเราด่ามัน แต่ครั้งนี้มีประโยคนึงซึ่งเราว่ามันก็แรงอยู่เราพูดไปประมาณแบบว่า ''ก่อนหน้านี้แม่ไม่เคยมาสนใจอะไรหลาน พอหลานโตหน่อยรู้จักความหน่อยอยากมาเจอมัน ไปบอกแม่ให้เอาลูกกลับบ้านกูเดี๋ยวนี้ถ้ายังไม่พากลับกูจะขับรถไปรับตอนนี้ แล้วอย่าได้มาเจอลูกกูอีก" คือเราโมโหมากจริงๆ เราเยพูดไมคิดแบบนี้แหละ และแฟนเราก็โมโหมากที่ไปด่าแม่เค้า จนทะเลาะจนจะเลิกกัน ซึ่งเราก็เลือกเอาว่ะๆเลิกก็เลิก บอกมันเก็บของหนีไปอยู่กับทางแม่มันไปเลย แค่ลูกคนเดียวเลี้ยงได้สบายๆ พูดง่ายๆว่าไม่เอาใครก้ได้เพราะทุกวันนี้ก็ทำงานเลี้ยงลูกเองไม่ได้ของเงินใครใช้ แม่กระทั่งตัวเองไม่มีเงินกินข้าวก็ไม่เคยไปยืมไปขอใคร เลยคิดว่าอยู่ด้วยตัวเองได้ จะหนีก็หนีไปเลยอะไรแบบนี้5555555
ทั้งหมดที่เล่ามานี้จะวกวนและเยอะหน่อยนะคะ สรุปคือว่าเราเกลียดทางบ้านแฟนเลยก็ว่าได้ เราแทบไม่อยากจะให้ลูกเราไปหาใครสักคนทางเป็นญาติของฝั่งนั่น เพราะที่ผ่านมาดูเหมือนแม่แฟนจะไม่ได้มาเอ็นดูอะไรอยู่แล้ว หลายๆคนคิดว่าไงบ้างคะเราจะดูบาปเกินไปไหม?
ไม่อยากให้ลูกไปเจอ ไปเล่นกับญาติทางแฟนผิดไหมคะ ?
ทางแม่ฝ่ายชายนั้นเงียบเลยค่ะ และก็ตอบกลับมาแค่ว่าไม่มีเงินหรอก พอทางบ้านของเราได้ยินประโยคนี้มาแล้วนะคะคือแบบ สตั้นไปพอสมควร ซึ่งจริงๆทางฝ่ายผู้ใหญ่ของตัวเรานั้นไม่ได้เรียกค่าสินสอดอะไรเยอะเลยค่ะ ไม่ได้ขอให้มาจัดงานให้ด้วย พูดง่ายๆเลยว่าแค่ขอความรับผิดชอบจากทางฝ่ายชายก็เท่านั้น พอทางบ้านเราได้ยินแบบนี้ก็บอกกับตัวเราเลยค่ะว่าให้เก็บเสียผ้าแล้วกลับมาอยู่บ้านเรา (ช่วงท้องแรกๆคืออยู่บ้านผู้ชายค่ะ) และจากนั้นมาเราก็ย้ายกลับมาอยู่บ้านเลยค่ะ ย้ายมาแค่คนเดียวนะคะแฟนก็ยังอยู่ที่บ้านเค้าเหมือนเดิม แฟนก็จะเทียวซื้อของนั่นนี่มาส่งที่บ้านตลอดแต่แค่ไม่ได้นอนด้วยกันแค่นั้น
และหลังจากนั้นพอคลอดลูกด้วยความที่แฟนอยากอยู่ด้วยกันพร้อมกันพ่อแม่ลุก ช่วงที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนั้นก้ได้ทำงานเก็บเงินมาโดยตลอดอาจจะไม่มากเท่าที่เคยคุยกันเรื่องสินสอดนั้น แฟนก็ได้ยกเงินทั้งหมดให้กับแม่และยายของเรา พูดกันประมาณว่า....
แฟน : ผมก็พยายามหาแล้ว ผมได้แค่นี้จริงๆ ไม่ได้ยืมใครมาให้หาจากทำงานเองเก็บเองมันดูไม่มากเท่าไหร่แต่ผมให้เลย (เราก็ยังมีความดีใจที่แฟนยังอุตส่าห์หาเงินเอาเงินมาให้ทางแม่เรา ไม่ได้ทิ้งเราไปไหน ซึ่งนิสัยเขาจะต่างจากแม่ตัวเองมาก แม่แฟนนั้นดูยังไงก็เหมือนเอาแต่ตัวเอง)
แม่ : อืม. (แม่ตอบแค่นี้จริงๆนะคะ แบบแม่เราเกลียดแม่แฟนแต่แรกแล้วเลยพาลไม่พอใจแฟนไปด้วย)
แฟน : ถ้าน้อง (คือตัวเราอ่ะค่ะ) ไม่อยากกลับไปอยู่บ้านผม ผมก็ขอมาอยู่ที่บ้านแม่นะครับ
แม่ : อืม. (ดูเหมือนแม่เราก็คงอยากให้แฟนมาช่วยเลี้ยงลูกด้วยแหละ เรานั้นสัมผัสได้555555)
ยังไม่จบแค่นั้นนะคะ หลังจากที่ทางแฟนมาอยู่ด้วยกันที่บ้านแม่เราก็ช่วยกันเลี้ยงลูกจนลูกอายุราวๆประมาณ 1 ปีกว่า เชื่อไหมคะตั้งแต่คลอดจน1 ปีกว่านี้เราไม่เคยได้รับแม้กระทั่งนมสักกล่องหรือเสื้อผ้าสักชุดจากทางแม่แฟนเราเลย มีแต่เรากับแฟนที่ทำงานหาเงินเองซื้อเอง และทางบ้านเราเท่านั้นที่เป็นคนซื้อทั้งหมด และมีช่วงนึงเราลองให้แฟนทักไลน์ไปถามแม่เธอสิ่ว่า .... เนี้ยเราไม่มีเงินเหลือเลยนมลูกก็จะหมด ยืมเงินแกมาซื้อนมก่อนได้ไหม? (แค่อยากลองถาม เพราะที่ผ่านมาไม่เคยได้อะไรด้วยเลย แต่ก็พอจะรู้ว่าคงไม่ได้อีกตามเคย #ถามไปงั้นๆแหละ) และแม่แฟนก็ตอบกลับมาว่า แม่ก็ไม่มีเงิน เฮ่อๆๆ เห็นไหมล่ะ แต่ที่ทำให้เกลียดเลยคือบอกไม่มีเงินซื้อนมให้หลานดันมีเงินไปออกรถคันใหญ่ ซื้อคอนโดนั่นนี่ (แม่แฟนไปแต่งงานใหม่มีบ้านอยู่ทางเหนือ) จากนั้นมาเราไม่ยุ่งกับทางญาติของทางแฟนเลยค่ะ เหมือนกับว่าเป็นไปได้อย่าเผาผีเลย เพราะไม่ชอบแกตั้งแต่เรื่องสินสอดทองหมั้นแล้ว ดันมาเจอแบบนี้อีก คือขอบายเลยค่ะกับคนประเภทนี้ อายุเยอะกว่าก็ช่างเถอะเราไม่เคารพแล้วก็ไม่นับถือไปเลยค่ะ
จนตอนนี้ลุกของดิฉันได้อายุ 2 ปี 6 เดือนแล้ว พอดีว่าแม่แฟนกลับบ้านมาเยี่ยมญาติทางบ้านเค้า เลยบอกให้อุ้มหลานเค้าไปหาที่บ้าน ไอ้แฟนเรามันก็รู้ว่าเราไม่ชอบญาติทางบ้านมัน มันก็พาลูกไปนะคะแต่มันไม่บอกเรา จนคนที่บ้านเรานั้นทักมาบอกว่ามันพาลูกไปหาย่า เรานี่แบบโกรธมากโทรหามันก้ไม่รับสาย คือหลายสายมากกว่าจะรับพอมันรับเท่านั้นแหละเราใส่เต็มเลยค่ะ ทั้งด่านั่นนี่ๆคือเยอะมากจริงๆ ปกตอแฟนจะไม่โต้ตอบเลยเวลาเราด่ามัน แต่ครั้งนี้มีประโยคนึงซึ่งเราว่ามันก็แรงอยู่เราพูดไปประมาณแบบว่า ''ก่อนหน้านี้แม่ไม่เคยมาสนใจอะไรหลาน พอหลานโตหน่อยรู้จักความหน่อยอยากมาเจอมัน ไปบอกแม่ให้เอาลูกกลับบ้านกูเดี๋ยวนี้ถ้ายังไม่พากลับกูจะขับรถไปรับตอนนี้ แล้วอย่าได้มาเจอลูกกูอีก" คือเราโมโหมากจริงๆ เราเยพูดไมคิดแบบนี้แหละ และแฟนเราก็โมโหมากที่ไปด่าแม่เค้า จนทะเลาะจนจะเลิกกัน ซึ่งเราก็เลือกเอาว่ะๆเลิกก็เลิก บอกมันเก็บของหนีไปอยู่กับทางแม่มันไปเลย แค่ลูกคนเดียวเลี้ยงได้สบายๆ พูดง่ายๆว่าไม่เอาใครก้ได้เพราะทุกวันนี้ก็ทำงานเลี้ยงลูกเองไม่ได้ของเงินใครใช้ แม่กระทั่งตัวเองไม่มีเงินกินข้าวก็ไม่เคยไปยืมไปขอใคร เลยคิดว่าอยู่ด้วยตัวเองได้ จะหนีก็หนีไปเลยอะไรแบบนี้5555555
ทั้งหมดที่เล่ามานี้จะวกวนและเยอะหน่อยนะคะ สรุปคือว่าเราเกลียดทางบ้านแฟนเลยก็ว่าได้ เราแทบไม่อยากจะให้ลูกเราไปหาใครสักคนทางเป็นญาติของฝั่งนั่น เพราะที่ผ่านมาดูเหมือนแม่แฟนจะไม่ได้มาเอ็นดูอะไรอยู่แล้ว หลายๆคนคิดว่าไงบ้างคะเราจะดูบาปเกินไปไหม?