ขอพื้นที่ระบายความในใจหน่อยค่ะ ขอคำปรึกษาด้วย เกี่ยวกับเรื่องสิวๆ TT

เล่าก่อนว่าชีวิตหนู (ใช้คำแทนตัวเองว่าหนูสงสัยจะเด็กสุดในนี้นะค่ะ) หนูเป็นคนผอมมากๆแต่ขาว หน้าตาดีประมาณนึ่ง และเป็นคนที่ฮอตอยู่นะในรร. (ไม่ได้หลงตัวเองนะค่ะ หนูดูจากที่มีคนมาทักมาชอบมาชมและมีคนมาแซวไปไหนก็แซวไม่แซวก็จ้องๆประมาณนี้) เริ่มมาเป็นสิวเเพ้คสอ. ตั้งแต่ตอนม.4 เทอม แรกค่ะ ซึ่งตอนนั้นไม่ค่อยหนัก และปัจจุบันก็ม.4 เทอม 2แล้ว เป็นหนักขึ้นรามทั้งหน้าเลยค่ะ เป็นจุดๆ แดงๆ เป็นสิวอุดตัน ยิ่งหน้าขาวยิ่งเห็นชัดเลยค่ะ  หน้ามันแพ้ คสอ.ค่ะ จากในเซเว่น (ขอไม่บอกนะค่ะว่ายี่ห้ออะไรแต่จะใบ้ว่า เป็นตลับสีดำ) TT สีไม่ขาวนะเนียนดีด้วยตอนนั้นเห่อค่ะเห่อใช้เพราะมันเนียนดี เด็กประมาณนี้ถ้าใครๆรู้ก็ต้องตำหนิต้องว่าต้องด่าค่ะ แต่มันก็นะ วัยอยากสวยช่วยไม่ได้ เห็นเพื่อนๆใช้ก็ใช้ตามกัน พอพังมาก็แย่เลยเสียทั้งเงินไปรักษาเยอะ ทางบ้านก็ไม่ได้มีรายได้ดีเท่าไหร่ ลำบากจิตใจ ลำบากเงินพ่อแม่ ตอนนี้ทุกอย่างดูเศร้าไปหมดเลยค่ะ ร้องไห้ทุกครั้งทุกวันที่อยู่หน้ากระจก เพราะมันมีหลายเรื่องที่ต้องทำให้ร้องออกมา เรื่องมันไม่โอเคมากๆ มันทำร้ายจิตใจสำหรับเด็กตัวเล็กๆคนนึ่งที่แต่ก่อนมีแต่คนชมว่าน่ารัก แต่ตอนนี้ไม่มีใครกล้าพูดคำนั้นออกจากปากแล้วมั้ง คือตะก่อนหนูเคยหน้าใสมากๆๆ ไม่ได้ใช้คสอ. อะไรด้วยจนเพื่อนนี่ทักกันเลยว่า "ชีวิตนี้แกเคยเป็นสิวมั๊ย" แต่ตอนนี้มีแต่คนทักว่า "ทำไมแกสิวขึ้นเยอะจัง" ไม่ใช่คน2คนนะค่ะ มีเป็น 10ที่ทักแบบนี้ นี่ไม่รวมญาติและคนที่รู้จักหนูมองด้วยสายตาแปลกๆนะ ล่าสุด! เลย! มีน้องที่เป็นญาติห่างๆ อายุประมาณ 5-6ขวบมั้ง มีน้องอายุประมาณ 3-4 ขวบ พอเห็นหน้า พูดซุบซิบกันเลยค่ะ แต่หนูได้ยิน น้องๆพูดว่า "ทำไมพี่...มีสิวด้วยเยอะเลยไม่สวยเลย" น้องพูดให้ยายหนูฟังด้วยค่ะ ไม่ใช่แค่ยายอ่ะที่ได้ยิน ทั้งครอบครัวเลยมั้งที่ได้ยิน เออดังดีTT ตอนนั้นก็รู้สึกไม่ดีค่ะ ไม่ดีมากๆๆ ขนาดเด็กเล็กๆยังพูดกันเลย นี่เราเป็นอะไร ตัวประหลาด ในสังคมเหรอ ชีวิตพังเพราะสิวหรอกเหรอ สิวก็เป็นจุดๆหัวสิวออกหมดเเล้ว แต่รอยแดงๆดำๆมีจารึกเต็มหน้าเลยค่ะ สงสัยเนื้อมันจะช้ำ ทุกครั้งที่มีคนทักหนูอยากจะร้องไห้ ณ ตอนนั้นเลยค่ะ มันเจ็บมากๆ เจ็บจนไม่เข้าใจ สั่นไปหมด แม้แต่คุณครูก็ทัก รุ่นพี่ที่ชอบหนูก็มองด้วยสายตาประหลาดๆ แถบจะมีความคิดที่ว่าไม่อยากไปรร. ไม่อยากเจอผู้คนเลย มันเจ็บมากเมื่อมีคนมองหน้าแล้วคุยกัน หรือมองด้วยความประหลาดใจต่างๆ ทุกครั้งที่ผ่านคนก็มักจะเดินก้มหน้าค่ะ ถ้ามีโอกาสได้คุยก็มักจะเอาผมมาปิดหน้าค่ะ เค้าก็มองแปลกๆงงๆไป TT นั้นยังไม่จบหรอกค่ะ ความชิบ_ายนั่นมีอีก!! หนูชอบคนๆนึ่งค่ะ เป็นรุ่นเดียวกัน เค้าหน้าตาดีมาก มีคนชอบเค้าเยอะด้วย แต่เค้านิ่งๆนะกับเรื่องความรัก ด้วยความมั่นหน้าและความที่เพื่อนสนิทยุ ก็ลองทักไป ตอนแรกหนูไม่กล้าค่ะ ยังไงก็จะไม่ทักไป เพราะรู้ว่ายังไงเค้าก็จะไม่ชอบมั้ง แต่ก็นะเพื่อนสนิทยุมาก ยุอยู่นั้นแหละ ประมาณว่า "ถ้าไม่ทักไปจะรู้เหรอลองดูสิ นกก็นกดีกว่าไม่ได้บอกเค้าไปว่าชอบป่ะว่ะ" , "ก็สวย เค้าไม่มองเพราะสิวหรอกน่า มั่นใจหน่อยสิ ลองดู" ประมาณนี้ค่ะ ทันใดนั้นความมั่นหน้ามั่นโหนกเข้า ครอบงำ ก็เลยได้ทักไปค่ะ เค้าตอบนะค่ะ ตอบเหมือนอยากคุยด้วย อาจจะตอบช้าไปหน่อย แต่ก็ตอบค่ะ แรกๆ ก็ฟินใจเว่อ จะดิ้นลงกับพื้น แต่ก็ไม่รู้ว่าเค้าคิดยังไง ที่ตอบมาเพราะเค้าอาจจะเหงาก็ได้ ก็ไม่รู้ค่ะ แต่ที่แน่ๆ ถ้าเห็นเค้าอยู่รร. จะไม่ทักไม่มองไม่ยิ้มไม่คุย จะหาที่หลบเพราะ กลัวว่า เค้าจะรู้สึกไม่ดีกับสิวที่หน้า เดินก้มตลอดเลยค่ะ TT ไม่มีความมั่นใจเลย ทำไงดีค่ะพี่ๆ หนูอยากมีความมั่นใจ อยากให้สิวหาย พน. ก็กะว่าจะไปรักษากับคุณหมอเภสัชกรค่ะ ก่อนหน้านี้รักษาแล้วรอบนึ่ง แต่ก็ยังไม่หายจะไปลองดูอีกค่ะ หรือถ้าจะแนะนำยาก็แนะนำได้เต็มที่ค่ะ จะเตือนจะดุจะว่าจะด่ายังไงก็ได้ค่ะ หนูยินดีรับฟังทุกอย่างทุกคำ ขอขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านความรู้สึกและที่ระบายจนจบนะค่ะ และขอบคุณคำแนะนำด้วยมากๆๆค่ะ TT
มันอาจจะยาวไปหน่อย แต่มันก็เป็นสิ่งที่อยากปรึกษาค่ะ TT