สวัสดีครับ ผมชื่อ แม๊พ (Map) ครับ จบการศึกษามาได้สักพักแล้ว จึงมาสมัครและได้งานตำแหน่ง พนักงานยกกระเป๋า ที่โรงแรมแห่งหนึ่งครับ
วันแรกที่มาทำงาน ผมคิดว่า หน้าที่แค่ต้อนรับลูกค้า ยกกระเป๋าและนำลุกค้าไปส่งที่ห้องแค่นั้น แต่ผมก็คิดผิดถนัด!!! (ก๊อกแรก) จู่ๆ เจ้าของโรงแรมให้ผมไปทำงานในตำแหนงแม่บ้าน เช่น ปูเตียง, ใส่ปลอกหมอน ผมทำได้ 2 วัน จนเจ้าของโรงแรมเห็นว่าพอเป็นงาน จึงย้ายกลับมาอยู่หน้าที่เดิมครับ
ผ่านไปสักพัก พี่ที่สอนงานผมถามว่า...
พี่ที่สอนงาน : น้องขี่ซาเล้งเป็นไหม?
ผม : ขี่ไม่เป็นครับ (จักรยาน มอเตอร์ไซค์ ไม่เป็นสักอย่าง) (ก๊อกสอง)
พี่ที่สอนงาน : อ้าว ! แล้วทำไงล่ะที่นี้? หน้าที่บ๋อยไม่ได้มีแค่ยกกระเป๋านะ ต้องขี่ไปรับรายการอาหารจากร้านอาหารแล้วมาส่งที่ห้องลูกค้า (room service)
ขี่ไปส่งของ ขี่รับ-ส่งลุกค้า ภายในโรงแรม ฯลฯ ขี่ไม่เป็นนี่ลำบากนะ อยู่ไม่ได้นานหรอก ถ้าน้องอยู่กะคนเดียว จะทำยังไง?
ผม : จะพยายามลองขี่ดูครับ (ตอนนั้นกังวลมาก)
วันต่อมา ผมเข้างานกับน้องอีกคนหนึ่ง น้องถามผมว่า ขี่เป็นไหม ผมบอกว่า ขี่ไม่เป็น น้องก็บอกว่า มา!!...สอนให้!! ว่าแล้วน้องก็สอนจนผมสามารถขี่
ซาเล้งได้ (รู้สึกดีใจมากกกก รอดตายแล้วเรา ทำงานที่นี่ได้อย่างสบายใจเลย)
สุดท้าย ผมได้ทักษะในการเข้าสังคมครับ เพราะผมต้องกล้าก้าวออกมาจากจุดที่เคยยืนอยู่ มาสู่จุดยืนใหม่ ในสังคมใหม่ มีการปรับตัวกับคนหลากหลายประเภท นิสัยและอารมณ์ ต้องรับมือกับผู้ร่วมงานให้ได้เพราะเราไม่รุ้ว่า วันนี้หรือพรุ่งนี้เค้าจะมาแบบไหน อารมณ์ไหน เป็นการเรียนรู้คนไปด้วยในตัว ว่าคนในสังคมโรงแรม เค้าปฏิบัติตัวต่อกันอย่างไร รู้เขารู้เราไว้ดีที่สุด
สรุป : ในการเข้าทำงานทุกแห่ง ทุกสังคมที่เราอยู่ ย่อมมีการขัดแย้ง เช่น การไม่เข้าใจกันเกิดขึ้น แต่อยู่ที่ว่า เราในฐานะผู้เข้าไปอยู่ที่นั้นๆ จะปรับตัวให้เข้ากับคนหมู่มากที่ต้องทำงานร่วมกันอย่างไรให้อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขทั้งสองฝ่าย จะแก้ไขปัญหากับเพื่อนร่วมงานอย่างไร? ซึ่งขึ้นอยู่กับศิลปะของแต่ละคนแล้วล่ะครับ
หวังเป็นอย่างยิ่งว่า ประสบการณ์ที่นำมาแบ่งปันนี้จะเป็นประโยชน์แก่ใครก็ตามที่จะเข้ามาทำงานในสายโรงแรมนะครับ หรือไม่เพียงเฉพาะคนทำงานเท่านั้น ผมต้องการให้เป็นอีกหนึ่งกำลังใจแก่ใครก็ตามที่เข้ามาอ่าน ขอขอบคุณทุกท่านที่สละเวลาเข้ามาอ่านนะครับ ขอบคุณครับ
แบ่งปันประสบการณ์การทำงานโรงแรมครับ
วันแรกที่มาทำงาน ผมคิดว่า หน้าที่แค่ต้อนรับลูกค้า ยกกระเป๋าและนำลุกค้าไปส่งที่ห้องแค่นั้น แต่ผมก็คิดผิดถนัด!!! (ก๊อกแรก) จู่ๆ เจ้าของโรงแรมให้ผมไปทำงานในตำแหนงแม่บ้าน เช่น ปูเตียง, ใส่ปลอกหมอน ผมทำได้ 2 วัน จนเจ้าของโรงแรมเห็นว่าพอเป็นงาน จึงย้ายกลับมาอยู่หน้าที่เดิมครับ
ผ่านไปสักพัก พี่ที่สอนงานผมถามว่า...
พี่ที่สอนงาน : น้องขี่ซาเล้งเป็นไหม?
ผม : ขี่ไม่เป็นครับ (จักรยาน มอเตอร์ไซค์ ไม่เป็นสักอย่าง) (ก๊อกสอง)
พี่ที่สอนงาน : อ้าว ! แล้วทำไงล่ะที่นี้? หน้าที่บ๋อยไม่ได้มีแค่ยกกระเป๋านะ ต้องขี่ไปรับรายการอาหารจากร้านอาหารแล้วมาส่งที่ห้องลูกค้า (room service)
ขี่ไปส่งของ ขี่รับ-ส่งลุกค้า ภายในโรงแรม ฯลฯ ขี่ไม่เป็นนี่ลำบากนะ อยู่ไม่ได้นานหรอก ถ้าน้องอยู่กะคนเดียว จะทำยังไง?
ผม : จะพยายามลองขี่ดูครับ (ตอนนั้นกังวลมาก)
วันต่อมา ผมเข้างานกับน้องอีกคนหนึ่ง น้องถามผมว่า ขี่เป็นไหม ผมบอกว่า ขี่ไม่เป็น น้องก็บอกว่า มา!!...สอนให้!! ว่าแล้วน้องก็สอนจนผมสามารถขี่
ซาเล้งได้ (รู้สึกดีใจมากกกก รอดตายแล้วเรา ทำงานที่นี่ได้อย่างสบายใจเลย)
สุดท้าย ผมได้ทักษะในการเข้าสังคมครับ เพราะผมต้องกล้าก้าวออกมาจากจุดที่เคยยืนอยู่ มาสู่จุดยืนใหม่ ในสังคมใหม่ มีการปรับตัวกับคนหลากหลายประเภท นิสัยและอารมณ์ ต้องรับมือกับผู้ร่วมงานให้ได้เพราะเราไม่รุ้ว่า วันนี้หรือพรุ่งนี้เค้าจะมาแบบไหน อารมณ์ไหน เป็นการเรียนรู้คนไปด้วยในตัว ว่าคนในสังคมโรงแรม เค้าปฏิบัติตัวต่อกันอย่างไร รู้เขารู้เราไว้ดีที่สุด
สรุป : ในการเข้าทำงานทุกแห่ง ทุกสังคมที่เราอยู่ ย่อมมีการขัดแย้ง เช่น การไม่เข้าใจกันเกิดขึ้น แต่อยู่ที่ว่า เราในฐานะผู้เข้าไปอยู่ที่นั้นๆ จะปรับตัวให้เข้ากับคนหมู่มากที่ต้องทำงานร่วมกันอย่างไรให้อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขทั้งสองฝ่าย จะแก้ไขปัญหากับเพื่อนร่วมงานอย่างไร? ซึ่งขึ้นอยู่กับศิลปะของแต่ละคนแล้วล่ะครับ
หวังเป็นอย่างยิ่งว่า ประสบการณ์ที่นำมาแบ่งปันนี้จะเป็นประโยชน์แก่ใครก็ตามที่จะเข้ามาทำงานในสายโรงแรมนะครับ หรือไม่เพียงเฉพาะคนทำงานเท่านั้น ผมต้องการให้เป็นอีกหนึ่งกำลังใจแก่ใครก็ตามที่เข้ามาอ่าน ขอขอบคุณทุกท่านที่สละเวลาเข้ามาอ่านนะครับ ขอบคุณครับ