สวัสดีครับ เราขอแทนตัวเราว่า B นะคับปัจจุบันอายุ 20
ในตอนนี้เรากำลังศึกษาอยู่ระดับ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง อยู่ปี3 เราสูญเสียพ่อไปด้วยโรคร้ายตอน เราอายุ14 หลังจากนั้นเรามีเพียงแค่ แม่และพี่ชายของ พี่ชายของเราอายุห่างกับเราเกือบ10ปี หลังจากเราจบ ม.6 ไม่นาน มันจะช่วงหยุดยาวเกือบ3เดือนเลย ก่อนเข้ามหาวิทยาลัย ช่วงนั้นแม่เราป่วยหนักเป็นเนื้องอกต้องเข้าผ่าตัดเร่งด่วนมาก ซึ่งตอนแรกเราไม่ทราบว่าแม่ป่วยเป็นโรคอะไร ซึ่งจากผลตรวจชิ้นเนื้อทำให้เราทราบว่าแม่ป่วยเป็นมะเร็งลำไส้ระยะที่3 รายละเอียดในการรักษาเราไม่ขอพูดถึงตรงนั้น แต่หลังจากแม่เราทำเคมีบำบัดมาเกือบ1 ปี อาการของแม่เราก็แย่ลงเรื่อยๆ จนแม่เราเสียชีวิตไปเมื่อต้นปีนี้เอง ปกติเราเป็นคนที่ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีกับคนที่ไม่ค่อยรู้จัก ก่อนแม่เราเสีย เวลาเรามีเรื่องเครียดอะไรเราก็จะคุยกับแม่เราตลอด แต่ตอนนี้เรารู้สึกเหงา เรามักร้องไห้เวลาอยู่คนเดียว คิดถึงว่าเรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร เรามักคิดว่า เราอยากตายบ่อยๆ เพราะเรารู้สึกแย่ทุกครั้ง ที่ตัวเองต้องรู้สึกหว้าเหว่ ไม่มีพ่อแม่ เราเป็นเด็กกำพร้า ใช่ไหม? พี่ชายของเราออกแนวเกเรซึ่งตอนนี้อยู่ในสถานกักกันนักโทษ เราต้องใช้ชีวิตอยู่ภายนอกคนเดียว ถึงแม้ปัจจุบันจะมีน้าสาวคอยส่งเสียเรื่องค่าเล่าเรียน แต่ก็ไม่ได้ถามไถ่ถึงเรื่องความเป็นอยู่ ว่าเรามีความสุขไหม เหมือนเพียงให้เงินเพื่อให้ใช้ชีวิตด้วยตัวเองต่อไปได้ แค่บางเวลาเราอยากได้คนกอดเรา กอดที่อบอุ่น กอดให้เราหายเศร้า กอดที่เหมือนกอดของแม่ ทุกวันนี้ตอนอยู่คนเดียว เรามักจะร้องไห้ตลอด เราอดคิดไม่ได่ว่าเราป่วยเป็นโรคซึมเศร้าไหม ตอนนี้เรายังไม่รู้เลยว่า เราใช้ชีวิตอยู่เพื่ออะไร
"เราอยากระบาย อยากได้คำปลอบโยน มีคนเคยบอดว่าเราเก็บกด " เราแค่อยากได้ความรักจากครอบครัว แค่นั้นเอง
เหตุผลในการมีชีวิตอยู่
ในตอนนี้เรากำลังศึกษาอยู่ระดับ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง อยู่ปี3 เราสูญเสียพ่อไปด้วยโรคร้ายตอน เราอายุ14 หลังจากนั้นเรามีเพียงแค่ แม่และพี่ชายของ พี่ชายของเราอายุห่างกับเราเกือบ10ปี หลังจากเราจบ ม.6 ไม่นาน มันจะช่วงหยุดยาวเกือบ3เดือนเลย ก่อนเข้ามหาวิทยาลัย ช่วงนั้นแม่เราป่วยหนักเป็นเนื้องอกต้องเข้าผ่าตัดเร่งด่วนมาก ซึ่งตอนแรกเราไม่ทราบว่าแม่ป่วยเป็นโรคอะไร ซึ่งจากผลตรวจชิ้นเนื้อทำให้เราทราบว่าแม่ป่วยเป็นมะเร็งลำไส้ระยะที่3 รายละเอียดในการรักษาเราไม่ขอพูดถึงตรงนั้น แต่หลังจากแม่เราทำเคมีบำบัดมาเกือบ1 ปี อาการของแม่เราก็แย่ลงเรื่อยๆ จนแม่เราเสียชีวิตไปเมื่อต้นปีนี้เอง ปกติเราเป็นคนที่ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีกับคนที่ไม่ค่อยรู้จัก ก่อนแม่เราเสีย เวลาเรามีเรื่องเครียดอะไรเราก็จะคุยกับแม่เราตลอด แต่ตอนนี้เรารู้สึกเหงา เรามักร้องไห้เวลาอยู่คนเดียว คิดถึงว่าเรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร เรามักคิดว่า เราอยากตายบ่อยๆ เพราะเรารู้สึกแย่ทุกครั้ง ที่ตัวเองต้องรู้สึกหว้าเหว่ ไม่มีพ่อแม่ เราเป็นเด็กกำพร้า ใช่ไหม? พี่ชายของเราออกแนวเกเรซึ่งตอนนี้อยู่ในสถานกักกันนักโทษ เราต้องใช้ชีวิตอยู่ภายนอกคนเดียว ถึงแม้ปัจจุบันจะมีน้าสาวคอยส่งเสียเรื่องค่าเล่าเรียน แต่ก็ไม่ได้ถามไถ่ถึงเรื่องความเป็นอยู่ ว่าเรามีความสุขไหม เหมือนเพียงให้เงินเพื่อให้ใช้ชีวิตด้วยตัวเองต่อไปได้ แค่บางเวลาเราอยากได้คนกอดเรา กอดที่อบอุ่น กอดให้เราหายเศร้า กอดที่เหมือนกอดของแม่ ทุกวันนี้ตอนอยู่คนเดียว เรามักจะร้องไห้ตลอด เราอดคิดไม่ได่ว่าเราป่วยเป็นโรคซึมเศร้าไหม ตอนนี้เรายังไม่รู้เลยว่า เราใช้ชีวิตอยู่เพื่ออะไร
"เราอยากระบาย อยากได้คำปลอบโยน มีคนเคยบอดว่าเราเก็บกด " เราแค่อยากได้ความรักจากครอบครัว แค่นั้นเอง