คบกับผู้ชายคนนึงมาจะเกือบ2ปีละคะ เราเคยเลิกกันครั้งนึงเป็นเพราะเราเองที่ไม่ค่อยมีเวลา เค้าทำดีกับเราทุกอย่างตามใจทุกอย่างแต่เราจะชอบทะเลาะกันเรื่องเวลาของเราที่มันไม่ตรงกันจนสุดท้ายเราก็ตกลงเลิกกันเพราะมันเป็นทางออกที่ดีที่สุดประโยคที่เค้าบอกเราครั้งสุดท้ายคือ"อย่าไปเชื่อใจผุ้ชายคนไหนง่ายๆละ" แต่ระหว่างนั้นเราพยายามติดต่อเค้ามาตลอดแต่เค้าไม่ตอบแชท ไม่รับโทรศัพท์เราจนเราคิดว่าจะตัดใจแล้วละ เราก็เริ่มคุยกับคนอื่นแต่เราก็คุยได้แปปเดียวอาจจะเป็นเพราะเรายังลืมเค้าไม่ได้เลยไม่อยากคุยกับใคร วันหนึงเราทักแชทเค้าไปเรารอนานเป็นเดือนเค้าก็ตอบกลับมา เราก็บอกเค้าไปว่าที่ผ่านมาเราไม่เคยลืมเค้าเลย
เรา: ขอเจอได้ไหม เค้าก็ยอมให้เจอคะ
เค้า:ไม่มีหนุ่มมาจีบบ้างหรอ
เรา:มีแต่เพราะไม่ไว้ใจคนอื่นมั้งเลยไปไหนไม่ได้
อยู่กับพี่แล้วสบายใจกว่า
เค้ายิ้มและบอกว่าพี่ก็ยังเหมือนเดิมแหละ
จากวันนั้น เราก็อยู่ด้วยกันทำทุกอย่างเหมือนแต่ก่อนที่เราเป็นแฟนกัน
แต่เราจะไปหาเค้าอาทิตย์เว้นอาทิตย์เค้าก็เหมือนจะพยายามพูดอะไรกับเราสักอย่างแต่ไม่พูดสักที
พอเราถามก็บอกว่าเดียวมาหาค่อยคุยกันเนอะ
ในใจเราก็คิดว่ามันคงมีเรื่องไม่ดีอะไรรึเปล่าแต่ก็พยายามไม่คิดอะไร
ขณะที่เราอยู่กับเค้าทุกครั้งเราก็รู้สึกได้ว่ามันไม่เหมือนเดิม
เรารู้สึกเกรงใจเค้ามากขึ้นทั้งที่แต่ก่อนเราไม่เคยคิดอะไร
อยู่มาวันนึงเราบอกว่าจะไปหาเค้า
เค้า:ไม่ค่อยว่างถ้าว่างเดวบอกนะ
เราก็ไม่ได้คิดอะไรเค้าคงไม่ว่างจริงๆ อาทิตย์ต่อมาเราเลยบอกจะไปหาอีกครั้ง
เค้าก็บอกว่าไม่ว่างอีก เราก็ทำใจรอแล้วละว่าต้องมีอะไรแน่ๆ
จนวันนึงเราตัดสินใจไปเคาะประตูห้องเค้า เราก็รอสักพักคิดว่าคงออกไปข้างนอกรอแล้วรอเล่าเค้าก็ยังไม่มา
เราก็เลยกลับห้อง พอกลับถึงห้องเราก็เปิดอ่านแชท เค้าทักเรามาบอกว่า "มาทำไม "
หัวใจเรามันเหมือนโดนเหยียบ น้ำตาเราไหลออกมาพร้อมกับตั้งคำถามในใจว่าเกิดอะไรขึ้น
เรา:ทำไมไปเคาะประตูแล้วไม่เปิดอะ ไม่ได้ยินหรอ
เค้า:ได้ยิน แต่จะมาทำไมละ
เรา: ไปไม่ได้แล้วหรอ แล้วที่ผ่านมาคืออะไรอะ
เค้า: พี่ก็ไม่เคยบอกหนิว่าเราเป็นอะไรกัน
ประโยคนี้คือประโยคสุดท้ายที่เราคุยกัน เราเสียใจมากไม่คิดว่าคนที่เรารอมาตลอด
คนที่เราไว้ใจไม่ยอมคุยกับผู้ชายคนไหนจะทำเราเจ็บปวดได้ขนาดนี้.........
คนที่ไว้ใจร้ายสุดท้ายร้ายที่สุด
เรา: ขอเจอได้ไหม เค้าก็ยอมให้เจอคะ
เค้า:ไม่มีหนุ่มมาจีบบ้างหรอ
เรา:มีแต่เพราะไม่ไว้ใจคนอื่นมั้งเลยไปไหนไม่ได้
อยู่กับพี่แล้วสบายใจกว่า
เค้ายิ้มและบอกว่าพี่ก็ยังเหมือนเดิมแหละ
จากวันนั้น เราก็อยู่ด้วยกันทำทุกอย่างเหมือนแต่ก่อนที่เราเป็นแฟนกัน
แต่เราจะไปหาเค้าอาทิตย์เว้นอาทิตย์เค้าก็เหมือนจะพยายามพูดอะไรกับเราสักอย่างแต่ไม่พูดสักที
พอเราถามก็บอกว่าเดียวมาหาค่อยคุยกันเนอะ
ในใจเราก็คิดว่ามันคงมีเรื่องไม่ดีอะไรรึเปล่าแต่ก็พยายามไม่คิดอะไร
ขณะที่เราอยู่กับเค้าทุกครั้งเราก็รู้สึกได้ว่ามันไม่เหมือนเดิม
เรารู้สึกเกรงใจเค้ามากขึ้นทั้งที่แต่ก่อนเราไม่เคยคิดอะไร
อยู่มาวันนึงเราบอกว่าจะไปหาเค้า
เค้า:ไม่ค่อยว่างถ้าว่างเดวบอกนะ
เราก็ไม่ได้คิดอะไรเค้าคงไม่ว่างจริงๆ อาทิตย์ต่อมาเราเลยบอกจะไปหาอีกครั้ง
เค้าก็บอกว่าไม่ว่างอีก เราก็ทำใจรอแล้วละว่าต้องมีอะไรแน่ๆ
จนวันนึงเราตัดสินใจไปเคาะประตูห้องเค้า เราก็รอสักพักคิดว่าคงออกไปข้างนอกรอแล้วรอเล่าเค้าก็ยังไม่มา
เราก็เลยกลับห้อง พอกลับถึงห้องเราก็เปิดอ่านแชท เค้าทักเรามาบอกว่า "มาทำไม "
หัวใจเรามันเหมือนโดนเหยียบ น้ำตาเราไหลออกมาพร้อมกับตั้งคำถามในใจว่าเกิดอะไรขึ้น
เรา:ทำไมไปเคาะประตูแล้วไม่เปิดอะ ไม่ได้ยินหรอ
เค้า:ได้ยิน แต่จะมาทำไมละ
เรา: ไปไม่ได้แล้วหรอ แล้วที่ผ่านมาคืออะไรอะ
เค้า: พี่ก็ไม่เคยบอกหนิว่าเราเป็นอะไรกัน
ประโยคนี้คือประโยคสุดท้ายที่เราคุยกัน เราเสียใจมากไม่คิดว่าคนที่เรารอมาตลอด
คนที่เราไว้ใจไม่ยอมคุยกับผู้ชายคนไหนจะทำเราเจ็บปวดได้ขนาดนี้.........