สัมผัสรัก (Touch your love) ตอนที่1...ตกหลุมรัก

“ แก เอ๊ยยย !!! นี่ถ้าฉันเป็น พิมาลา นะ ฉันจะไม่ย๊อม ไม่ยอม ” (พิงค์)
“ จริงด้วยแก นี่ต้องดีถึงขั้นไหนถึงจะใจเย็นได้ แบบนาง อ่า…”  (เกลอ)
“ ฉันเนี๊ยะ นั่งดู ใจเริง ย้อนหลัง ดูแล้วอินมว๊ากกก แก จนงานที่ อ.พัค สั่ง ยังไม่เสร็จเลย อะ ” (ออย)
“ เออๆๆ จริงด้วยๆๆ…ฉันก็ยังไม่ทำเลยแก ฉันด้วยๆ ” เสียงเม้าท์ ของสามสาว พิงค์ เกลอ และ ออย
นักศึกษาชั้นปีที่4 คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ระหว่างรออาจารย์เข้าสอนในช่วงเช้า

เกร็กกก เอี๊ยดดดด !!!  เสียงเปิดประตูดังขึ้น ชายหนุ่ม รูปร่างหน้าตาดี  ตัวสูง ผิวขาว แต่งตัวดูดี ทันสมัย ดั่งชายในฝัน และนั่นคือ พัควิน อาจารย์พิเศษ วัย 34 ปี สอนวิชา การจัดการธุรกิจระหว่างประเทศ หรือที่ใครๆต่างพาเรียกกันว่า อ.พัค (พิฆาต) ฉายานี้ โดยนักศึกษาที่เคยเข้าเรียนวิชา ของเขานั่นเอง

“ ขวัญใจ ยัยน้ำใส มาแล้วอะแก ” ออย กระซิบเพื่อนๆในกลุ่ม พิงค์ และ เกลอ หันไปมองช้าๆ
“หวัดดีค่ะ…อาจารย์…แฮ่ๆ…” ทั้งสามคนทักทาย อ.พัค พร้อมยิ้มอ่อนๆ  
เขาพยักหน้าตอบรับ ด้วยใบหน้าอันเฉยเมย เหมือนทุกๆครั้ง
ทั้งสามคนหันมา กรอกตาบนใส่กัน ดูเหมือนว่า อ.พัค จะไม่ได้เป็นที่ชื่นชอบในหมู่นักศึกษาที่เข้าเรียนในวิชาของเขาเท่าไรนัก

…กรกนก มาค่ะ , กวินทัศน์..มาครับ , เกวลิน…มาค่า , เขมนิจ..มาค่ะ , อุทร มาคร๊าบบบ……..
อ.พัค จะเช็คชื่อโดยเรียกชื่อนักศึกษาทุกครั้งที่เข้าสอน และ หลังจากเรียกชื่อเสร็จแล้ว เขาจะล็อคประตูห้อง ใครมาไม่ทันระหว่างการเรียกชื่อนั้นหรือช้าไปแค่ 0.01 วินาที ก็เป็นอันว่า ขาดเรียนไป เมื่อครบ 3 ครั้ง ก็มีผลต่อเกรดในวิชาของเขา

ขณะที่ อ.พัค กำลังกดล็อคประตู…
ปึ้งๆปึ้ง!!! อ.พัค ผง่ะ !
“ เดี๋ยวๆค่ะ อาจารย์… เปิดประตูหน่อยนะคะ นะคะ พลีสสสสสส ” เสียงหอบๆที่กำลัง ขอร้อง อ้อนวอน ของ น้ำใส เธอพยายามโผล่หน้ามาทางช่องกระจกสี่เหลี่ยมเล็กๆพลางเคาะประตู แต่ก็ไม่เป็นผล อ.พัค ถอยห่างจากประตู หนึ่งก้าว มือซ้ายล้วงกระเป๋า เขาก้มหน้าดูนาฬิกาข้อมือ พร้อมยิ้มมุมปากก่อนจะหันหลังกลับไปเพื่อเริ่มทำการสอนตามเวลา ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็สัมผัสได้ถึง รังสีพิฆาตที่ไร้ซึ่งความปรานีของเขา ปล่อยให้น้ำใส มองผ่านช่องกระจกบนบานประตูนั้นด้วยสายตาที่ อ้อนวอนอย่างสุดซึ้ง แต่ด้วยความเนี้ยบ พิฆาต สมฉายาของเขา จึงทำให้น้ำใส ไม่ได้เข้าเรียน

น้ำใส หรือ ใส นักศึกษาชั้นปีที่ 4 ครอบครัวเธอมีฐานะปานกลาง แต่ ชีวิตกลับพลิกผัน หลังจากที่เธอสูญเสียพ่อผู้เป็นเสาหลักของครอบครัวไป ในช่วงปิดเทอมก่อนขึ้น ปี3 ทำให้เธอต้องทำงานพาร์ทไทม์ในร้านกาแฟ 24 ชั่วโมง ช่วงค่ำ ตั้งแต่นั้นมา เพื่อส่งตัวเองเรียนต่อ ถึงแม้เธอจะไม่เคยทำงานมาก่อน แต่เธอก็ขยันและตั้งใจ เธอเป็นคนที่มีนิสัยน่ารัก ร่าเริง และเธอยังเป็นที่รักของทุกๆคน

เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมง….

“ สิ่งที่เราต้องพิจารณา ก่อนขยายตลาดไปยังประเทศต่างๆ ”  ขณะที่กำลังสอน อ.พัค หันไปมอง น้ำใส ผ่านทางหน้าต่าง ก่อนจะหันกลับมาบรรยายต่อ “ คือ ความแตกต่างทางการตลาด ในแต่ละประเทศ…”

น้ำใส ยังคงนั่งรออยู่หน้าห้อง เผื่อว่าเขา จะเห็นใจ แต่ ก็กลับไม่ได้รับความสนใจจากเขาเลย จนหมดเวลาเรียน…

“ เอาละ สำหรับวันนี้พอแค่นี้ และอย่าลืมส่งงานผม ก่อนเที่ยง วันนี้ด้วย ”

เขาเปิดประตูออกมา และเดินผ่านหน้าเธอไป  น้ำใส รีบเดินตามไปทันที

“ อาจารย์คะ อาจารย์คะ ”  แต่ ยิ่งเรียก ยิ่งเดินตาม เขาก็ยิ่งเดินเร็วขึ้น จนขาสั้นๆของเธอ ก้าวตามเขาแทบจะไม่ทัน

ปึ๊ก! โอ๊ะ!  
น้ำใส ชนกับหลังของเขาเข้าอย่างจัง  จนเธอเสียหลัก ล้มลงไปนั่งกับพื้น
อ.พัค หยุดเดินและหันมาหาน้ำใส พลางเอามือกอดอก “ ว่าไง มีอะไร ” เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงเรียบๆ พร้อมกับใบหน้าที่ดูรำคาญเธอหน่อยๆ
“ โธ่ อาจารย์ จะหยุดเดินก็ไม่บอก เจ็บนะเนี๊ยะ ” น้ำใสพูดพลางเอามือจับที่หน้าผากตัวเอง
“ ถ้าคุณจะนั่งอยู่ตรงนี้ ผมจะไป ละ”
“ เดี๋ยวสิคะ อาจารย์ ” น้ำใสลุกขึ้นยืน  
“ นี่ อาจารย์จะไม่ถามเหตุผลหนูสักคำหรอคะ ว่าทำไมหนูถึงมาสาย ”
“ ผมไม่อยากรู้เรื่องของคุณ หรือ ปัญหาของคุณ จบนะ”  เขาเดินต่อทันที

น้ำใส ถอนหายใจ หนึ่ง เฮือกกก !!!  ก่อนจะตัดสินใจเดินตามขายาวๆของเขาไปอย่างเร็ว ด้วยก้าวสั้นๆของเธออีกครั้ง…

“ อาจารย์คะ อาจารย์จะไม่ฟังหนูไม่ได้ค่ะ เพราะหนูเข้าเรียนตรงเวลาทุกครั้ง และครั้งนี้มันก็จำเป็นจริงๆนะคะ คือ เมื่อเช้าแม่หนูเป็นลม ก็เลยต้องรีบพาไปโรงพยาบาล แต่หมอก็บอกว่าแม่หนูไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่พักผ่อนน้อย พอเสร็จเรื่องหนูก็รีบมาเข้าคลาสอาจารย์ แต่มันก็ช้าไปแค่ 1 นาที เองนะคะอาจารย์ …..เธอ รัวๆๆๆๆๆๆๆๆๆเหตุผล  ให้เขาฟังแบบไม่ยั้ง  

โอ๊ย!

น้ำใส สะดุดก้อนอิฐก้อนโต เพราะเธอรีบเดินจนไม่ทันระวัง เธอร้องเสียงดัง จน อ.พัคต้องหันกลับมามองแต่เขาเห็นว่าเธอยังยืนได้ เขาจึงหันกลับ โดยไม่ทีท่าว่าจะเป็นห่วงเธอเลยแม้แต่น้อย

น้ำใสกำลังจะก้าวตามเขาต่อ แต่ขาของเธอ ก็รู้สึก เจ็บๆชาๆ ผสมๆปนๆกันไป เธอก้าวขาไม่ออก เธอค่อยๆนั่งลงกับพื้น และละสายตาจาก อ.พัค ที่กำลังเดินจากเธอไป

“ ฉันแอบปลื้มไปได้ไงเนี๊ยะ ผู้ชายใจร้ายคนนี้ ไม่เห็นใจกันบ้างเลย เลือดเย็นสุดๆ ชิๆๆๆๆ บ่นๆๆๆๆๆ” เธอบ่นกับตัวเอง พลางนวดเท้าไปด้วย
“ ชอบนั่งบนพื้นเหรอ ? ”  น้ำใสค่อยๆ เงยหน้าขึ้นไป  “ แฮร่…มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ อาจารย์…พัค ”
“ นี่ คุณต้องจัดเต็มขนาดนี้เลยเหรอ เพื่อให้ผมเห็นใจคุณ อะ ? ” อ.พัค  พูดพลางเอามือท้าวสะเอว เขาแอบยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะรีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นปกติ
“ มา! ”  อ.พัค ส่งมือให้ น้ำใส
“ ไม่เป็นไรค่ะ หนูลุกเองได้ ”  
หมับ! อุ๊ย!

อ.พัค คว้า น้ำใส เอาไว้  “ นั่นไง จะล้มอีกล่ะ ” เขาพูดพลางพยุงเธอขึ้น น้ำใสเผลอสบตาเขาเข้า เพียงเสี้ยววินาทีก็กลับทำให้เธอหัวใจเต้นแรง ลืมความเจ็บปวดที่เท้า ที่เธอสะดุดอิฐมาเลยทันที เธอกำลังตกอยู่ในภวังค์สีชมพู ที่ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยในตอนนี้ นอกจากเสียงเต้นของหัวใจ
…ตึกๆ...ตึกๆ…ตึกๆ… จนหัวใจของเธอแทบจะกระเด็นออกมา อยู่แล้ว

ปี 3 เทอม 2 เป็นช่วงที่ อาจารย์ พัค เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ และเข้ามาเป็นอาจารย์พิเศษ ที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ ตอนนั้นเขาเป็นผู้ชาย ที่สาวๆใน
มหาลัยหมายปอง ด้วยความเพอร์เฟค ไปซะทุกอย่าง และ น้ำใส ก็เป็นหนึ่งในนั้นที่แอบปลื้มเขาด้วยเช่นกัน เธอยังไม่ได้เข้าเรียนวิชาของเขาในช่วงนั้น แต่เธอก็ได้ยินข่าวลืออยู่เสมอว่านักศึกษาที่ได้เข้าเรียนวิชาของเขา ก็ต่างเลิกชอบเขาไปหลายราย เพราะความ เนี้ยบ พิฆาต เป๊ะไปซะทุกเรื่อง ของเขานั่นเอง แต่น้ำใสก็ไม่เคยเชื่อข่าวลือพวกนั้น เธอยังคงชื่นชอบเขามาตลอดและเฝ้ารอว่า จะได้เข้าเรียนวิชาของเขา ในปีสุดท้ายนี้

ใส ใส น้ำใส… แก แก แก  

เสียงเรียกจาก พิงค์ เกลอ และ ออย  เดอะแก๊งของเธอ
“ห๊ะ ห๊ะ”   น้ำใสตื่นจากภวังค์สีชมพู นั้น  "หะ หาย ไปไหนแล้ว "
" อะไรแก ใครหาย ฉันก็เห็นแกยืนเหม่อ อยู่คนเดียวมาสักพักละ " พิงค์ตอบ
“ โอ๊ะ โอ๊ย แกๆ เจ็บๆ ”
“ ไหนๆ ไปๆ หาที่นั่งก่อนแก ”
เรื่องย่อ:https://pantip.com/topic/36971113