ตลอดเวลาที่คบกันมาผมเคยทำตัวไม่ดี แต่เค้าไม่ได้บอกให้ผมแก้ไขแบบจริงจัง เค้าพยายามเกบไว้คนเดียว จนวันนึงเค้าได้บอกลาผม ผมบอกขอโทษนะผมจะปรับปรุงตัวอยากได้อะไรแบบไหนบอกกันเลยผมยอมทำให้ทุกอย่าง แล้วผมปรับปรุงตัวอย่างดี พยายามทำทุกอย่างให้ดีทำให้เค้าเห็น เราได้กลับมาเดินต่อด้วยกัน ผมตั้งใจกับความรักครั้งนี้มากพยายามไม่ทำให้เค้าเสียใจ สร้างความสุขให้เค้ามากๆ เวลาทะเลาะกันใครจะถูกจะผิดผมเองที่เป็นคนขอโทษ อยากไปไหนผมพาไปหมด คอยดูแลไปส่งไปรอรถเป็นเพื่อน พยายามหาช่วงเวลาดีๆร่วมกันให้ได้มากที่สุด ผมคอยถามเค้าเสมอว่าผมดีมั้ยตอนนี้ แต่เค้าเลือกจะหยิบผมในอดีตมามอง ถามทำไมแต่ก่อนไม่เห็นทำดีแบบนี้ ผมก็บอกว่าเลิกมองผมคนนั้นเถอะผมเป็นคนใหม่แล้ว เค้าก็เริ่มอยู่กับผมแบบมีความสุขมากขึ้น เค้าเป็นคนชอบทะเล เค้าอยากไปทะเลมาก ผมเลยบอกเค้าว่าโอเครเราจะพาไปนะ แล้วเราก็ได้ไปเที่ยวด้วยกัน เค้าดูมีความสุขมากๆ ยิ้มตลอด เป็นความสุขที่สุดตั้งแต่คบกันมา ผมพาเค้าเที่ยวไปทั่วๆสร้างความทรงจำดีๆ ถ่ายรูปกันตลอดทาง เราเหมือนคู่รักที่รักกันมากๆ จนไม่มีสัญญาณเตือนอะไรเลย เมื่อกลับจากทะเล คืนนั้นผมกลับบ้าน เค้าทักแชทมาบอกผมว่าเลิกกันเถอะ เค้าไม่ได้รักผมแล้วไม่รู้สึกอะไรแล้ว เค้าบอกเค้าไม่ต้องการผมแล้ว มีก็เหมือนเป็นภาระของเค้า ต้องมาคิดมากเรื่องของผม เค้าบอกว่ามันสายเกินไปแล้วที่จะมาทำดีตอนนี้ (เหมือนเค้าพาผมไปมีความสุขสุดๆแล้วก็ถีบผมลงนรกในทันที) เหมือนเค้าเลือกมองแต่อะไรแย่ๆในตัวของผม ไม่สนว่าผมพยายามรักษาเค้าไว้มากขนาดไหน ว่าผมรักเค้าทำให้เค้ามีความสุขมามากขนาดไหนที่ผ่านมา เวลาผ่านอุปสรรคอะไรทะเลาะอะไรกันมามันทำให้ผมรักเค้ามากขึ้นเรื่อยๆจาก แต่เค้ารักผมน้อยลงเรื่อยๆ(ตอนแรกเค้ารักผมมากนะ) ตอนนี้ผมมีแต่คำถามในหัวว่าทำไม ทำไม ทำไม ทำไมเค้าถึงสนใจแค่ว่าผมแย่ โลกนี้ไม่มีใครเกิดมาดีทุกอย่าง ทำไมเค้าไม่สนว่าผมพยายามทำเพื่อเค้าปรับตัวเองให้ดีปรับตัวเข้ากับเค้า คำนึงที่เค้าพูดบ่อยมากคือ รุ้สึกว่าเราเข้ากันไม่ได้ ผมก้ถามเสมอทำไมเราไม่ปรับเข้ากันให้ได้ละ ใช้การเลิกแล้วไปเริ่มใหม่แล้วเมื่อไหร่จะเจอคนที่ใช่ คือผมยอมหมดแล้วเค้าจะยืนเฉยๆก้ได้ผมจะเป็นฝ่ายปรับตัวเข้าหาเค้าเองทุกอย่าง ผมรักเค้าหมดใจไม่เคยเผื่อไว้พัง เค้าไม่ชอบที่ผมทักไปหาใครผมเลิกหมดไม่เคยทักหาใครเลย อะไรที่ทำแล้วเค้าไม่สบายใจไม่ชอบผมไม่ทำเลย ตามใจเค้าทุกอย่างที่ผมทำได้ เค้าจะเคยหลอกโกหกผมแอบหนีเที่ยวกลางคืน ผมไม่เคยเลยที่จะคิดตัดเค้าออกจากชีวิต เค้าชวนทะเลาะบ่อยมากช่วงนึง ผมไม่เคยเลยที่จะคิดตัดเค้าไป ผมพยายามทำตัวเองให้ดีขึ้นเพื่อจะได้ไม่ต้องทะเลาะกันเรื่องเดิมๆตลอด แล้วทำไมวันนี้ แค่ผมงอแงใส่เค้ารำคาน ทำไมแค่ผมเคยทำตัวไม่ดีแล้วปรับปรุงแล้วเค้ายังไม่รักผมอีก ทำไมเค้าก้คิดตัดผมออกไปได้ง่ายๆ ทำไมเค้าไม่ทำทุกทางเพื่อรักษาผมไว้เหมือนที่ผมทำบ้าง ผมโคตรรักเค้าเลยรู้มั้ย วาดอนาคตไว้มากมาย เป็นห่วงคิดถึงตลอด ยอมทุกอย่างเพื่อรักษาไว้ ผมพยายามทำให้เค้ารักมากขึ้น ทำไมความรักที่เค้ามีให้ผมมันถึงหมดง่ายแบบนี้ ทำไมผมรักเค้ามากขึ้นแบบนี้ ไม่เคยคิดว่าเราจะต้องจากกันไวขนาดนี้ ผมอยากเป็นคนดูแลเค้าอยู่สร้างความสุขให้เค้า คอยปลอบเวลาเค้ามีปัญหา อยู่เป็นความสุขของกันและกัน แต่วันนี้ผมต้องเสียเค้าไปโดยที่ผมยังรักเค้าอยู่แบบหมดใจ ตอนนี้ผมก็นั่งร้องไห้ไปพิมไป ฟังเพลงเศร้าขังตัวเองในห้องโง่ๆเหมือนคนอกหักทั่วๆไป มองเห็นอะไรที่เกี่ยวกับเค้าผมก็ร้องไห้เป็นหมาแล้วนั่งคิดถึงแต่หน้าเค้า ฝันว่าเรากลับมาดีกันได้นอนกอดกัน ตื่นมาร้องไห้เพราะเจอกับความจริงที่ไม่มีเค้าแล้ว ผมเคยบอกเค้าถ้าคิดถึงผมก็กลับมานะผมรอแล้วรักเค้าคิดถึงเค้าเสมอ

ตอนนี้ผมก็คงนั่งร้องไห้รอ แล้วหวังว่าวันนึงเค้าจะอยากมีผมไปยืนตรงนั้นอีกครั้ง หวังว่าเค้าจะคิดถึงผมบ้าง นั่งมองรูปเค้าที่ยิ้มมีความสุขตอนไปทะเลแล้วนั่งคิดว่านี่ไม่รักกันแล้วจริงเหรอ

อย่ามองคนที่ข้อเสียเค้าเลยถ้าคุณรักเค้า มองว่าเค้าทำอะไรดีๆให้คุณบ้าง อยู่ด้วยมีความสุขมั้ย เค้าพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อคุณมั้ย ถ้าเค้าพยายามรักษาคุณไว้แปลว่าเค้ารักคุณมากๆ
ใครที่มีคนที่ตัวเองรักอยู่ก็รักษาให้ดีนะ บางทีความรุ้สึกที่เสียไปแล้วมันก็ไม่อาจกลับมา อย่ามาแก้ตัวในเวลาที่สายไปเหมือนผม คุณอาจไม่มีโอกาส
ผมอิจฉาพวกคุณมากที่มีคนให้กอดให้เดินจับมือ พาไปเที่ยวไปกินข้าวด้วยกัน
ถ้าคุณเจอคนที่เค้ายอมทุกอย่างเพื่อรักษาคุณไว้ แล้วคุณยอมทุกอย่างเพื่อรักษาเค้าไว้ คุณโชคดีแล้วครับ

นี่กระทู้แรกของผมนะผิดพลาดยังไงเขียนน่าเบื่อก็ขอโทษด้วยครับแค่อยากระบาย