จากข้อพระธรรมนี้อยู่ในบทไหนตอนไหนครับ หรือไม่มี
เมื่อพระพุทธเจ้าเดินเที่ยวสัญจรเป็นตัวเป็นตนอยู่ในโลกนี้ มีพรามณห์เฒ่ผู้หนึ่งนุ่งห่มขาวเข้ามาทูลถามพระพุทธเจ้าว่า มนุษย์และพรามณห์ทั้งหลายจะจําศีลกินทานไปอย่างไร จึงจะรอดพ้นจากบาปได้
พระพุทธเจ้าตรัสว่ามาดแม้นว่าท่านทั้งหลายถึงจะทอดกฐิน ถือศีล 5 ศีล 8 ศีล 10 ศีล 227 เก้าล้านเก้าพันโกฏิ ยกมือขึ้นไหว้บูชา ถวายตัวเผาเป็นเครื่องบูชา หรือภาวนาวันละ 5 ครั้ง ก็ไม่อาจจะรอดพ้นได้ ทําอย่างนี้ทุกวันก็จะได้บุญกุศลเพียงเท่าเส้นผมเด็กอ่อนที่อยู่ในท้องแม่ม าเป็นเวลาถึง 8 อสงไขยก็จะเข้าประตูเมืองสวรรค์ก็ยังไม่ได้เลย
พรามณห์เฒ่าผู้นั้นจึงทูลถามต่อไปว่าถ้าอย่างนั้นเขาทั้งหลายจะทําอย่างไรจึงจะพ้นและรอดได้ พระพุทธเจ้าจึงตรัสกับพรามณห์เฒ่านั้นว่า บาปกรรมของมนุษย์นั้นมากนักหนา หนักกว่าฟ้าหนากว่าแผ่นดินสูงกว่าหินสีมาฝังสีเหลี่ยม หนึ่งศอกทุกด้าน ปีไหนเทวดาเอาผ้ามาปัด 1 ทีจนหินนั้นหมด (หาย)ไปเมื่อไรบาปของมนุษย์จะหมดเมื่อนั้น พระพุทธเจ้าทรงเทศนาต่อไปอีกว่า ตัวเราเองได้สละราชสมบัติ ตัดสละกิเลสมาทรงเพศเป็นชี ถือว่าตนดีไม่น้อยได้ 8 อสงไขยปีปลาย แถมอีกแสนมหากัปป์นับได้ ตัดสละ 10 ชาติ ก็ไม่อาจจะรอดพ้นสักคราวนะท่านทั้งหลายเอ๋ย
พรามณห์เฒ่าผู้นั้นก็ทูลถามต่อไปอีกว่า ดังนั้นจะให้ข้าทั้งหลายทําอย่างไร พระพุทธเจ้าตรัสบอกว่าให้ท่านทั้งหลายทําทาน แสวงหาพระอีกองค์หนึ่งที่จะมาโปรดโลกช่วยท่านทั้งหลายภายหน้า พระองค์นั้นชื่อว่า พระศรีอาริยเมตตรัย แล้วพรามณห์เฒ่าผู้นั้นทูลถามว่าพระศรีอาริยเมตตรัยที่จะมาโปรดโลกภายหน้านั่นมีบุคลิกลักษณะอย่างไร พระองค์ท่านพระพุทธเจ้าตรัสว่า (ตอนนี้อ่านให้ดี) พระศรีอาริยเมตตรัยที่จะมาโปรดโลกภายหน้านั้น ที่อุ้งมือ อุ้งเท้า เป็นกงจักรมนกลม ที่สีข้างมีรอยถูกแทงเป็นแผล หน้าผากเต็มไปด้วยตําหนิ พระองค์นั่นแหละจะเป็นสําเภาทองลําใหญ่จะพาท่านทั้งหลายได้ข้ามวัฏสงสารไปจนถึงสวรรค์นิพพาน (แผ่นดินสวรรค์?) อย่าประสงค์หาทางเก่า ไม่พ้นแน่ ให้ท่านเลิกทางเก่าเสีย แล้วจะมีดวงวิญญาณดวงใหม่ดวงหนึ่ง เท่าแสงหิ่งห้อยลงมาจากชั้นฟ้าเบื้องบนลงมาสถิตย์อยู่ในจิตใจของท่านทั้งหลาย แล้วท่านทั้งหลายจะมีชัยชนะต่อศัตรูทั้ง 4 ทิศ 8 ทิศ ใคร (ผีมารซาตานหรือวิญญาณชั่ว?) จะปองร้ายท่านไม่ได้ ถ้าท่านตายแล้วจะไม่ได้กลับเข้ามาอยู่ในโลกนี้อีกต่อไป (คือแผ่นดินสวรรค์?)
อยู่ในพระไตรปิฏกบทไหนข้อไหนครับ.
อยากถามท่านที่เก่งพระไตรปิฎกหน่อยครับ
เมื่อพระพุทธเจ้าเดินเที่ยวสัญจรเป็นตัวเป็นตนอยู่ในโลกนี้ มีพรามณห์เฒ่ผู้หนึ่งนุ่งห่มขาวเข้ามาทูลถามพระพุทธเจ้าว่า มนุษย์และพรามณห์ทั้งหลายจะจําศีลกินทานไปอย่างไร จึงจะรอดพ้นจากบาปได้
พระพุทธเจ้าตรัสว่ามาดแม้นว่าท่านทั้งหลายถึงจะทอดกฐิน ถือศีล 5 ศีล 8 ศีล 10 ศีล 227 เก้าล้านเก้าพันโกฏิ ยกมือขึ้นไหว้บูชา ถวายตัวเผาเป็นเครื่องบูชา หรือภาวนาวันละ 5 ครั้ง ก็ไม่อาจจะรอดพ้นได้ ทําอย่างนี้ทุกวันก็จะได้บุญกุศลเพียงเท่าเส้นผมเด็กอ่อนที่อยู่ในท้องแม่ม าเป็นเวลาถึง 8 อสงไขยก็จะเข้าประตูเมืองสวรรค์ก็ยังไม่ได้เลย
พรามณห์เฒ่าผู้นั้นจึงทูลถามต่อไปว่าถ้าอย่างนั้นเขาทั้งหลายจะทําอย่างไรจึงจะพ้นและรอดได้ พระพุทธเจ้าจึงตรัสกับพรามณห์เฒ่านั้นว่า บาปกรรมของมนุษย์นั้นมากนักหนา หนักกว่าฟ้าหนากว่าแผ่นดินสูงกว่าหินสีมาฝังสีเหลี่ยม หนึ่งศอกทุกด้าน ปีไหนเทวดาเอาผ้ามาปัด 1 ทีจนหินนั้นหมด (หาย)ไปเมื่อไรบาปของมนุษย์จะหมดเมื่อนั้น พระพุทธเจ้าทรงเทศนาต่อไปอีกว่า ตัวเราเองได้สละราชสมบัติ ตัดสละกิเลสมาทรงเพศเป็นชี ถือว่าตนดีไม่น้อยได้ 8 อสงไขยปีปลาย แถมอีกแสนมหากัปป์นับได้ ตัดสละ 10 ชาติ ก็ไม่อาจจะรอดพ้นสักคราวนะท่านทั้งหลายเอ๋ย
พรามณห์เฒ่าผู้นั้นก็ทูลถามต่อไปอีกว่า ดังนั้นจะให้ข้าทั้งหลายทําอย่างไร พระพุทธเจ้าตรัสบอกว่าให้ท่านทั้งหลายทําทาน แสวงหาพระอีกองค์หนึ่งที่จะมาโปรดโลกช่วยท่านทั้งหลายภายหน้า พระองค์นั้นชื่อว่า พระศรีอาริยเมตตรัย แล้วพรามณห์เฒ่าผู้นั้นทูลถามว่าพระศรีอาริยเมตตรัยที่จะมาโปรดโลกภายหน้านั่นมีบุคลิกลักษณะอย่างไร พระองค์ท่านพระพุทธเจ้าตรัสว่า (ตอนนี้อ่านให้ดี) พระศรีอาริยเมตตรัยที่จะมาโปรดโลกภายหน้านั้น ที่อุ้งมือ อุ้งเท้า เป็นกงจักรมนกลม ที่สีข้างมีรอยถูกแทงเป็นแผล หน้าผากเต็มไปด้วยตําหนิ พระองค์นั่นแหละจะเป็นสําเภาทองลําใหญ่จะพาท่านทั้งหลายได้ข้ามวัฏสงสารไปจนถึงสวรรค์นิพพาน (แผ่นดินสวรรค์?) อย่าประสงค์หาทางเก่า ไม่พ้นแน่ ให้ท่านเลิกทางเก่าเสีย แล้วจะมีดวงวิญญาณดวงใหม่ดวงหนึ่ง เท่าแสงหิ่งห้อยลงมาจากชั้นฟ้าเบื้องบนลงมาสถิตย์อยู่ในจิตใจของท่านทั้งหลาย แล้วท่านทั้งหลายจะมีชัยชนะต่อศัตรูทั้ง 4 ทิศ 8 ทิศ ใคร (ผีมารซาตานหรือวิญญาณชั่ว?) จะปองร้ายท่านไม่ได้ ถ้าท่านตายแล้วจะไม่ได้กลับเข้ามาอยู่ในโลกนี้อีกต่อไป (คือแผ่นดินสวรรค์?)
อยู่ในพระไตรปิฏกบทไหนข้อไหนครับ.