.

.
Pamir-Roof of the World
.
.
“ ผมนั่งสงบนิ่งอย่างยาวนาน
บนยอดเขาที่สูงตระหง่าน จ้องมองภาพทิวทัศน์
แสนมหัศจรรย์ ด้านล่างของยอดเขา
มีทะเลสาบสีน้ำเงินขนาดใหญ่
พื้นที่ราวหนึ่งตารางไมล์หรือมากกว่า
ด้านข้างคือที่ราบที่รู้จักกันดีในชื่อ
Maidan Abdullah Khan
ชุมชนชาวบ้าน Shimshal มีข้อสังเกต
คือ การอยู่อย่างโดดเดี่ยว
และไร้การติดต่อกับโลกภายนอก
รวมทั้งการเดินทางเข้ามาถึง
จากคนในชาติของตนเอง
ก็ยังยากนักที่จะเข้าถึงได้โดยง่าย ”
Eric Shipton - Explorer//
Blank on the map — 1938
.
.

.
เส้นทางที่ตัดเลียบไปตามหน้าผา
คือทางเชื่อมต่อระหว่างหมู่บ้าน
Shimshal กับที่ราบสูง Pamir
.
.
ดินแดนแห่งหุบเขาที่อยู่บนพื้นที่สูง
มากกว่า 4,500 เมตร จากระดับน้ำทะเล
ดินแดนที่เยาวชนเริ่มย้ายออกจากถิ่นเกิด
เพื่อไปหาโอกาศชีวิตที่ดีกว่า
หุบเขา Shimshal ในปากีสถาน
ตั้งอยู่ในทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์
Karakorum
ในภาคเหนือของปากีสถาน
ชาวบ้านในเขตทุรกันดาร
ของหุบเขา Shimshal
ต้องปรับตัวในการใช้ชีวิตในแต่ละปี
ตามวงจรชีวิตของภูเขา
ทำให้ชาวบ้านต้องย้ายถิ่นฐาน
การเลี้ยงสัตว์ไปในแต่ละช่วงฤดูกาล
การย้ายถิ่นฐานตามฤดูกาล
ของผู้คนกับสัตว์เลี้ยงของพวกเขา
มีผู้หญิงเป็นผู้นำ/คนนำทาง
กลุ่มชาติพันธุ์
Wakhi
ที่อาศัยอยู่ ณ ที่นี่ มีความภาคภูมิใจ
ในประเพณีที่เป็นเอกลักษณ์
กับการที่ผู้หญิงเป็นผู้นำ/คนนำทาง
ในฤดูใบไม้ผลิ
จะมีผู้หญิงจำนวนเพียงไม่กี่คน
และผู้ชายราว 2-3 คนที่ยังอยู่ในหมู่บ้าน
บนพื้นที่ดินที่มีความสูง
ในระดับ 4,600 เมตรจากระดับน้ำทะเล
พวกเขาใช้เวลาราว 5 เดือน
ในสภาวะที่โดดเดี่ยวและเงียบเหงา
ที่มีเพียงแต่ความสะดวกสบายขั้นพื้นฐาน
และต้องเดินถึง 3 วันไปยังหมู่บ้านที่ใกล้ที่สุด
มีชาวบ้านอาศัย 1,750 คนที่หุบเขา Shimshal
ในปี 2003 หมู่บ้านถูกเชื่อมต่อกับโลกภายนอกโดยทางหลวง
Karakorum Highway
หลังจากใช้เวลาถึง 18 ปีในการก่อสร้าง
ถนนสายนี้ได้อำนวยความสะดวก
ในการเข้าถึงเมืองใหญ่ได้ดีขึ้น
ส่งผลต่อการศึกษาและการจ้างงาน
ที่มีค่าแรงงานสูงขึ้นสำหรับผู้คน
ในหุบเขาที่ทุรกันดารแห่งนี้
เยาวชนทั้งหญิงและชายชาว Wakhi
ต่างต้องการที่จะมีการศึกษาที่ดีกว่า
จึงต่างเดินทางเข้าเมือง
เพื่อเริ่มต้นการศึกษา
เพื่อที่จะมีโอกาสการจ้างงานที่ดีกว่าเดิม
เพราะเงื่อนไขดังกล่าวนี้
จึงทำให้วิถีชีวิตคนเลี้ยงปศุสัตว์
ที่นำโดยผู้หญิงเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
ที่การสืบทอดภูมิปัญญาของบรรพบุรุษ
ใกล้จะจางหายไปแล้ว
คนเลี้ยงแกะของ Parmir ยังรำลึกถึง
การใช้ชีวิตเมื่อหลายปีก่อน
ถึงประเพณีที่ทุกข์ยากแต่งดงาม
.
1.
.
ใต้ทิวภูเขาสูง 6,000 เมตร
บนที่ราบสูง Pamir ทุ่งหญ้า
และทะเลสาบที่มีความสูงเป็นพิเศษ
คือ จุดพิกัดพื้นที่หุบเขา Shimshal
.
2.
.
ชาวบ้านเดินทางสวนทาง
กับคนเลี้ยงแกะและลา
ที่เพิ่งกลับจากการจัดหาอาหาร
และของจำเป็นอื่น ๆ สำหรับ
การใช้ชีวิตในฤดูร้อน
บนเส้นทางที่ตัดเข้าสู่หน้าผา
ที่เชื่อมต่อหุบเขา Shimshal
บนพื้นที่ราบสูง Pamir
.
3.
.
.
ภายใต้สภาพอากาศที่รุนแรง
และไม่เอื้ออำนวย ขึ้นอยู่กับแสงแดด
สายลมและหิมะ คนเลี้ยงสัตว์ต้องดูแล
ปศุสัตว์กว่า 1,000 ตัว ที่มีทั้ง วัว แกะ แพะ
และ
จามรี Yak
.
4.
.
.
คนเลี้ยงแกะและวัวนม
ผ่านวันคืนที่น่าเบื่อหน่ายด้วยการรีดนม
และทำเนยแข็งแบบดั้งเดิม
.
5.
.
.
ชาวบ้านต่างควบขี่จามรี Yaks
กลับบ้านพักในช่วงฤดูร้อน เพื่อร่วมงาน Woolio
เทศกาลประจำปีตามประเพณี
เป็นงานเฉลิมฉลองเทศกาลจามรี
Yaks เป็นสัญลักษณ์สัตว์ที่ราบสูง Pamir
เป็นหนึ่งในงานบันเทิงเพียงไม่กี่งาน
สำหรับชาวบ้านในแต่ละปี
.
6.
.
.
ระหว่างเทศกาล Woolio
อาหารท้องถิ่น Chamurk
ทำขึ้นจากเศษขนมปังผสมกับเนยของจามรี
มีการเติมเกลือสินเธาว์เข้าไปในชานม
ที่เพิ่มความอุ่น แต่ไม่นานมานี้น้ำตาลทรายขาว
มีแนวโน้มที่จะเข้ามาแทนที่เกลือสินเธาว์
.
7.
.
.
ชาวท้องถิ่นต่างมาร่วมงานเทศกาล Woolio แม้ว่าสภาพอากาศจะดูเหมือนไม่เป็นใจ
แต่ก็ไม่อาจหยุดยั้งผู้ชายและผู้หญิง
จากการร้องรำทำเพลงได้
.
8.
.
.
จามรี แกะ และแพะหลายพันตัว
กำลังกินหญ้าในทุ่งหญ้า Shimshal Pamir
ที่อยู่บนที่สูงกว่า 4,500 เมตร
.
9.
.
.
ในฤดูร้อนปี 2016 มีกระท่อมคนเลี้ยงแกะ
เพียง 17 หลังจากเดิมที่เคยมีอยู่ถึง 40 หลัง
มีผู้คนค่อย ๆ ย้ายออกไปจากหมู่บ้าน
อย่างค่อยเป็นค่อยไป เพื่อไปทำมาหากินในเมือง
เพราะต้องการศึกษาต่อ อายุเฉลี่ยของ
คนเลี้ยงแกะ คนเข้ามาอยู่อาศัยน้อยลง
และเด็กที่เกิดใหม่ลดลง
เป็นการเริ่มต้นของการสิ้นสุด
วิถีชีวิตเร่ร่อนเลี้ยงปศุสัตว์
ที่ผู้หญิงเป็นผู้นำ/คนนำทาง
ที่ดูเหมือนจะหลีกเลี่ยงไม่ได้แล้ว
.
10.
.
.
Pok Doman ด้านซ้าย กับ
Nar Begum ด้านขวา
คือ ผู้เลี้ยงแกะที่อาวุโสมากที่สุดในภูมิภาคนี้
" เพื่อนของฉันบางคนมีสุขภาพไม่ดี
จึงมาไม่ได้ บางคนก็ตายไปแล้ว
สำหรับฉัน พระอัลเลาะห์ทรงเมตตา "
Nar Begum กล่าว
.
11.
.
.
จากสภาพภูมิอากาศ
แกะและแพะจะถูกรีดนมในคอกเดียวกันทุกวัน
คนเลี้ยงแกะจะต้องทำงานได้อย่างรวดเร็ว
ก่อนที่ดวงตะวันจะตกดินและความหนาวเย็น
ที่รุนแรงจะมาเยือน
มีเพียงด้ายสีกับแผ่นป้ายขนาดเล็ก
ที่เจาะผ่านใบหูแพะกับแกะ
ช่วยแยกความแตกต่างของพวกมัน
.
12.
.
.
Inayat Bakht วัย 21 ปีนั่งอยู่บนหลังคากระท่อม
กำลังวางแผ่นนมที่ต้มแล้ว จับตัวกัน
เป็นก้อนหนาที่จะกลายเป็นเนยแข็ง
.
13.
.
.
ดวงตะวันอบเนยแห้ง Qurut
เป็นวิธีการท้องถิ่นที่จะนำน้ำนมที่อุดมสมบูรณ์
ไปใช้ประโยชน์ได้ เป็นแหล่งรายได้เสริม
เพิ่มเติมจากการขายปศุสัตว์
Qurut สด-ซ้าย และ Qurut แห้ง-ขวา
.
14.
.
.
วัยรุ่นเล่นคริกเก็ตบนพื้นชั่วคราว
ที่ความสูง 4,500 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล
ระหว่างเทศกาล Woolio
คนรุ่นเยาว์วัยกว่ามีแนวโน้มที่จะชอบ
ความสะดวกสบายในห้องเรียน
การรับรู้ทางสังคมในเรื่องต่าง ๆ
และชีวิตในที่ทำงานในอนาคต
แต่เรื่องที่สำคัญที่สุด คือ การศึกษา
ที่พวกเขาปรารถนาที่จะนำการเปลี่ยนแปลง
ในเชิงบวกต่อชุมชนของตน
.
15.
.
.
คนเลี้ยงแกะวัย 20-65 ปีและผู้ชายอีก 3 คน
มารวมตัวกันที่ Jamaat Khanna
สถานที่นัดหมาย/สวดมนตร์ร่วมกันของชุมชน และต่างไม่มั่นใจว่า จะได้กลับมาอีกหรือไม่
Inayat Bakht วัย 21 ปี กล่าวอย่างครุ่นคิดว่า
“ ถ้าฉันแต่งงานแล้ว
ฉันไม่มั่นใจว่าจะได้กลับมาที่นี่อีก ในตอนนี้
ผู้ชายหลายคนต่างอยู่ข้างนอกหุบเขากันแล้ว "
.
16.
.
.
" พวกเขาปลูกข้าวบาร์เล่ ข้าวสาลี
และถั่วชนิดต่าง ๆ และทำแป้งจากพวกนั้น
พร้อมกับเนย เนยแข็ง นมข้น ซึ่งเป็นอาหารหลัก
ไม่มีชา น้ำตาล ยาสูบ และไม่ปลูกผักหลายชนิด
ถักทอสิ่งที่จำเป็นเพื่อทำเสื้อผ้าของตนเองเท่านั้น
พวกเด็กต้องทำงานจนกว่าจะมืดค่ำ
ในการดูแลและตรวจตราเสียงร้องของแกะ
คอกขนาดใหญ่เต็มไปด้วยแกะและแพะที่ท่วมท้น
เราได้มองดูพวกเด็ก ๆ ที่มีทักษะที่เชี่ยวชาญ
เป็นพิเศษมากในการไล่ต้อนฝูงสัตว์จำนวนมาก"
Eric Shipton — Explorer
Blank on the map — 1938
.
17.

.
ชนเผ่า Wakhi มีไม่น่าจะเกิน 100,000 คน
ในตอนนี้ ที่อาศัยอยู่แถว Wakhan Corridor
ภาคอีสาน Afghanistan เขต Chitral
กับ Gojal District ภาคเหนือของ Pakistan
หุบเขา Wakhan อยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้
ของ Tajikistan กับ ซินเกียง
ทางตะวันตกเฉียงเหนือของจีน
.
18.
.
.
Eric Shipton คือ นักสำรวจจอมลุย
ที่สมบุกสมบันได้เยี่ยมเยือนภูเขาต่าง ๆ ทั่วโลก
และเชี่ยวชาญพิเศษในแถบเทือกเขาหิมาลัย
กับเอเซียกลาง
ในปี 1938 ได้เริ่มจดบันทึกการเดินทาง
และความทรงจำที่เทือกเขา Karakorum
จุดว่างในแผนที่ ซึ่งพื้นที่ดังกล่าว
ยังไม่เคยมีการสำรวจมาก่อน
ข้อมูลเพิ่มเติม
https://goo.gl/9XVs8s
.
.
ที่มา
https://goo.gl/Ab9kMC
.
.
เรียบเรียง/ที่มา
https://goo.gl/6BFavU
https://goo.gl/aY9GXm
.
.
.
.
เรื่องเล่าไร้สาระ
การเติมเกลือในชาของทางทิเบต
ก็มีในแวดวงพระลามะ
ถือว่าเป็นการให้เกียรติกับแขกผู้มาเยือน
Kelp Tea ชาญี่ปุ่นกับเกาหลี
ก็มีส่วนผสมของเกลือ
.
.

.
.
จำได้ว่าเคยกินชาจากเมืองจีน
ใบสีดำมีเกลือผสมใช้ชงหรือเคี้ยวกิน
แต่เป็นรสชาติที่ไม่ชื่นชอบเท่าใดนัก
ร้านกาแฟโบราณแถวบ้านบางร้าน
มักจะเติมเกลือลงในกาแฟด้วย
นัยว่าทำให้รสกลมกล่อม
ในสมัยก่อนเกลือเป็นสินค้าที่แพงมาก
ในเขตพื้นที่กันดาร ถึงกับมีการแย่งบ่อเกลือกัน
หรือผูกขาดสัมปทานเกลือ
เมืองไทยมีบ่อเกลือที่อำเภอบ่อเกลือ จังหวัดน่าน
แถวโคราชบางพันที่ ก็มีชาวบ้านต้นเกลือ
กันแบบโบราณในบางแห่ง
รวมทั้งการเป้(แบก)เกลือขึ้นตามป่าเขา
ที่ห่างไกลในไทยยุคที่มีสงครามเย็น
พวกสหายเก่าเคยเล่าให้ฟังว่า
หลายคนพยายามหลีกเลี่ยงการเป้เกลือ
แบบถ้าให้เลือกเป้ข้าว 2 กิโลกรัม
แลกกับเป้เกลือ 1 กิโลกรัม
สหายบางคนจะเลือกเป้ข้าวมากกว่า
เพราะพอยิ่งเดินข้าวยิ่งกระจายไป
สอดรับกับน้ำหนักที่พอเป้ได้
แต่เกลือยิ่งเดินยิ่งกระจุก
ลงด้านล่างไม่กระจายตัวแบบเป้ข้าว
เมืองไทยยุคก่อนกินหวานน้อยมาก
เพราะของหวานมีราคาแพงในอดีต
เพราะต้องทำจากจั่นต้นตาล จั่นต้นมะพร้าว
ที่มีผลผลิตตามช่วงฤดูกาลไม่มากนัก
ต่อมามีการผลิตน้ำตาลจากอ้อยแพร่หลาย
และสามารถผลิตได้จำนวนมาก
ทั้งขายในราคาที่ต่ำกว่าน้ำตาลดั้งเดิม
การขยายตลาดจึงต้องทำกัน
อย่างแพร่หลายมากขึ้น
เพื่อหารายได้เข้าโรงงาน
รวมทั้งการนำเข้าวัฒนธรรม
เครื่องดื่มต่างชาติที่มีรสหวาน
ทำให้ชาวบ้านนิยมดื่ม
เครื่องดื่มที่มีรสหวานกันมากขึ้น
คนเลี้ยงแกะรุ่นสุดท้ายของ Pamir ดินแดนหลังคาโลก
Pamir-Roof of the World
.
“ ผมนั่งสงบนิ่งอย่างยาวนาน
บนยอดเขาที่สูงตระหง่าน จ้องมองภาพทิวทัศน์
แสนมหัศจรรย์ ด้านล่างของยอดเขา
มีทะเลสาบสีน้ำเงินขนาดใหญ่
พื้นที่ราวหนึ่งตารางไมล์หรือมากกว่า
ด้านข้างคือที่ราบที่รู้จักกันดีในชื่อ
Maidan Abdullah Khan
ชุมชนชาวบ้าน Shimshal มีข้อสังเกต
คือ การอยู่อย่างโดดเดี่ยว
และไร้การติดต่อกับโลกภายนอก
รวมทั้งการเดินทางเข้ามาถึง
จากคนในชาติของตนเอง
ก็ยังยากนักที่จะเข้าถึงได้โดยง่าย ”
Eric Shipton - Explorer//
Blank on the map — 1938
.
เส้นทางที่ตัดเลียบไปตามหน้าผา
คือทางเชื่อมต่อระหว่างหมู่บ้าน
Shimshal กับที่ราบสูง Pamir
.
ดินแดนแห่งหุบเขาที่อยู่บนพื้นที่สูง
มากกว่า 4,500 เมตร จากระดับน้ำทะเล
ดินแดนที่เยาวชนเริ่มย้ายออกจากถิ่นเกิด
เพื่อไปหาโอกาศชีวิตที่ดีกว่า
หุบเขา Shimshal ในปากีสถาน
ตั้งอยู่ในทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์ Karakorum
ในภาคเหนือของปากีสถาน
ชาวบ้านในเขตทุรกันดาร
ของหุบเขา Shimshal
ต้องปรับตัวในการใช้ชีวิตในแต่ละปี
ตามวงจรชีวิตของภูเขา
ทำให้ชาวบ้านต้องย้ายถิ่นฐาน
การเลี้ยงสัตว์ไปในแต่ละช่วงฤดูกาล
การย้ายถิ่นฐานตามฤดูกาล
ของผู้คนกับสัตว์เลี้ยงของพวกเขา
มีผู้หญิงเป็นผู้นำ/คนนำทาง
กลุ่มชาติพันธุ์ Wakhi
ที่อาศัยอยู่ ณ ที่นี่ มีความภาคภูมิใจ
ในประเพณีที่เป็นเอกลักษณ์
กับการที่ผู้หญิงเป็นผู้นำ/คนนำทาง
ในฤดูใบไม้ผลิ
จะมีผู้หญิงจำนวนเพียงไม่กี่คน
และผู้ชายราว 2-3 คนที่ยังอยู่ในหมู่บ้าน
บนพื้นที่ดินที่มีความสูง
ในระดับ 4,600 เมตรจากระดับน้ำทะเล
พวกเขาใช้เวลาราว 5 เดือน
ในสภาวะที่โดดเดี่ยวและเงียบเหงา
ที่มีเพียงแต่ความสะดวกสบายขั้นพื้นฐาน
และต้องเดินถึง 3 วันไปยังหมู่บ้านที่ใกล้ที่สุด
มีชาวบ้านอาศัย 1,750 คนที่หุบเขา Shimshal
ในปี 2003 หมู่บ้านถูกเชื่อมต่อกับโลกภายนอกโดยทางหลวง Karakorum Highway
หลังจากใช้เวลาถึง 18 ปีในการก่อสร้าง
ถนนสายนี้ได้อำนวยความสะดวก
ในการเข้าถึงเมืองใหญ่ได้ดีขึ้น
ส่งผลต่อการศึกษาและการจ้างงาน
ที่มีค่าแรงงานสูงขึ้นสำหรับผู้คน
ในหุบเขาที่ทุรกันดารแห่งนี้
เยาวชนทั้งหญิงและชายชาว Wakhi
ต่างต้องการที่จะมีการศึกษาที่ดีกว่า
จึงต่างเดินทางเข้าเมือง
เพื่อเริ่มต้นการศึกษา
เพื่อที่จะมีโอกาสการจ้างงานที่ดีกว่าเดิม
เพราะเงื่อนไขดังกล่าวนี้
จึงทำให้วิถีชีวิตคนเลี้ยงปศุสัตว์
ที่นำโดยผู้หญิงเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
ที่การสืบทอดภูมิปัญญาของบรรพบุรุษ
ใกล้จะจางหายไปแล้ว
คนเลี้ยงแกะของ Parmir ยังรำลึกถึง
การใช้ชีวิตเมื่อหลายปีก่อน
ถึงประเพณีที่ทุกข์ยากแต่งดงาม
.
1.
.
ใต้ทิวภูเขาสูง 6,000 เมตร
บนที่ราบสูง Pamir ทุ่งหญ้า
และทะเลสาบที่มีความสูงเป็นพิเศษ
คือ จุดพิกัดพื้นที่หุบเขา Shimshal
.
2.
.
ชาวบ้านเดินทางสวนทาง
กับคนเลี้ยงแกะและลา
ที่เพิ่งกลับจากการจัดหาอาหาร
และของจำเป็นอื่น ๆ สำหรับ
การใช้ชีวิตในฤดูร้อน
บนเส้นทางที่ตัดเข้าสู่หน้าผา
ที่เชื่อมต่อหุบเขา Shimshal
บนพื้นที่ราบสูง Pamir
.
3.
.
.
ภายใต้สภาพอากาศที่รุนแรง
และไม่เอื้ออำนวย ขึ้นอยู่กับแสงแดด
สายลมและหิมะ คนเลี้ยงสัตว์ต้องดูแล
ปศุสัตว์กว่า 1,000 ตัว ที่มีทั้ง วัว แกะ แพะ
และ จามรี Yak
.
4.
.
.
คนเลี้ยงแกะและวัวนม
ผ่านวันคืนที่น่าเบื่อหน่ายด้วยการรีดนม
และทำเนยแข็งแบบดั้งเดิม
.
5.
.
.
ชาวบ้านต่างควบขี่จามรี Yaks
กลับบ้านพักในช่วงฤดูร้อน เพื่อร่วมงาน Woolio
เทศกาลประจำปีตามประเพณี
เป็นงานเฉลิมฉลองเทศกาลจามรี
Yaks เป็นสัญลักษณ์สัตว์ที่ราบสูง Pamir
เป็นหนึ่งในงานบันเทิงเพียงไม่กี่งาน
สำหรับชาวบ้านในแต่ละปี
.
6.
.
.
ระหว่างเทศกาล Woolio
อาหารท้องถิ่น Chamurk
ทำขึ้นจากเศษขนมปังผสมกับเนยของจามรี
มีการเติมเกลือสินเธาว์เข้าไปในชานม
ที่เพิ่มความอุ่น แต่ไม่นานมานี้น้ำตาลทรายขาว
มีแนวโน้มที่จะเข้ามาแทนที่เกลือสินเธาว์
.
7.
.
.
ชาวท้องถิ่นต่างมาร่วมงานเทศกาล Woolio แม้ว่าสภาพอากาศจะดูเหมือนไม่เป็นใจ
แต่ก็ไม่อาจหยุดยั้งผู้ชายและผู้หญิง
จากการร้องรำทำเพลงได้
.
8.
.
.
จามรี แกะ และแพะหลายพันตัว
กำลังกินหญ้าในทุ่งหญ้า Shimshal Pamir
ที่อยู่บนที่สูงกว่า 4,500 เมตร
.
9.
.
.
ในฤดูร้อนปี 2016 มีกระท่อมคนเลี้ยงแกะ
เพียง 17 หลังจากเดิมที่เคยมีอยู่ถึง 40 หลัง
มีผู้คนค่อย ๆ ย้ายออกไปจากหมู่บ้าน
อย่างค่อยเป็นค่อยไป เพื่อไปทำมาหากินในเมือง
เพราะต้องการศึกษาต่อ อายุเฉลี่ยของ
คนเลี้ยงแกะ คนเข้ามาอยู่อาศัยน้อยลง
และเด็กที่เกิดใหม่ลดลง
เป็นการเริ่มต้นของการสิ้นสุด
วิถีชีวิตเร่ร่อนเลี้ยงปศุสัตว์
ที่ผู้หญิงเป็นผู้นำ/คนนำทาง
ที่ดูเหมือนจะหลีกเลี่ยงไม่ได้แล้ว
.
10.
.
.
Pok Doman ด้านซ้าย กับ
Nar Begum ด้านขวา
คือ ผู้เลี้ยงแกะที่อาวุโสมากที่สุดในภูมิภาคนี้
" เพื่อนของฉันบางคนมีสุขภาพไม่ดี
จึงมาไม่ได้ บางคนก็ตายไปแล้ว
สำหรับฉัน พระอัลเลาะห์ทรงเมตตา "
Nar Begum กล่าว
.
11.
.
.
จากสภาพภูมิอากาศ
แกะและแพะจะถูกรีดนมในคอกเดียวกันทุกวัน
คนเลี้ยงแกะจะต้องทำงานได้อย่างรวดเร็ว
ก่อนที่ดวงตะวันจะตกดินและความหนาวเย็น
ที่รุนแรงจะมาเยือน
มีเพียงด้ายสีกับแผ่นป้ายขนาดเล็ก
ที่เจาะผ่านใบหูแพะกับแกะ
ช่วยแยกความแตกต่างของพวกมัน
.
12.
.
.
Inayat Bakht วัย 21 ปีนั่งอยู่บนหลังคากระท่อม
กำลังวางแผ่นนมที่ต้มแล้ว จับตัวกัน
เป็นก้อนหนาที่จะกลายเป็นเนยแข็ง
.
13.
.
.
ดวงตะวันอบเนยแห้ง Qurut
เป็นวิธีการท้องถิ่นที่จะนำน้ำนมที่อุดมสมบูรณ์
ไปใช้ประโยชน์ได้ เป็นแหล่งรายได้เสริม
เพิ่มเติมจากการขายปศุสัตว์
Qurut สด-ซ้าย และ Qurut แห้ง-ขวา
.
14.
.
.
วัยรุ่นเล่นคริกเก็ตบนพื้นชั่วคราว
ที่ความสูง 4,500 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล
ระหว่างเทศกาล Woolio
คนรุ่นเยาว์วัยกว่ามีแนวโน้มที่จะชอบ
ความสะดวกสบายในห้องเรียน
การรับรู้ทางสังคมในเรื่องต่าง ๆ
และชีวิตในที่ทำงานในอนาคต
แต่เรื่องที่สำคัญที่สุด คือ การศึกษา
ที่พวกเขาปรารถนาที่จะนำการเปลี่ยนแปลง
ในเชิงบวกต่อชุมชนของตน
.
15.
.
.
คนเลี้ยงแกะวัย 20-65 ปีและผู้ชายอีก 3 คน
มารวมตัวกันที่ Jamaat Khanna
สถานที่นัดหมาย/สวดมนตร์ร่วมกันของชุมชน และต่างไม่มั่นใจว่า จะได้กลับมาอีกหรือไม่
Inayat Bakht วัย 21 ปี กล่าวอย่างครุ่นคิดว่า
“ ถ้าฉันแต่งงานแล้ว
ฉันไม่มั่นใจว่าจะได้กลับมาที่นี่อีก ในตอนนี้
ผู้ชายหลายคนต่างอยู่ข้างนอกหุบเขากันแล้ว "
.
16.
.
.
" พวกเขาปลูกข้าวบาร์เล่ ข้าวสาลี
และถั่วชนิดต่าง ๆ และทำแป้งจากพวกนั้น
พร้อมกับเนย เนยแข็ง นมข้น ซึ่งเป็นอาหารหลัก
ไม่มีชา น้ำตาล ยาสูบ และไม่ปลูกผักหลายชนิด
ถักทอสิ่งที่จำเป็นเพื่อทำเสื้อผ้าของตนเองเท่านั้น
พวกเด็กต้องทำงานจนกว่าจะมืดค่ำ
ในการดูแลและตรวจตราเสียงร้องของแกะ
คอกขนาดใหญ่เต็มไปด้วยแกะและแพะที่ท่วมท้น
เราได้มองดูพวกเด็ก ๆ ที่มีทักษะที่เชี่ยวชาญ
เป็นพิเศษมากในการไล่ต้อนฝูงสัตว์จำนวนมาก"
Eric Shipton — Explorer
Blank on the map — 1938
.
17.
ชนเผ่า Wakhi มีไม่น่าจะเกิน 100,000 คน
ในตอนนี้ ที่อาศัยอยู่แถว Wakhan Corridor
ภาคอีสาน Afghanistan เขต Chitral
กับ Gojal District ภาคเหนือของ Pakistan
หุบเขา Wakhan อยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้
ของ Tajikistan กับ ซินเกียง
ทางตะวันตกเฉียงเหนือของจีน
.
18.
.
.
Eric Shipton คือ นักสำรวจจอมลุย
ที่สมบุกสมบันได้เยี่ยมเยือนภูเขาต่าง ๆ ทั่วโลก
และเชี่ยวชาญพิเศษในแถบเทือกเขาหิมาลัย
กับเอเซียกลาง
ในปี 1938 ได้เริ่มจดบันทึกการเดินทาง
และความทรงจำที่เทือกเขา Karakorum
จุดว่างในแผนที่ ซึ่งพื้นที่ดังกล่าว
ยังไม่เคยมีการสำรวจมาก่อน
ข้อมูลเพิ่มเติม https://goo.gl/9XVs8s
.
.
ที่มา https://goo.gl/Ab9kMC
.
เรียบเรียง/ที่มา
https://goo.gl/6BFavU
https://goo.gl/aY9GXm
.
.
.
Shupun Khick
.
.
ประเภทเนยแข็ง (ไทย)
https://goo.gl/WB6tbE
https://goo.gl/a3xanv
.
.
.
ข้อมูลเพิ่มเติม
https://goo.gl/3cXqxL
https://goo.gl/YN2yEi
.
.
.
Yak เมืองไทยเรียกว่า จามรี
Yak เอเชียมี 4 กลุ่มใหญ่
.
.
เรื่องเล่าไร้สาระ
การเติมเกลือในชาของทางทิเบต
ก็มีในแวดวงพระลามะ
ถือว่าเป็นการให้เกียรติกับแขกผู้มาเยือน
Kelp Tea ชาญี่ปุ่นกับเกาหลี
ก็มีส่วนผสมของเกลือ
.
จำได้ว่าเคยกินชาจากเมืองจีน
ใบสีดำมีเกลือผสมใช้ชงหรือเคี้ยวกิน
แต่เป็นรสชาติที่ไม่ชื่นชอบเท่าใดนัก
ร้านกาแฟโบราณแถวบ้านบางร้าน
มักจะเติมเกลือลงในกาแฟด้วย
นัยว่าทำให้รสกลมกล่อม
ในสมัยก่อนเกลือเป็นสินค้าที่แพงมาก
ในเขตพื้นที่กันดาร ถึงกับมีการแย่งบ่อเกลือกัน
หรือผูกขาดสัมปทานเกลือ
เมืองไทยมีบ่อเกลือที่อำเภอบ่อเกลือ จังหวัดน่าน
แถวโคราชบางพันที่ ก็มีชาวบ้านต้นเกลือ
กันแบบโบราณในบางแห่ง
รวมทั้งการเป้(แบก)เกลือขึ้นตามป่าเขา
ที่ห่างไกลในไทยยุคที่มีสงครามเย็น
พวกสหายเก่าเคยเล่าให้ฟังว่า
หลายคนพยายามหลีกเลี่ยงการเป้เกลือ
แบบถ้าให้เลือกเป้ข้าว 2 กิโลกรัม
แลกกับเป้เกลือ 1 กิโลกรัม
สหายบางคนจะเลือกเป้ข้าวมากกว่า
เพราะพอยิ่งเดินข้าวยิ่งกระจายไป
สอดรับกับน้ำหนักที่พอเป้ได้
แต่เกลือยิ่งเดินยิ่งกระจุก
ลงด้านล่างไม่กระจายตัวแบบเป้ข้าว
เมืองไทยยุคก่อนกินหวานน้อยมาก
เพราะของหวานมีราคาแพงในอดีต
เพราะต้องทำจากจั่นต้นตาล จั่นต้นมะพร้าว
ที่มีผลผลิตตามช่วงฤดูกาลไม่มากนัก
ต่อมามีการผลิตน้ำตาลจากอ้อยแพร่หลาย
และสามารถผลิตได้จำนวนมาก
ทั้งขายในราคาที่ต่ำกว่าน้ำตาลดั้งเดิม
การขยายตลาดจึงต้องทำกัน
อย่างแพร่หลายมากขึ้น
เพื่อหารายได้เข้าโรงงาน
รวมทั้งการนำเข้าวัฒนธรรม
เครื่องดื่มต่างชาติที่มีรสหวาน
ทำให้ชาวบ้านนิยมดื่ม
เครื่องดื่มที่มีรสหวานกันมากขึ้น