องค์กรแสวงหากำไรที่แท้ทรู

ผมเคยทำงานที่ร้านสะดวงซื้อชื่อดังที่หนึ่งครับ หลายๆคนคงคิดว่าสะบายแต่มันไม่ใช่เลยครับ ผมคิดว่างานโรงงาน งานก่อสร้างสบายกว่าเยอะ เงินเดือนเยอะกว่าด้วย ผมทำงานมาสามปี ถามว่ามีเรื่องดีๆไหม มันก็มีบ้างแต่ส่วนน้อย แล้วถามว่าทนมาทำไมตั้งสามปี มันมีความจำเป็นครับ ผมคิดว่าจะสบายขึ้นแต่ยิ่งอยูนานยิ่งลำบาก ผมเลิกงานไม่เคยตรงเวลาเลยครับเลทไป1-3ซม.ทุกวัน หรืออาจจะมากกว่านั้น แต่พอเงินเดือนออก ได้โอแค่1ซม.ต่อเดือน เพราะ ผจก.ปรับเวลาให้ออกตรงที่บริษัทกำหนด แต่กรณีมาสายไม่ปรับนะครับ สายคือสาย ผมทำงานทุกอย่างในร้าน ร้านผมเป็นร้านใหญ่ครับ ถ้าพนักงานน้อยก็จะเหนื่อยมาก เหนื่อนจนมานั่งถามตัวเองว่าจำเป็นต้องเหนื่อยขนาดนี้ไหม  เวลาพักแทบจะไม่ค่อยมี พักจริงแค่กินข้าวไม่กี่นาที แล้วสาเหตุที่ต้องกลับช้านี่คือถ้างานไม่เสร็จก็ไม่ได้กลับ คิดดูนะครับอยู่2คน ผลัดเช้า จะเหนื่อยแค่ไหน คนที่เคยอยู่จุดนี้จะเข้าใจดี ลาก็ยาก ถ้าไม่ป่วยถึงขั้นต้องไปโรงบาลก็ไม่ให้ลา ผมเคยป่วยจนแทบซ็อคแต่ก็ต้องอดทนให้มันผ่านไปแต่ละวัน ว่าด้วยเรื่องเงินเดือน ไม่เข้าใจว่าจะตั้งมาทำไม โบนัสปีละ4ครั้ง พอเดือนก่อนโบนัสจะออกเงินจะน้อยกว่าทุกเดือน เหมือนกั๊กเงินเราไว้จ่ายโบนัส สุดท้ายมันก็แค่เงินเดือน บางเดือนโบนัสน้อยก็อ้างนู่นอ้างนี่ทั้งที่บริษัทเติบโตขึ้นทุกวัน เรื่องที่รับไม่ได้ที่สุดคือเรื่องซื้อกาแฟเพื่อให้ทะลุเป้าครับ ผมอยู่ผลัดเช้าผลัดบ่ายผมต้องซื้อทุกวัน วันละ1-3แก้ว คิดดูนะครับเดือนนึงจะหมดไปเท่าไหร่ แล้วเงินเดือนก็ไม่ได้เยอะขนาดนั้น ถ้ามีของเชลไหนหมดอายุหรือเสื่อมเจ้าของเชลต้องจ่าย ผมอยากถามว่ามันใช่เรื่องไหมครับ ค่านู่นค่านี่ผมสงสัยว่าผมทำงานหาเงินหรือผมทำงานใช้เงิน อยู่มา3ปีหนี้ล้วนๆ ต้องไปกู้บัตรมาใช้เวลาเงินไม่พอใช้ คุณผู้บริหารทั้งหลายเคยตระหนักไหมครับที่คุณตั้งเป้านู่นนี่นั่นเพิ่มทุกวันพนักงานเดือดร้อนครับ พวกผจก. หรือFC. คนที่อยู่สูงเขาไม่คิดหรอกครับว่าพนักงานเงินเดือนน้อยๆอย่างเรามีภาระเยอะแค่ไหน ยังต้องมาเจอกับค่าใช้จ่ายที่ไม่สมควรต้องจ่ายอีก ว่าด้วยเรื่องความเป็นส่วนตัวก็ไม่มีเลยครับห้ามโพส ห้ามขายของออนไลน์ ห้ามเที่ยวกลัวมาทำงานไม่ได้บ้างล่ะ ความเป็นส่วนตัวไม่มีเลยจริงๆ ขายของออนไลน์มันก็เป็นรายได้เสริมจากเงินเดือนน้อยนิดที่คุณให้นั่นแหละครับ ไม่งั้นก็ไม่พอกิน  พวกเราเสียสละทุกอย่างให้บริษัทเทศกาลก็ไม่เคยได้พัก พักร้อนก็เริ่มที่3วันต่อปี เลือกเวลาพักก็ไม่ได้ ผจก.จัดให้หมด ลากิจก็ยาก บริษัทอาจจะตั้งกฎมาว่าให้ลาได้จริง แต่ ผจก.ไม่ให้ลาเพราะไม่มีคนทำงาน มันก็เป็นเรื่องน้ำท่วมปากที่บอกใครไม่ได้ ความจริงจะเคาะระฆังก็ได้นะ แต่ถ้าทำก็อยู่ยากยุดี ช่วงเตรียมร้านนี่ยิ่งเหนื่อยของลงเป็นแสน คนสามคนแล้วยังต้องมาเลิกงานเกือบบ่ายโมง ถ้าเชคริสยังไม่เข้าก็ต้องเตรียมต่อไปเรื่อยวนไป ผลัดดึกนนะครับทำงานทั้งคืนแล้วยังต้องมาอยู่ต่อ แถมยังต้องไปโอนของรถก็รถตัวเองน้ำมันตัวเองค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็นก็เพิ่มไปอีก พูดตรงๆนะครับกฎของบริษัททั้งหมดคนที่อยู่สูงกว่าพวกเราทำตรงข้ามหมด เคยสงสัยไหมทำไมพนักงานถึงลาออกบ่อย คิดดูนะถ้าไม่มัพนักงานระดับล่างสุดแบบพวกเราจะมีพวกคุณรึป่าว อยากให้เห็นกันนึดนึง ปัญหานี้มันเกิดมานาน แต่ไม่เคยมีใตรแก้ไขเลย ความคิดของผมตอนนี้คือมีลูกบอกลูกมีหลานบอกหลาน อย่ามาทำงานนี้ครับ คุณบอกว่าทุกคนคือครอบครัวแต่สิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่ บริษัทสอนให้รักในองค์กรแต่องค์กรไม่ปราณีเราเลย ผมไม่ได้ใส่ร้ายนะครับทุกอย่างเกิดขึ้นจิง ผมอยากให้ออกมาแก้ไข อย่างน้อยก็เป็นผลดีกับคนที่อยู่ต่อ คนอื่นอาจจะเจอที่ ที่สบายกว่าผมนะครับ  จริงๆเรื่องดีก็มี แล้วก็ไม่ใช่ว่าผมไม่รักองค์กร ผมรักครับแต่ผมจะไม่ทน...