ถ้าเรามีความสุขกับความรักที่เป็นอยู่ ทำไมคุณถึงเลือกที่จะทิ้งมันไป

สวัสดีครับ ผมมีเรื่องอยากจะขอความเห็นในหลายๆมุมมอง เรื่องของผมคือ ผมได้คุยกับคนๆนึงมาเกือบจะ 1 ปีซึ่งสถานะของเราทั้ง 2 มากกว่าเพื่อนแต่ก็ยังไม่ใช่แฟน ช่วงเวลาที่ผ่านมาที่เราได้ทำความรู้จักกันมันดีมากๆ ความสัมพันธ์ค่อยๆเพิ่มขึ้นทีละนิด ซึ่งระหว่างทางที่เราคบกับมาไม่เคยมีปัญหาหรือเรื่องที่ทะเลาะกันเลย ทั้ง ทัศนคติ แนวทางการใช้ชีวิต ฐานะทางบ้าน ถือว่าเข้ากันได้ดีมาก โดยระหว่างทางผมก็ขอเธอเป็นแฟนเป็นระยะๆ 3, 6 เดือนซึ่งเธอก็บอกว่าเธอยังไม่พร้อม ขอดูให้แน่ใจก่อนจริงๆ เพราะคนที่เธออยากเป็นแฟนคือคนที่เธอมองว่าจะแต่งงานในอนาคต(เราทั้ง 2 คนอายุ 27ปี) ซึ่งผมก็โอเครกับคำตอบของเธอ เพราะว่าเราก็ยังมีความสุขกับปัจจุบันและมันเป็นความสุขที่สุขมากๆจริงๆ

จนวันหนึ่ง เกิดเหตุการณ์ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ มันเป็นเหตุการณ์ที่จังหวะทุกอย่างมันลงตัวของมัน ประมาณว่าเธอได้ไปมีโอกาสใกล้ชิดกับรุ่นพี่คนหนึ่ง ซึ่งรุ่นพี่คนนี้เธอรู้จักกันมาหลายปีก่อนหน้าผม โดยรุ่นพี่คนนี้ผมก็รู้มาก่อนว่าเขาแอบชอบเธอแต่ด้วยเหตุผลอะไรก็ตามเขาก็เป็นสถานะพี่ชายมาตลอด ซึ่งผมเคยถามเขาครั้งนึงว่าพี่คนนี้ชอบเธอนะ เธอบอกผมว่าไม่ใช่หรอกมั้ง และเธอก้คิดว่าเขาเป็นพี่ชายคนนึงเท่านั้น

หลังจากเหตุกาณ์นั้นประมาณ 3 วันต่อมาทุกอย่างมันดูเปลี่ยนไปจนเรารู้สึกได้ จากที่เคยคุยโทรไลน์ คุยในแชทกันตลอด มันก็กลายเป็นเงียบๆ ห่างหายไปแปลกๆ จนเธอมาบอกผมว่า เราขอกลับมาเพื่อนกันได้มั้ย ตอนนี้ใจเขารู้สึกไปกับอีกคน และเธอรู้สึกไม่ดีที่เธอรู้สึกแบบนั้น เธอรู้สึกผิดกับผมมาก เธอเลยเลือกที่จะบอกกับผมตรงๆ ความรู้สึกของเธอเปลี่ยนไปไวมากๆ ภายในช่วงเวลาสั้นๆ ผมไม่ทันตั้งตัวกับเหตุการณ์แบบนี้

ช่วงแรกที่เธอบอกผมนั้น ผมไม่สามารถยอมรับการตัดสินใจของเธอได้ ผมก็พยายามดึงเธอกลับมา ทุกครั้งที่เราพยายาม เหมือนเธอจะลังเลเสมอ แต่สุดท้ายเธอก็ยังยืนยันคำตอบเเดิมว่ากลับไปเป็นเพื่อนกันเถอะ แล้วผมก็หายๆไปซักพัก

ผ่านไปเกือบ 1 เดือนจากวันที่เขาบอกความจริง ผมก็กลับไปยื้อเขาอีกครั้ง ครั้งนี้ผมรู้สึกได้ว่าเขาไม่ลังเลที่จะตอบแล้ว พูดไปเท่าไหร่เขาก็ยังยืนยืนคำตอบเเดิมจนเขาบอกว่า พอเถอะนะ คุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว ไปก่อนนะ ทำให้ผมก็ต้องยอมจากไป หลังจากวันนั้นผมก็ลองทักแชทไปคุยๆ พยายามจะเริ่มใหม่ แต่มันเหมือนเขาไม่อยากจะคุยกับผมอีกแล้ว ถามคำตอบคำ หรือไม่ตอบเลย จนผมรู้สึกว่าผมยื้อจนดูไม่มีค่าสำหรับเขาแล้ว คงจะหมดใจจริงๆ

มีหลายคำถามที่ผมถามเขาว่าในอนาคตเราจะกลับมาได้มั้ยเธอก็ไม่สามารถให้ตอบได้ ซึ่งสถานะของเธอและพี่คนนั้นก้ยังคงเป็นพี่ชายเหมือนเดิม บางทีอาจจะเพราะความใกล้ชิดที่ทำให้เขาและเธอสนิทกันโดยไม่รู้ตัว เธอเคยบอกผมว่าเธอกับพี่เขาดูเป็นไปไม่ได้ด้วยเหตุผลต่างๆที่มันไม่เหมาะสมกัน แต่ว่าใจเธอตอนนี้ชอบเขาไปแล้ว คำตอบนี้ลึกๆมันทำให้ผมเจ็บแต่ก็ยังทำให้ผมมีหวังที่จะรอ หวังว่าเขาจะกลับมา ผมถามเธอเสมอ ช่วงเวลาที่ผ่านมาเธอมีความสุขมั้ย เธอก็ตอบผมว่าใช่เธอมีความสุขมากๆ

การที่เรามีความสุขมากๆ แล้วทำไมเราถึงเลือกทิ้งความสุขนั้นออกไปหาอะไรที่ยังไม่แน่นอน

จนถึงตอนนี้ผมก้ยังทำใจไม่ได้เท่าไร่ สำหรับผมเธอเป็นคนที่ใช่ ผมยังรักและคิดถึงเขาอยู่ ณ ตอนนี้ ถึงแม้เขาจะไม่มีผมอยู่ในใจแล้วก็ตาม มันยังพอจะมีทางมั้ยที่ทำให้เขากลับมา ผมควรทำยังไงต่อดี

ขอบคุณครับ