เราแค่รู้สึกไม่สบายใจและไม่ค่อยมีความสุข
เท่าไหร่นักเวลาอยู่บ้าน
เพราะแม่เราจะชอบพูดถึงแต่ข้อเสีย
และเรื่องในอดีตของเรา ซึ่งมันทำให้เรา
รู้สึกไม่สบายใจเวลาอยู่กับแม่สักเท่าไหร่
อีกอย่างเวลาอยู่บ้าน แม่กับยายก็จะ
ชอบคุยเมาท์กันเกี่ยวกับเรื่องของเรา
ว่าเราไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ ทุกครั้งเราจะได้ยินตลอด แล้วก็จะรู้สึกเสียใจและท้อมาก เพราะมันไม่ได้เป็นบทสนทนาที่เป็นห่วงเรา แต่เหมือน
คุยกันเล่นๆเอามัน ซึ่งเราฟังทุกครั้งก็จะเสียใจทุกครั้ง
เป็นแบบนี้มานาน รู้สึกท้อมาก
ไม่มีความสุขเลยเวลาอยู่บ้าน ถึงแม้ท่านจะพูดแบบไม่จริงจัง แต่เราฟังทุกครั้งก็เสียใจทุกครั้ง
เราผิดมากไหมที่รู้สึกกับแม่และยายของเรา
แบบนี้..
ผิดไหมที่เราไม่อยากอยู่กับแม่
เท่าไหร่นักเวลาอยู่บ้าน
เพราะแม่เราจะชอบพูดถึงแต่ข้อเสีย
และเรื่องในอดีตของเรา ซึ่งมันทำให้เรา
รู้สึกไม่สบายใจเวลาอยู่กับแม่สักเท่าไหร่
อีกอย่างเวลาอยู่บ้าน แม่กับยายก็จะ
ชอบคุยเมาท์กันเกี่ยวกับเรื่องของเรา
ว่าเราไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ ทุกครั้งเราจะได้ยินตลอด แล้วก็จะรู้สึกเสียใจและท้อมาก เพราะมันไม่ได้เป็นบทสนทนาที่เป็นห่วงเรา แต่เหมือน
คุยกันเล่นๆเอามัน ซึ่งเราฟังทุกครั้งก็จะเสียใจทุกครั้ง
เป็นแบบนี้มานาน รู้สึกท้อมาก
ไม่มีความสุขเลยเวลาอยู่บ้าน ถึงแม้ท่านจะพูดแบบไม่จริงจัง แต่เราฟังทุกครั้งก็เสียใจทุกครั้ง
เราผิดมากไหมที่รู้สึกกับแม่และยายของเรา
แบบนี้..