คือสมัยก่อน ครอบครัวของเราค่อนข้างดีเลยละมีเงินมีความสุข ครอบครัวของเรามีอยู่5คนคือยายพ่อแม่พี่ชายและเรา(เรายังเป็นนักเรียนม.ต้น) เมื่อ5-6ปีที่แล้วครอบครัวของเรามีความสุข มีฐานะ พ่อของเราเป็นเสาหลักของครอบครัว ทำงานเก็บค่าไฟ แต่แล้ววันหนึ่งพ่อเราก็ไปงานกีฬา อบต. ติดกันสามวันแต่วันสุดท้ายเราไปด้วยพ่อเราดื่มหนักมากทั้งวัน แต่ช่วงเย็นเรากับบ้านก้บพี่ชายเรา หลังจากนั่นประมาณหกโมงเย็น มีคนขับรถมาบอกว่าพ่อรถชน ตอนนั่นแม่เราไปกับคนที่มาบอก เราไม่รู้เรื่องเลยว่าเกิดอะไรขึ้น พอเรารู้เรื่องเราเสียใจมาก พ่อเรานอนโคม่าประมาณ1เดือนได้มั่ง ประมาณ5-1ปี พ่อเราก็สามารถพูดคุยทำอะไรเองได้พ่อเราเลือดคลั่งในสมอง ไม่สามารถจำชื่อได้ เช่น ชื่อคนชื่อสิ่งของตัวหนังสือ แต่พี่ชายของเราก็ดันจับใบแดงได้ เลยต้องไปเป็นทหาร หลังจากนั่นทุกอย่างก็แย่ลง พ่อของเรากลับไปดื่มเหล้าเรี่มอาละวาดทำลายข้าวของเรี่มบ่อยขึ้นเรื่อยๆ เราเคยคุย กับพ่อจริงจังว่าให้เลิกกินเหล้าแต่พ่อเราคุยจบ เราเดินไปพ่อก็กลับดื่มเหล้าตอนนั่นเลย เราเลยรู้ว่าติดหนักมากรักษาไม่ได้แล้ว พอพี่เราปลดทหาร ก็กลายมาเป็นเสาหลักของบ้าน ทำงาน06-00-20:30วันละ40เรารู้ว่ามันหนักมากแล้วไม่คุ้มค่าแรงเคยบอกให้พี่หางานไหม่แต่ไม่มีงานอีกแล้วเพราะบ้านเราเป็นบ้านนอกพี่เราเรียนจบม.3เลยหางานยากด้วย พ่อก็เรี่มกินเหล้าเยอะขึ้นเรื่อยๆ อาละวาดบ่อยขึ้นกินทุกวันตอนเช้าด่าทุกอย่าง แค่เรากินข้าวช้าก็ด่า ไอ้ควา..ยแดกช้า หรือ เราแค่กินน้ำแล้วไม่ได้เก็บ เดียวกูทุบทิ้งรู้จักเก็บบ้าง ตอนอาละวาดก็มีแค่เราที่จัดการได้ เราพอรู้เรื่องจิตวิทยาบ้าง เลยพอรู้วิธีจัดการส่วนแม่เราก็ใช้แต่อารมณ์ ยายเราก็มายุ่งทั้งที่บอกให้อยู่เฉยๆเพราะยิ่งพูดก็เหมือนยุคนเมาไม่ทีสติควบคุมตัวเองไม้ได้ เราคิดไม่ถ้าไม่มีเราแม่กับยายจะจัดการยังไง เรารู้ว่าเงินที่พี่เราหามามันไม่พอต่อค่าใช้จ่ายและเรารู้ว่าอีกไม่นาน ถ้ายังเป็นแบบนี้ครอบครัวเราจะแตกเพราะไม่มีเงินไม่มีความรัก อีกไม่นานเงินก็จะหมดเรารู้และพยามหาทุกวิถีทางเพื่อที่จะหาเงินช่วยครอบครัว แต่อย่างว่าเราเป็นแค่เด็กม.ต้น และอยู่บ้านนอกเราขอช่วยงานร้านขายของ ทุกอย่างที่เราคิดว่าทำได้แต่ไม่มีที่ไหนรับ และยิ่งเราเป็นเด็กบ้านนอกบวกกับอายุน้อยก็ทำให้เราหางานไม่ได้  เราเคยบอกแม่ให้ลองทำทุกอย่างที่เราคิดว่าจะหาเงินได้แต่แม่เราไม่สนใจเลย เราเคยคิดจะลองทำเองแต่ ไม่มีเงิน ไม่มีความรู้ ไม่มีคนสนับสนุน ก็เลยล้มเลิกความคิดนี้ไป  เราอยากรู้ว่าเราต้องทำยังไงให้ครอบครัวกลับมาเหมือนเดิม พ่อเลิกอาละวาด และหาเงิน เพื่อนเราหรือคนรู้จักมักจะกลัวเราโลกซึ่มเศร้า  แต่เราคงจะไม่เป็นเพราะเราคงเป็นคนอ่อนไหวยากมั่ง ใครเคยเจอเหตุการคล้ายกันหรือรู้วิธีแก้ มาบอกกันได้นะ