พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะใช้ MRT ไปทำงานค่ะ เลยอยากแชร์ความทรงจำในชีวิตและข้อคิดทิ้งไว้
ให้กับใครก็ตามที่กำลังลังเลที่จะบอกให้คนที่ตัวเองประทับใจมากๆได้รู้ และพัฒนาความสัมพันธ์ไปมากกว่าจุดที่ยืนอยู่
เจ้าของกระทู้จะต้องย้ายที่ทำงานค่ะ สิ่งที่พยายามทำมาตลอดตั้งแต่กลางเดือนสิงหาคม คือ พยายามจะตามหาหนุ่มปริศนา
ที่เจอกันในรถใต้ดินซึ่งเจ้าของกระทู้แอบปลื้มมานานกว่า 1 ปี แต่ก็ไม่มีโอกาสเจอเลย จนตอนนี้ต้องยอมถอดใจแล้วค่ะ
เมิ่อเดือนสิงหาคม ปี 59 เจ้าของกระทู้ใช้ MRT พหลโยธิน มุ่งหน้าไปทำงาน หนุ่มปริศนาคนนี้เดินเข้ามาจาก MRT ลาดพร้าว
วินาทีนั้น ละสายตาจากเค้าไม่ได้เลยค่ะ สเปคตรูเลย ยังมีอยู่เหรอเนี่ย วันๆเจอแต่มนุษย์ลุงมนุษย์ป้าในออฟฟิศ
หลังจากนั้น จขกท ก็ตกอยู่ในห้วงมโนตัวเองจนถึงสถานี... ส่วนชายหนุ่มก็เดินทางต่อไป
จากนั้นมา ก็เจอกันบ้าง ส่วนมากก็รอบ 7.40-7.50 น. แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจาก แอบมอง และแอบมอง
ด้วยความที่อายุก็ไม่ใช่น้อย เป็นผู้หญิง จะไปแสดงออกก่อน มันจะดีเหรอตัวเธอ คิดแบบนี้มาตลอด จนครบ 1 ปี
ตัดสินใจ เอาวะ!!! อยากรักก็ต้องเสี่ยง ไม่อยากให้เธอเป็นเพียงภาพในความฝัน ...
จัดเลยค่ะ ทำจดหมายน้อย ซ้อมหน้ากระจกทุกคืน พูดยังไงดี ไม่ให้น่าเกลียด ไม่ดูจู่โจมรุกเร้าโรมรัน
อ่านพันทิป เทคนิคจีบหนุ่ม ...
เมื่อพร้อม กายพร้อม ใจพร้อม จดหมายพร้อม แต่ไม่เจอกันเลยค่ะ ให้ตายเหอะ
ตัดสินใจลาป่วย 1 วัน ไปรอเค้าที่สถานี... เช้า และเย็น ไม่เจอค่ะ ...
ฝากถึงคนที่กำลังแอบชอบใครสักคนอยู่นะคะ ถ้าคุณกำลังลังเล จะบอกดีหรือจะปล่อยผ่าน บอกแล้วจะเป็นยังไง
จะหน้าแตกมั๊ย จะทำใจได้ยังไงถ้าคำตอบไม่เป็นแบบในละคร แฮปปี้เอ็นดิ้ง จขกท เป็นคนหนึ่งที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกับคุณ
ประสบการณ์เป็นแบบนี้ เลือกที่จะสร้างโอกาสให้กับตัวเอง ตัดไปค่ะ อายุเป็นเพียงตัวเลข
กินเด็กทำให้เราเป็นอมตะ(แง่ดี) เพศไหนเปิดก่อนไม่สำคัญ ไม่บอกอีกฝ่ายเค้าจะรู้ได้ยังไง (ประเมินสถานการณ์ดีๆนิดนึง)
ถ้าบอกความรู้สึกไปแล้ว ผลคือหงายเงิบ ก็เป็นเรื่องธรรมดา มีคนอีกเป็นล้านที่อยู่ในโหมดนึ้
รักใครชอบใคร บอกเค้าไปค่ะ อย่าเล่นกับโอกาสเหมือน จขกท ที่มาฮึดทำตอนที่ตัวเองต้องย้ายที่ทำงาน ตอนที่รถไฟฟ้ามันเชื่อมกัน
แล้วแน่นทุกขบวน เบียดจนจะรวมร่างกันได้
ถ้าโอกาสมันยังอยู่กับคุณตอนนี้ ลองใช้เรื่องราวนี้ไปประกอบการตัดสินใจดูนะคะ คนน่าสงสารแบบ จขกท ไม่มีแม้โอกาสจะได้ทำในสิ่งที่อยากจะทำ
ใครพบเจอ ชายหนุ่มหน้าตาคมเข้ม มีไรหนวด สักรอบขอบแขนเสื้อด้วยตัวอักษร ยืนนิ่งๆ สองมือล้วงกระเป๋ากางเกง ใช้เป้ Herschel
ฝากสะกิดบอกเค้าให้อ่านพันทิป และบอกเค้าว่า มีขุ่นป้าวัย 35 ให้เค้าเป็น Man of my dream ควบตำแหน่ง Man of the Year ของนางนะคะ
แอบรักแอบชอบใคร อย่าเล่นกับโอกาส จะได้ไม่พลาดแบบป้า รถไฟฟ้าไม่มาหานะเธอ
ให้กับใครก็ตามที่กำลังลังเลที่จะบอกให้คนที่ตัวเองประทับใจมากๆได้รู้ และพัฒนาความสัมพันธ์ไปมากกว่าจุดที่ยืนอยู่
เจ้าของกระทู้จะต้องย้ายที่ทำงานค่ะ สิ่งที่พยายามทำมาตลอดตั้งแต่กลางเดือนสิงหาคม คือ พยายามจะตามหาหนุ่มปริศนา
ที่เจอกันในรถใต้ดินซึ่งเจ้าของกระทู้แอบปลื้มมานานกว่า 1 ปี แต่ก็ไม่มีโอกาสเจอเลย จนตอนนี้ต้องยอมถอดใจแล้วค่ะ
เมิ่อเดือนสิงหาคม ปี 59 เจ้าของกระทู้ใช้ MRT พหลโยธิน มุ่งหน้าไปทำงาน หนุ่มปริศนาคนนี้เดินเข้ามาจาก MRT ลาดพร้าว
วินาทีนั้น ละสายตาจากเค้าไม่ได้เลยค่ะ สเปคตรูเลย ยังมีอยู่เหรอเนี่ย วันๆเจอแต่มนุษย์ลุงมนุษย์ป้าในออฟฟิศ
หลังจากนั้น จขกท ก็ตกอยู่ในห้วงมโนตัวเองจนถึงสถานี... ส่วนชายหนุ่มก็เดินทางต่อไป
จากนั้นมา ก็เจอกันบ้าง ส่วนมากก็รอบ 7.40-7.50 น. แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจาก แอบมอง และแอบมอง
ด้วยความที่อายุก็ไม่ใช่น้อย เป็นผู้หญิง จะไปแสดงออกก่อน มันจะดีเหรอตัวเธอ คิดแบบนี้มาตลอด จนครบ 1 ปี
ตัดสินใจ เอาวะ!!! อยากรักก็ต้องเสี่ยง ไม่อยากให้เธอเป็นเพียงภาพในความฝัน ...
จัดเลยค่ะ ทำจดหมายน้อย ซ้อมหน้ากระจกทุกคืน พูดยังไงดี ไม่ให้น่าเกลียด ไม่ดูจู่โจมรุกเร้าโรมรัน
อ่านพันทิป เทคนิคจีบหนุ่ม ...
เมื่อพร้อม กายพร้อม ใจพร้อม จดหมายพร้อม แต่ไม่เจอกันเลยค่ะ ให้ตายเหอะ
ตัดสินใจลาป่วย 1 วัน ไปรอเค้าที่สถานี... เช้า และเย็น ไม่เจอค่ะ ...
ฝากถึงคนที่กำลังแอบชอบใครสักคนอยู่นะคะ ถ้าคุณกำลังลังเล จะบอกดีหรือจะปล่อยผ่าน บอกแล้วจะเป็นยังไง
จะหน้าแตกมั๊ย จะทำใจได้ยังไงถ้าคำตอบไม่เป็นแบบในละคร แฮปปี้เอ็นดิ้ง จขกท เป็นคนหนึ่งที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกับคุณ
ประสบการณ์เป็นแบบนี้ เลือกที่จะสร้างโอกาสให้กับตัวเอง ตัดไปค่ะ อายุเป็นเพียงตัวเลข
กินเด็กทำให้เราเป็นอมตะ(แง่ดี) เพศไหนเปิดก่อนไม่สำคัญ ไม่บอกอีกฝ่ายเค้าจะรู้ได้ยังไง (ประเมินสถานการณ์ดีๆนิดนึง)
ถ้าบอกความรู้สึกไปแล้ว ผลคือหงายเงิบ ก็เป็นเรื่องธรรมดา มีคนอีกเป็นล้านที่อยู่ในโหมดนึ้
รักใครชอบใคร บอกเค้าไปค่ะ อย่าเล่นกับโอกาสเหมือน จขกท ที่มาฮึดทำตอนที่ตัวเองต้องย้ายที่ทำงาน ตอนที่รถไฟฟ้ามันเชื่อมกัน
แล้วแน่นทุกขบวน เบียดจนจะรวมร่างกันได้
ถ้าโอกาสมันยังอยู่กับคุณตอนนี้ ลองใช้เรื่องราวนี้ไปประกอบการตัดสินใจดูนะคะ คนน่าสงสารแบบ จขกท ไม่มีแม้โอกาสจะได้ทำในสิ่งที่อยากจะทำ
ใครพบเจอ ชายหนุ่มหน้าตาคมเข้ม มีไรหนวด สักรอบขอบแขนเสื้อด้วยตัวอักษร ยืนนิ่งๆ สองมือล้วงกระเป๋ากางเกง ใช้เป้ Herschel
ฝากสะกิดบอกเค้าให้อ่านพันทิป และบอกเค้าว่า มีขุ่นป้าวัย 35 ให้เค้าเป็น Man of my dream ควบตำแหน่ง Man of the Year ของนางนะคะ