เราเป็นลูกเมียน้อย พ่อเราพึ่งเสีย ส่วนแม่เลี้ยงก็ใจดีส่งเรียนยันจบ เรารู้สึกว่าเราโชคดีที่เจอแม่เลี้ยงดี ไม่รังเกียจเรา แต่... ไม่รู้ทำไมในทุกๆวันเราต้องรู้สึกแย่ที่ตัวเองไม่มีครอบครัวแบบคนอื่นบ้าง
ตอนเด็กเราเห็นแม่เพื่อนมาวันแม่ แต่เราต้องไหว้ครู ตอนเด็กญาติๆไม่ชอบเรา แต่ชอบเล่นกับเด็กลูกหลานคนอื่น ให้เรายื่นมอง
โตมาเราได้แต่ถามตัวเองว่าเราผิดหรอที่เกิดเป็นลูกเมียน้อย
โตมาตอนนี้ เราเห็นคนที่เดินจูงมือหรือกอดกับพ่อแม่ เราอยากร้องไห้ทุกครั้งเลย
จนตอนนี้ไม่มีวันไหนเราไม่คิดเรื่องนี้เลย มันรู้สึกแย่มาก จนทำให้เราเป็นคนเข้าสังคมไม่เก่ง คบเพื่อนน้อย บางทีเดินๆอยู่น้ำตาก็ไหลออกมาดื้อๆเลย เราเหนื่อยที่ต้องทำเป็นใช้ชีวิตอย่างสนุกสนาน แต่ลึกๆแล้วหม่นหมองแบบบอกไม่ถูก
มีใครเป็นแบบเราบ้างคะ แล้วจัดการกับความรู้สึกแบบนี้ยังไง? ? เหนื่อยเนอะ 55
เราคิดเสมอว่าเราจะตั้งใจเรียน จะตั้งใจทำงาน ไม่ทำให้แม่เลี้ยงที่ส่งเรียนผิดหวัง เราจะเจริญก้าวหน้า เราะยายามคิดบวกเสมอ นี่คือวิธีของเรา แต่บางทีก็อดคิดเรื่องนั้นไม่ได้ ..
ใครเป็นลูกเมียน้อยแบบเรา ทุกวันนี้รู้สึกยังไงหรอ?
ตอนเด็กเราเห็นแม่เพื่อนมาวันแม่ แต่เราต้องไหว้ครู ตอนเด็กญาติๆไม่ชอบเรา แต่ชอบเล่นกับเด็กลูกหลานคนอื่น ให้เรายื่นมอง
โตมาเราได้แต่ถามตัวเองว่าเราผิดหรอที่เกิดเป็นลูกเมียน้อย
โตมาตอนนี้ เราเห็นคนที่เดินจูงมือหรือกอดกับพ่อแม่ เราอยากร้องไห้ทุกครั้งเลย
จนตอนนี้ไม่มีวันไหนเราไม่คิดเรื่องนี้เลย มันรู้สึกแย่มาก จนทำให้เราเป็นคนเข้าสังคมไม่เก่ง คบเพื่อนน้อย บางทีเดินๆอยู่น้ำตาก็ไหลออกมาดื้อๆเลย เราเหนื่อยที่ต้องทำเป็นใช้ชีวิตอย่างสนุกสนาน แต่ลึกๆแล้วหม่นหมองแบบบอกไม่ถูก
มีใครเป็นแบบเราบ้างคะ แล้วจัดการกับความรู้สึกแบบนี้ยังไง? ? เหนื่อยเนอะ 55
เราคิดเสมอว่าเราจะตั้งใจเรียน จะตั้งใจทำงาน ไม่ทำให้แม่เลี้ยงที่ส่งเรียนผิดหวัง เราจะเจริญก้าวหน้า เราะยายามคิดบวกเสมอ นี่คือวิธีของเรา แต่บางทีก็อดคิดเรื่องนั้นไม่ได้ ..