ผมรู้สึกว่าหายใจเข้า-ออก
อ้วนขึ้น แก่ลง ก็ยังรู้สึกว่าหายใจอยู่
มันไม่เปลี่ยนไปตามร่างกาย
ความรู้สึกได้อันนี้มาจากสมองแน่ๆ
เพราะตัดเล็บ ไม่ได้รู้สึกที่เล็บตัดออกไป
แต่รู้สึกที่นิ้วของเรา เส้นประสาทไปสมอง
ชัดเจนว่าความรู้สึกได้นี้แยกกับร่างกาย
ความรู้สึกมันไปรวมที่สมอง
ความรู้สึกต้องพึ่งสมองนี่แหละ
วันหนึ่งเราแก่ตาย สมองตาย
ความรู้สึกได้นี้ก็ควรต้องตายไปด้วย
มันควรเป็นแบบนี้ใช่ไหมครับ
หรือว่าจิตนี้มันไม่จำเป็นต้องอยู่ที่สมอง?
จิตของเราไม่เคยแก่ลงเลย
อ้วนขึ้น แก่ลง ก็ยังรู้สึกว่าหายใจอยู่
มันไม่เปลี่ยนไปตามร่างกาย
ความรู้สึกได้อันนี้มาจากสมองแน่ๆ
เพราะตัดเล็บ ไม่ได้รู้สึกที่เล็บตัดออกไป
แต่รู้สึกที่นิ้วของเรา เส้นประสาทไปสมอง
ชัดเจนว่าความรู้สึกได้นี้แยกกับร่างกาย
ความรู้สึกมันไปรวมที่สมอง
ความรู้สึกต้องพึ่งสมองนี่แหละ
วันหนึ่งเราแก่ตาย สมองตาย
ความรู้สึกได้นี้ก็ควรต้องตายไปด้วย
มันควรเป็นแบบนี้ใช่ไหมครับ
หรือว่าจิตนี้มันไม่จำเป็นต้องอยู่ที่สมอง?