เพราะไข้...จึงคิดได้ --กลอน

ในวันที่ป่วยไข้  
ใจนะใจเหนื่อยหนักหนา
เดินทางเสียเวลา
ไปห้องยาหลังจ่ายเงิน

คนไข้มีหลากหลาย
เหมือนใกล้ตายดูผิวเผิน
มองดูคนเพลินเพลิน
บางคนเดินเหม่อมองไกล

บางคนดูเศร้าจิต
ดุจความคิดไม่สดใส
บางคนดูป่วยกว่าใคร
แต่ไฉนมาคนเดียว

คนมาหาคุณหมอ
มายืนรอคนแลเหลียว
บางคนดูเปล่าเปลี่ยว
บ้างถูกเฉี่ยวรถชนกัน

เห็นแล้วก็อดคิด
ว่าชีวิตต้องเลือกสรร
จะอยู่อย่างฟาดฟัน
หรือทุกวันแสนสุขใจ

ชีวิตที่แสนดี
เหมือนเห็นผีมีที่ไหน
ที่จริงมีอยู่ไม่ไกล
แต่ไม่ใกล้ในความจริง

ดีดีพอมีอยู่
แต่จงรู้สู้อย่างสิงห์
ต้องไวดั่งเจ้าลิง
เป็นคนจริงและอดทน

เพราะไม่มีอะไรง่าย
ทะเลทรายยังไร้ฝน
เหือดแห้งแล้งต้องทน
อย่าไฟลนเดี๋ยวจนใจ

ต้องสู้ไม่ย่อท้อ
ไม่รั้งรอคิดแก้ไข
ชีวีล่วงเลยไป
คิดให้ใหญ่แล้วจงทำ