"เมื่อต้องเขียนบทใหม่ให้ชีวิตในวันพรุ่งนี้" -- บทกวีสำหรับผู้เผชิญการลาจาก

กระทู้สนทนา

แต่งกลอน ชมรมผู้สูงอายุ กลอนรัก กวีนิพนธ์

แม้จากกัน ก็มิใช่ การจากลา

จงเรียกว่า เป็นบทใหม่ แห่งวิถี

แม้ในใจ เธอยังไม่ สบายดี

ยามคนที่ เคยเคียงข้าง ต้องห่างไกล

บางคนจาก ไปด้วย ระยะทาง

บางคนห่าง เหินไกล เพราะมีใหม่

อาจไม่ชิน กับหลายสิ่ง ที่เปลี่ยนไป

เพราะไม่มี คนคุ้นใจ เหมือนทุกวัน

ต้องฝืนยิ้ม บอกคนนอก ว่าโอเค

แม้ในใจ สุดว้าเหว่ และไหวหวั่น

เพียงชั่วคราว แต่มิใช่ สิ่งชั่วกัลป์

แค่บทหนึ่ง เท่านั้น ที่จบลง

โลกข้างหน้า คือเส้นทาง ที่ท้าทาย

เราต่างมี เป้าหมาย ใฝ่ประสงค์

อาจไม่ต้อง เหนื่อยหนักหนา กล้าทะนง

แค่ก้าวเดิน อย่างมั่นคง ทุกๆวัน

สิ่งแวดล้อม ใหม่ๆ จะก่อรูป
เมล็ดพันธุ์ ที่หมั่นปลูก จะผลิฝัน
หากอยากพบ คนดีพอ พอดีกัน
ตัวเรานั้น ต้องมีค่า ในตัวเอง

ลองปล่อยวาง ทุกการ ตัดสินใจ
เมื่อเปลี่ยนแปลง ปรับตัวไหว นับว่าเก่ง
โลกแปรเปลี่ยน เราเปลี่ยนผัน ร่วมบรรเลง
โปรดดูแลตนเองอย่างอ่อนโยน

แก้ไขข้อความเมื่อ